DEBTOCRACY / ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑ – ΤΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ (ΒΙΝΤΕΟ) ΤΕΛΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ

Διεθνής Συνάντηση στην Αθήνα “Χρέος και Λιτότητα: από τον παγκόσμιο Νότο στην Ευρώπη” – LIVE ΣΤΟ ΒΗΜΑ ΑΛΙΑΡΤΟΥ

Η έναρξη του συνεδρίου είναι σήμερα 6 Μαϊου στις 17:15 με την ομιλία της Σοφίας Σακοράφα.

Νομική Σχολή, 6-7 και 8 Μαΐου
Η Ελληνική Πρωτοβουλία για τη συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) επί του ελληνικού δημόσιου χρέους , από κοινού με τις  European Network on Debt and Development (Eurodad),  Committee for the Abolition of Third World Debt (CADTM),  Bretton Woods Project Ηνωμένο Βασίλειο, Research Money and Finance (RMF),  Afri — Action From Irerland, Debt and Development Coalition Ireland, Jubilee Debt Campaign  από το Ηνωμένο Βασίλειο και  Observatorio de la Deuda en la Globalización από την Ισπανία, διοργανώνει διεθνή συνάντηση για το χρέος, στην Αθήνα, στις 6, 7 και 8 Μαΐου, στη Νομική Σχολή…

Στις τρεις ημέρες θα λάβουν χώρα δημόσιες συζητήσεις  και εργαστήρια ανταλλαγής εμπειρίας με τα εξής θέματα:

◊Η πραγματικότητα της κρίσης στην Ελλάδα.
◊Το χρέος στην Ευρώπη: βασικοί παράγοντες και η τρέχουσα πολιτική.
◊Το παγκόσμιο πρόβλημα του χρέους: Οι κρίσεις χρέους στο Νότο.
◊Εναλλακτικές λύσεις στην αντιμετώπιση του χρέους – διεθνή διδάγματα.
◊Εμπειρίες Επιτροπών Ελέγχου του Χρέους από όλο τον κόσμο.
◊Οι επιπτώσεις του χρέους σε διαφορετικές χώρες της Ευρωζώνης.
◊Αιτήματα και κινήματα για μια δίκαιη λύση στο πρόβλημα του χρέους.

