ΤΑΟ ΤΕ ΤΣΙΝΓΚ…

Το ΤΑΟ ΤΕ ΤΣΙΝΓΚ είναι ένα κλασικό κινέζικο κείμενο.

Πολλοί λένε ότι το έγραψε κάποιος μεγάλος Δάσκαλος με το όνομα ΛΑΟ ΤΣΕ, που έζησε γύρω στο 600 π.Χ., υπάρχουν όμως και μελετητές, οι οποίοι έχουν διαφορετικές απόψεις. Ακόμα λέγεται ότι ο ίδιος ο ΛΑΟ ΤΣΕ αναφέρει στα γραφτά του πως οι διδασκαλίες του είναι στην πραγματικότητα οι διδασκαλίες του περίφημου αναμορφωτή της Κίνας αυτοκράτορα ΧΟΑΝΓΚ ΤΙ, που κυβέρνησε τη χώρα του γύρω στο 2700 π.Χ..

Το ΤΑΟ ΤΕ ΤΣΙΝΓΚ περιέχει ένα απάνθισμα από Αλήθειες, οι οποίες αντανακλούν τη βαθιά γνώση… 

…για τη Φύση και τον άνθρωπο, που κατείχαν οι Κινέζοι της εποχής εκείνης. Η σπουδιότητα των περιεχομένων του έκανε πολλούς ανθρώπους να ασχοληθούν με τη μελέτη του και να αφιερώσουν χρονια από τη ζωή τους στην προσπάθεια να το κατανοήσουν. Καρπός του ενδιαφέροντος αυτού είναι και οι εκατοντάδες μεταφράσεις σε διάφορες γλώσσες του κόσμου.

Οι μεταφράσεις αυτές εμφανίζουν σημαντικές διαφορές μεταξύ τους και αυτό οφείλεται στις δυσκολίες που παρουσιάζει η μελέτη και η κατανόηση του κειμένου. Ιδιαίτερη δυσκολία παρουσιάζει η κατανόηση της λέξης ΤΑΟ, όπως αυτή που χρησμοποιείται στο ΤΑΟ ΤΕ ΤΣΙΝΓΚ και σε άλλα σχετικά κείμενα, με αποτέλεσμα να μη συμφωνούν οι διάφοροι μεταφραστές ως προς τη σημασία της. Και να πώς την εννοούν και την αποδίδουν μερικοί: Θεός, Ιεχωβά, Αλλάχ, Μπράχμαν, Ιδέα του Καλού, Λόγος, Φύση, Απόλυτο, Ζωική Ορμή, Υπερψυχή, Κοσμική Λίμπιντο, Υλη, Ενέργεια, Υλοενέργεια, Αρχή, Δημιουργός Αρχή, Δρόμος, Ατραπός, Μέθοδος, Μάνα, Υπαρξη, Ιερή Ευφυία… Στην μετάφραση αυτή διατηρώ την κινέζικη λέξη, έτσι ώστε ο αναγνώστης να ασχοληθεί ανεπηρέαστα με τη μελέτη του κειμένου και ίσως διαμορφώσει δική του γνώμη για τη σημασία της.

Τελειώνοντας, προτείνω στον αναγνώστη τα εξής: Αν επιθυμεί να εμβαθύνει στο ΤΑΟ ΤΕ ΤΣΙΝΓΚ για να το καταλάβει όσο γίνεται καλύτερα, πρέπει να το πλησιάσει με ειλικρίνεια, σοβαρότητα, επιμονή, υπομονή και καθαρό μυαλό. Ακόμα πρέπει να μην περιοριστεί στο κείμενο, αλλά να φροντίσει, όσο γίνεται, να αποκτήσει προσωπική εμπειρία σχετικά μ’ αυτά που περιγράφονται σ’ αυτό και, πριν από όλα, να ασχοληθεί με τη γνώση του ίδιου του εαυτού του. Ετσι, καθώς θα περνάει ο καιρός και θα επανέρχεται βελτιωμένος στη μελέτη του, θα καταλαβαίνει όλο και καλύτερα το νόημά του.

Η, για να το πω και αλλιώς, είναι πια γνωστό σε όλους σχεδόν πως τα θεάματα, τα βιβλία, οι προφορικές ή γραπτές διδασκαλίες, οι συζητήσεις και οι διανοητικές προσεγγίσεις μπορούν από μόνα τους να προσφέρουν γνώσεις όχι όμως και Τη Γνώση. Αυτή έχει ως προϋπόθεση την προσωπική ενασχόληση και απαραίτητα τη γνώση και ανάπτυξη του εαυτού μας μέσα από την άσκηση και τη ζωή.

Δημήτρης Πατσίλιας
Αθήνα, Ιούνιος 1985 

Αποσπάσματα από το βιβλίο του ΤΑΟ

*

Στην Οικουμένη:

Όλοι μας κάποια στιγμή γνωρίζουμε το ωραίο

φτάνοντας όμως στο ωραίο

να το μπροστά μας και το άσχημο.

Όλοι μας κάποια στιγμή γνωρίζουμε το καλό

φτάνοντας όμως στο καλό

να το μπροστά μας και το κακό.

Ακόμα:

Αισθητό και υπεραισθητό συνυπάρχουν.

Δύσκολο και εύκολο εναλλάσσονται.

Μακρύ και κοντό συγκρίνονται.

Ψηλό και χαμηλό αλληλοστηρίζονται.

Αντίθετοι ήχοι εναρμονίζονται.

Εμπρός και πίσω αλληλοακολουθούνται.

Έτσι και όποιος Γνωρίζει

πραγματοποιεί τα έργα που αναλαμβάνει

χωρίς να εμποδίζει τη δράση

παρεμβαίνοντας με τη σκέψη του.

