Daily Archives: 18 Απριλίου 2010
Δέκα κρίσιμα λάθη
Tου Αλεξη Παπαχελά
ΡΑΔΙΟ ΚΟΡΑΣΙΔΗ ΚΑΙ SAAB ΕΛΛΑΣ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ 4ημερη ΕΡΓΑΣΙΑ
Το ΔΝΤ «έρχεται» αύριο στην Αθήνα, αλλά τα εργασιακά κεκτημένα ήδη καταργούνται. Το Newsit αποκαλύπτει ότι πολλές γνωστές επιχειρήσεις έχουν ήδη «κόψει» το πενθήμερο και επιβάλλουν τετραήμερη εργασία και μειωμένες αποδοχές. Άλλού οι εργαζόμενοι αντιδρούν, στις περισσότερες όμως περιπτώσεις «σκύβουν το κεφάλι» για να μη χάσουν τη δουλειά τους. Συχνά η κατάργηση της πενθήμερης εργασίας αποτελεί «προθάλαμο» για απολύσεις, με μειωμένη αποζημίωση.
Το «χορό» ανοίγει ο πρόεδρος του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Παύλος Ραβάνης. Μιλώντας στο Newsit αποκαλύπτει πως για να μπορέσει να σώσει την βιοτεχνία του, αναγκάστηκε να μειώσει τις εργάσιμες ημέρες σε τέσσερις. Οι εργαζόμενοι στην βιοτεχνία του δουλεύουν από Δευτέρα έως και Πέμπτη, με μικρότερες αποδοχές. »Αναγκαστικά έπρεπε να μειωθούν τα έξοδα, αλλιώς θα έβαζα λουκέτο και θα μέναμε όλοι στον δρόμο» επισημαίνει. » Κάλεσα τους εργαζόμενους, τους το ανακοίνωσα και το δέχτηκαν» λέει χαρακτηριστικά.
Η πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Αθήνας Σταυρούλα Σαλουφάκου σχολιάζοντας στο NewsIt την κίνηση του κ. Ραβάνη, λέει οτι «όταν ο πρόεδρος του βιοτεχνικού επιμελητηρίου υιοθετεί τετραήμερη εργασία, ουσιαστικά δείχνει τον δρόμο προς όλα τα μέλη να κάνουν το ίδιο».
Η κα Σαλουφάκου καταγγέλει επίσης οτι ότι γίνονται προσπάθειες να καταργηθεί η τετραήμερη εργασία στην επιχείρηση Ράδιο Κορασίδη και στην πολυεθνική Teleperformance.
Ο Γιώργος Καβακλής, πρόεδρος των εργαζομένων στο Ράδιο Κορασίδη, μιλώντας στο Newsit λέει πως η διοίκηση έκανε πρόταση να μειωθούν οι εργάσιμες ημέρες σε τρείς και παράλληλα να γίνει μείωση μισθών κατά 40%, προκειμένου να μην μπεί λουκέτο, όπως τους είπαν. Οι εργαζόμενοι δεν το δέχτηκαν και αυτή την περίοδο βρίσκονται σε διαπραγμάτευση. »Ανασφάλεια και μόνο ανασφάλεια για εμάς και τις οικογένειές μας, που δεν ξέρουμε την ώρα που θα βρεθούμε στον δρόμο» τονίζει.
Στην αντιπροσωπεία αυτοκινήτων Saab το μέτρο ήδη εφαρμόζεται και μάλιστα οι εργαζόμενοι τρομοκρατημένοι από το ενδεχόμενο απόλυσης, όχι μόνο δεν απευθύνθηκαν στα συνδικάτα, αλλά το δέχτηκαν χωρίς αντίδραση.Το ίδιο συμβαίνει σε γνωστό εργοστάσιο υδροστροβίλων στο Μπογιάτη.
Μία τέτοια εξέλιξη είναι ζοφερή για τις εργασιακές σχέσεις και πέρα από τη μείωση μισθού κρύβει και πολλές άλλες παγίδες. Σε όσες επιχειρήσεις εφαρμόστηκε η απασχόληση με λιγότερες ημέρες, αυτό έγινε «προθάλαμος» για απολύσεις με μικρότερη αποζημίωση. Και αυτό γιατί η αποζημίωση προκύπτει με βάση το τελευταίο χρονικό διάστημα και αυτό σημαίνει μικρότερες αποζημιώσεις.