Τα συμπεράσματα θα συνοψιστούν στη “Διακήρυξη της Αθήνας”, στη διαδικασία της συζήτησης  της οποίας θα κληθούν να τοποθετηθούν πολιτικές προσωπικότητες, κόμματα και οργανώσεις του μαζικού κινήματος. Βάσει της “Διακήρυξης της Αθήνας” θα επιδιωχθεί να οργανωθεί η κοινή δράση  των κινημάτων, σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, για την αντιμετώπιση του  χρέους και των επιπτώσεών του  από τη σκοπιά των αναγκών της λαϊκής πλειοψηφίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Συμμετοχές
Στις εργασίες της διεθνούς συνάντησης θα συμμετάσχουν πολιτικές προσωπικότητες, ειδικοί επιστήμονες, συνδικαλιστές και αγωνιστές  από την Ελλάδα και πολλές χώρες της Ευρώπης, της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής και από την Ασία. Μεταξύ αυτών , μέχρι στιγμής θα συμμετάσχουν, Ερίκ Τουσέν από την Επιτροπή για την Κατάργηση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου, Βέλγιο, ο οποίος έχει συμβάλει στην ΕΛΕ του Εκουαδόρ, ο Άντι Στόρεϊ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Δουβλίνου,  ο Αντρέ Χούνκο, βουλευτής του Die Linke, Γερμανία, ο Ντενί Ντιράν, γ.γ. της Ομοσπονδίας Γάλλων Τραπεζοϋπαλλήλων της CGT,  ο Ντάριους Ζαλέγκα, συνδικαλιστής και δημοσιογράφος της Le Monde Diplomatique, Πολωνία, ο Νικ Ντίαρντεν από την Jubilee Debt Campaign, Ηνωμένο Βασίλειο, ο Όσκαρ Ουγκαρτέτσε, σύμβουλος Κεντρικών Τραπεζών Νικαράγουας –Βολιβίας στην αναδιάρθρωση του χρέους, ο Άλαν Σίμπιλς από την Αργεντινή, οικονομολόγος, ερευνητής, ειδικός στη σχέση Αργεντινής-ΔΝΤ, ο Κλαούντιο Λοσάνο βουλευτής από την Αργεντινή, η Μαρία-Λουσία Φατορέλι, από την Επιτροπή Ελέγχου του Χρέους, Βραζιλία,  η Λίντι Νασπίλ, από την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου των Φιλιππίνων, ο Μ. Ραχμάνι από το Μαρόκο, ο Φάτι Τσαμκί από την Τυνησία, αμφότεροι μέλη των επιτροπών για την κατάργηση του χρέους στον Τρίτο Κόσμο και της Attac, ο Φάνγουελ Μποκόσι από το Αφρικανικό Δίκτυο και το Φόρουμ για το Χρέος και την Ανάπτυξη. Από πλευράς Ελλάδας θα συμμετάσχουν, μεταξύ άλλων, οι βουλευτές Π. Λαφαζάνης και Σ. Σακοράφα, οι Λ. Βατικιώτης οικονομολόγος, Ν. Βαλαβάνη, συγγραφέας, Ν. Γουρλάς, συνδικαλιστής, Άρις Καζάκος, καθηγητής εργατικού δικαίου,  Γ. Κατρούγκαλος συνταγματολόγος-πανεπιστημιακός, Κ. Λαπαβίτσας, καθηγητής οικονομικών, Ν. Μαριάς, πανεπιστημιακός, Γ. Μητραλιάς, CADTM Ελλάδας,  Δ. Σπανού, μέλος του Δ.Σ. της ΑΔΕΔΥ, Π. Σωτήρης, πανεπιστημιακός,  Γ. Τόλιος, οικονομολόγος,  μέλη των κινημάτων “Δεν Πληρώνω”, όπως ο Γ. Θεοδωρόπουλος, Θεσσαλονίκη, δήμαρχοι, όπως ο Π. Φιλίππου, Σαρωνικού, αγρότες συνδικαλιστές, όπως ο Β. Γκανής από τη Φθιώτιδα.

Δείτε το πρόγραμμα εδώ

Επικοινωνία:
info@elegr.gr

 

ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Λ.Ε

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Την Παρασκευή 6 Μαΐου αρχίζει στη Νομική Σχολή της Αθήνας η Διεθνής Συνάντηση για το χρέος, η οποία θα διαρκέσει μέχρι και την Κυριακή 8 Μαΐου. Στη συνάντηση θα λάβουν μέρος πολιτικές προσωπικότητες, πανεπιστημιακοί, ειδικοί επιστήμονες, μέλη Επιτροπών Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους και κινημάτων κατά του χρέους από την Ελλάδα, την Ευρώπη, τη Λατινική Αμερική, την Αφρική και την Ασία. 

Με το παρόν δελτίο παρουσιάζουμε το πλήρες Πρόγραμμα Εργασιών. Οι εργασίες της συνάντησης θα μεταδοθούν online μέσω του site www.elegr.gr

Δείτε στη συνέχεια το πρόγραμμα του συνεδρίου

ΔΙΕΘΝΗΣ  ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ  ΣΤΗΝ   ΑΘΗΝΑ

ΧΡΕΟΣ  ΚΑΙ  ΛΙΤΟΤΗΤΑ: ΑΠΟ ΤΟΝ  ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ  ΝΟΤΟ  ΣΤΗΝ   ΕΥΡΩΠΗ

6, 7 και 8 ΜΑΪΟΥ

ΝΟΜΙΚΗ   ΣΧΟΛΗ   (Σίνα 3 και Μασσαλίας )

Αμφιθέατρο 1, 1ος όροφος

ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΕΣ

Ελληνική Πρωτοβουλία για τη συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου επί  του ελληνικού δημόσιου χρέους και  European Network on Debt and Development (Eurodad), Committee for the Abolition of Third World Debt (CADTM), Bretton Woods Project, Research on Money and Finance (RMF), Ηνωμένο Βασίλειο , Debt and Development Coalition Ireland, Action from Ireland, Ιρλανδία, Jubilee Debt Campaign, Ηνωμένο Βασίλειο, WEED (World Economy Environment Development), Γερμανία,  Observatorio de la Deuda en la Globalización, Ισπανία