Γι’αυτό:

Διδάσκει με τη συμπεριφορά του

όχι με τα λόγια.

Ό,τι και να του παρουσιάζεται

δεν το απωθεί.

Δημιουργεί

αλλά δεν προβάλλει κυριότητα.

Δρα

αλλά δεν ζητάει ανταμοιβή.

Με άλλα λόγια:

Πραγματοποιεί τους σκοπούς του

αλλά δεν μένει προσκολλημένος σ’αυτούς.

Γι’αυτό δεν φθείρεται.

*

Ο άνθρωπος στον οποίον οι αρετές

είναι αναπτυγμένες σε υψηλό βαθμό

μοιάζει με το νερό.

Το νερό έχει την ιδιότητα

να ωφελεί όλα όντα

χωρίς να τα ανταγωνίζεται

και έχει καλές σχέσεις ακόμα και με τόπους

που οι άνθρωποι μπορεί να τους αποστρέφονται.

Το ίδιο συμβαίνει

και με όποιον ακολουθεί το ΤΑΟ.

Γι’αυτό:

Η κατοικία του

συμφωνεί με το τοπίο.

Ο εσωτερικός του Κόσμος

είναι δεκτικός σαν άβυσσος.

Η προσφορά του

γίνεται αγάπη.

Η διόρθωσή του

με μέτρο.

Η εργασία του

με σωστή απόδοση.

Η δράση του

τη σωστή στιγμή.

Δηλαδή

όποιος ακολουθεί το ΤΑΟ

δεν χαρακτηρίζεται

από το πνεύμα του ανταγωνισμού.

Με άλλα λόγια

δεν έχει έπαρση.

*

Αν δοχείο παραγεμίζεται

ξεχειλίζει.

Αν σπαθί παρακονίζεται

στομώνει.

Αν πλούτη συσσωρεύονται

δύσκολα φυλάσονται.

Αν τιμές και δόξες επιδιώκονται

συμφορά καραδοκεί.

Επειδή τέτοια είναι

τα αποτελέσματα της υπερβολής

μόλις εκπληρώσεις το σκοπό σου

να αποτραβιέσαι.

Αυτό είναι ο ιδανικός τρόπος ύπαρξης

*

Το να μπορείς:

Να κρατάς σώμα και πνεύμα ενωμένα

χωρίς να χάνεις την επαφή σου με το περιβάλλον.

Να συγκεντρώνεις μέσα σου

τη Ζωική Ενέργεια του Σύμπαντος

και να γίνεσαι ευλύγιστος

ώσπου να φτάσεις την ικανότητα νεογένητου.

Να ξεδιαλύνεις τα μυστικά

που πέφτουν στην αντίληψή σου

χωρίς να λαθεύεις.

Να αγαπάς το λαό και να κυβερνάς τη χώρα

χωρίς να αισθάνονται ενόχληση.

Να κατέχεις καλά τη βαθιά ουσία του ιδανικού

χωρίς να κρατάς παθητική στάση προς τη ζωή.

Να φτάνεις με τη φώτισή σου

στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα

χωρίς να εμποδίζεις τη δράση

παρεμβαίνοντας με τη σκέψη σου.

Να δημιουργείς και να φροντίζεις.

Να δημιουργείς όμως

χωρίς να προβάλλεις κυριότητα.

Να δρας

χωρίς να ζητάς ανταμοιβή.

Να καθοδηγείς

χωρίς να εξουσιάζεις.

Η παράδοση λέει ότι

όλα αυτά είναι βασικές Αρετές.

*

Τριάντα ακτίνες και οι άξονες

φτιάχνουν τους τροχούς του

το αμάξι όμως είναι χρήσιμο

επειδή έχει κενό χώρο.

Πηλός πλάθεται

για να γίνει ένα δοχείο

αυτό όμως είναι χρήσιμο

επειδή έχει κενό χώρο.

Θύρες και παράθυρα

μπαίνουν στα ανοίγματα του σπιτιού

αυτό όμως είναι χρήσιμο

επειδή έχει κενό χώρο.

Δηλαδή:

Το αισθητό

προσαρμόζει τα πράγματα στις ανάγκες μας.

Το υπεραισθητό

τα κάνει χρήσιμα.

*

Επειδή στην Οικουμένη:

Η υποχώρηση φέρνει την προώθηση.

Το άδειασμα, τη συμπλήρωση.

Το πάλιωμα, την ανανέωση.

Όταν ζητάς λίγα, στο τέλος κερδίζεις πολλά.

Όταν ζητάς πολλά, χάνεις και τα λίγα.

Όποιος Γνωρίζει

αποδέχεται ανεπιφύλακτα

την ενότητα των αντιθέτων.

και έτσι:

Δεν αυτοπροβάλλεται

γι’αυτό όμως το προτέρημά του

τον διακρίνουν.

Δεν ισχυρίζεται ότι

κάθε λόγος του είναι και δίκαιος

γι’αυτό όμως το προτέρημά του

τον παινεύουν.

Δεν ισχυρίζεται ότι

κάθε πράξη του είναι και σωστή

γι’αυτό όμως το προτέρημά του

τον εκτιμούν.

Δεν έχει έπαρση

γι’αυτό όμως το προτέρημά του

τον διαλέγουν για αρχηγό.

Δηλαδή φαίνεται ότι

επειδή δεν κατέχεται

από το πνεύμα του ανταγωνισμού

τίποτε στην Οικουμένη

δεν μπορεί να τον ανταγωνιστεί.

«Η ταπεινοφροσύνη φέρνει την καταξίωση»