Μάλιστα η αλλαγή σε τετραήμερη απασχόληση για έναν εργαζόμενο που είναι αορίστου χρόνου, σημαίνει ότι μετά το πρώτο εξάμηνο εφαρμογής του, η απόλυση θα συνοδεύεται από τη μισή αποζημίωση από ότι θα έπαιρνε, χωρίς να είχε εφαρμοστεί το μέτρο της μειωμένης απασχόλησης.
ΣΤΟΝ ΚΛΟΙΟ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
enet.gr
Το μεγαλύτερο μέρος των τηλεοπτικών ειδήσεων εξαντλείται στην προβολή κλοπών, βιασμών, επικείμενων οικονομικών καταστροφών, πραγματικών ή επινοημένων τρομοκρατικών απειλών.
Οπότε, ανοίγοντας κάποιος την τηλεόραση την ώρα του γεύματος, διατρέχει τον κίνδυνο να χάσει κάθε όρεξη για φαγητό: η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ανασφάλειας και τα μαζικά φοβικά σύνδρομα δηλητηριάζουν την καθημερινή ζωή όλων μας. Μάλιστα, σε περιόδους κοινωνικής κρίσης, όπως αυτή που βιώνουμε στις μέρες μας, αισθανόμαστε ότι βρισκόμαστε διαρκώς υπό το καθεστώς κάποιας αόριστης απειλής· η οποία, μολονότι είναι συνήθως ασαφής, καταφέρνει να μας αναστατώνει βαθύτατα. Πού βασίζεται όμως και τι τελικά εξυπηρετεί αυτή η συστηματική καλλιέργεια του φόβου; …
ΤΡΟΜΟΣ ΚΑΙ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΣΤΑ ΔΕΛΤΙΑ ΤΩΝ 8
* καταστρατηγείται ο σεβασμός στην προσωπικότητα των πολιτών και κανιβαλίζεται η ιδιωτική τους ζωή
* καταργείται το τεκμήριο αθωότητας
* δεν υπάρχει έλεγχος και τεκμηρίωση της πληροφορίας, αντιθέτως μεταδίδονται ρεπορτάζ διοχετευμένα από την πλευρά της αστυνομίας
* τα τηλεοπτικά συνεργεία μπαίνουν στις οικίες των συλληφθέντων και τα προσωπικά αντικείμενά τους επιδεικνύονται ως «πειστήρια»
* διαπομπεύονται συγγενείς και φίλοι των κατηγορουμένων, ποινικοποιούνται οι προσωπικές σχέσεις
* μεταδίδονται ψευδείς ειδήσεις (π.χ. υποτιθέμενος τηλεφωνικός διάλογος μεταξύ 2 κατηγορουμένων, όπου γελούν με το διαμελισμό του μικρού αγφανού) για τη δημιουργία κλίματος και δεν μεταδίδεται ποτέ η διάψευσή τους.
Αλέξανδρος Παναγιωτάκης, δημοσιογράφος Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία
Ντίνα Δασκαλοπούλου, δημοσιογράφος Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία
Δημήτρης Αναστασόπουλος, δημοσιογράφος Ελευθεροτυπία
Μπάμπης Πολυχρονιάδης, δημοσιογράφος Ελευθεροτυπία
ΠΩΣ ΠΗΔΑΕΙ ΤΟ ΜΥΡΜΗΓΚΙ
Οι γονείς τους; Ούτε ζάπλουτοι, ούτε φτωχοί. Στην κατηγορία -Έλληνας γονιός-. Άρα, όλοι Ωνάσηδες για τα παιδιά τους! Κουτσά στραβά λοιπόν τελείωσαν το σχολείο. Ο Δημήτρης μπήκε σε ένα Αμερικάνικο ιδιωτικό Πανεπιστήμιο στην Ελλάδα και ο Πραξιτέλης αποφάσισε να δώσει εξετάσεις σε μια δημόσια σχολή, όχι Πανεπιστημιακή. «Χρειάζεται και λίγο σπρωξιματάκι» το έθεσε στον Δημήτρη. Και ως δια μαγείας βρέθηκε θεία της θείας που έμενε στην ίδια πολυκατοικία με τον θείο της ανιψιάς. Έκτοτε σ΄όλη τη ζωή θ΄ακολουθούσε την ίδια οδό. Ο θείος του θείου.
Κι ενώ ο Δημήτρης σπούδαζε και πάλευε, ο Πραξιτέλης είχε ήδη τελειώσει και δούλευε στο Δημόσιο. Δούλευε και γκρίνιαζε… Γκρίνια! Μίρλα! Ή μάλλον, υποτίθεται ότι δούλευε, σίγουρα γκρίνιαζε και μονίμως μέτραγε! Τι μέτραγε; Από τη πρώτη μέρα που μπήκε στο δημόσιο, τα χρόνια μέχρι τη σύνταξη υπολόγιζε ή πόσα επιδόματα δικαιούνταν ή ποιος ήταν ο νέος υπουργός και μήπως τον γνώριζε κάποιος . Θαρρείς ξόδευε τη ζωή για να βρει διασύνδεση να περάσει τη ζωή…Και όσα και να κατάφερνε τίποτα δεν τον έκανε χαρούμενο. Ήταν σε μόνιμη επιφυλακή και μουρτζουφλοσύνη. Ένα «Ας Τα Λέμε καλά!» πάντα σαν απάντηση στο «τι κάνεις;».
Είχε όμως πείσμα και διάθεση. Όρμησε κατά πάνω, θαρρείς γράπωσε τη ζωή και την έσφιγγε. Πέρασε από θέσεις και θέσεις. Άλλες τον έβγαζαν παραπάνω κι άλλες τον οδηγούσαν στην ανεργία. (Αχ οι πολυτέλειες του Πραξιτέλη «Στο δημόσιο αγόρι μου δε σε κουνάει κανείς!»). Κάποτε τόλμησε και μια δική του δουλειά. Χάζευε το όνομα της επιχείρησής του στη ταμπέλα. Απέκτησε προσωπικό. Έτρεχε πίσω από ημερομηνίες επιταγών. Έφαγε φέσια με το κουτάλι. Κρεμάστηκε από στόματα τραπεζιτών. Ίδρωσε. Αγχώθηκε. Μπήκε εν ολίγοις στα γρανάζια, ενός εχθρικού τις περισσότερες φορές συστήματος, το οποίο όμως ενίσχυε με τον ιδρώτα και τους κόπους του, εν αντιθέσει προς το φίλο του που απολάμβανε πάντα το κράτος σύμμαχο και τα συνδικαλιστικά «κανακέματα» σε ότι γούσταρε…
Δυο φίλοι. Ο Πραξιτέλης και ο Δημήτρης… Άσπρισαν τα μαλλιά τους , φόρεσαν γυαλιά πρεσβυωπίας, έκαναν οικογένειες και οι δυο… Γέλασαν, έκλαψαν, ερωτεύτηκαν, προδόθηκαν, διαιώνισαν. Όλα τα ανθρώπινα! Μόνο που ο Πραξιτέλης σε κάτι υπερτέρησε. Έμαθε πώς πηδάει το μυρμήγκι. Ενώ ο Δημήτρης πώς πηδιέται ο άνθρωπος.
Υ.Γ. 2: Μια σκέψη, έτσι για εκδίκηση… Μετρώντας τα χρόνια μέχρι τη σύνταξη καμιά φορά χάνεις τα χρόνια μέχρι τη σύνταξη.
Εκπαιδευόμενος στο «τι δικαιούσαι» καμιά φορά χάνεις το μόνο που πραγματικά δικαιούσαι. Και τέλος… Αν περάσεις τη ζωή μετρώντας τα χρόνια μέχρι τη σύνταξη και υπολογίζοντας τι δικαιούσαι από το κράτος, ξεχνάς άπαξ δια παντός ότι ο μόνος πραγματικός «εργοδότης» που οφείλεις να λογοδοτήσεις, είναι η ζωή και όχι το κράτος