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΡΓΑΣΙΩΝ

Παρασκευή 6 Μαΐου

17.15: Άνοιγμα : Σοφία Σακοράφα (ανεξάρτητη βουλευτής)

17.30 – 19.00: Η πραγματικότητα της κρίσης στην Ελλάδα

Ομιλητές:

• Λεωνίδας Βατικιώτης (δημοσιογράφος και λέκτορας Πολιτικής Οικονομίας, Varna Free University of Cyprus ):   Αιτίες της κρίσης χρέους.
• Νάντια Βαλαβάνη (συγγραφέας, οικονομολόγος ): Εξωοικονομικές όψεις της κρίσης.
• Χρήστος Παπαθεοδώρου (αναπληρωτής καθηγητής Κοινωνικής Πολιτικής,  Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης): Κοινωνικές επιπτώσεις της κρίσης  χρέους στην Ελλάδα: Εξασθένηση της κοινωνικής προστασίας και επιδείνωση της φτώχειας.
• Νότης Μαριάς (αναπληρωτής καθηγητής Ευρωπαϊκών Θεσμών, Πανεπιστήμιο Κρήτης): Αναθεώρηση της Συνθήκης της Λισσαβώνας και συντεταγμένη χρεοκοπία

Συντονιστής: Ερίκ Τουσέν (πρόεδρος της CADTM, Βέλγιο)

19.30 – 21.00: Το χρέος στην Ευρώπη – βασικοί παράγοντες και τρέχουσα πολιτική
Ομιλητές

• Άντι Στόρεϊ (πανεπιστημιακός, Πανεπιστήμιο Δουβλίνου,  επικεφαλής της  Action from Ireland).
• Ντάριους Ζαλέγκα (συνδικαλιστής, δημοσιογράφος της Le Monde Diplomatique, Πολωνία)
• Αντρέι Χούνκο (βουλευτής του Die Linke, Γερμανία)
• Ντενί Ντιράν (γ.γ. του συνδικάτου της  CGT στην Τράπεζα της Γαλλίας)
• Παρεμβάσεις από την αίθουσα εκ μέρους εκπροσώπων από άλλες χρεωμένες χώρες της Ευρώπης.

Συντονιστής: Στάθης Χατζόπουλος (νομικός)

Προβολή του ντοκιμαντέρ  Debtocracy, παρουσία των συντελεστών του, Κατερίνας Κιτίδη και Άρη Χατζηστεφάνου

Σάββατο 7 Μαΐου

11.30 – 12.00: Υποδοχή και ενημέρωση για την προηγούμενη ημέρα

12.00 – 13.30: Το παγκόσμιο πρόβλημα του χρέους: Οι κρίσεις χρέους στον παγκόσμιο Νότο

Ομιλητές:

• Λίντι Νασπίλ  (Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου Φιλιππίνων, Συνασπισμός Φιλιππίνων για την Απαλλαγή από το Χρέος): Εισαγωγή στις κρίσεις χρέους του Νότου.
• Μιμούν Ραχμάνι (ATTAC/CADTM, Μαρόκο): Η περίπτωση της περιοχής Μαγκρέμπ-Μασρέκ
• Φάτι Τσαμκί (RAID/ATTAC/CADTM, Τυνησία): Η περίπτωση της Τυνησίας.
• Νίκ Ντίαρντεν (επικεφαλής της  Jubilee Debt Campaign, Ηνωμένο Βασίλειο): ΔΝΤ, χρέος και φορολογία: Μαθήματα από το Νότο.

 Συντονιστής: Γιώργος Μητραλιάς (Ελληνική Επιτροπή κατά του Χρέους)

13.30: Γεύμα

15.00 – 16.30: Εναλλακτικές λύσεις αντιμετώπισης του χρέους – διεθνή διδάγματα

Ομιλητές:

• Όσκαρ Ουγκαρτέτσε (Ινστιτούτο Οικονομικής Έρευνας, Αυτόνομο Πανεπιστήμιο Μεξικού): Παρουσίαση  δίκαιων λύσεων για τα προβλήματα χρέους.
• Άλαν Σίμπιλς (Αργεντινός πανεπιστημιακός, ανώτατος σύμβουλος του Κέντρου Έρευνας Οικονομικής Πολιτικής, Ουάσιγκτον): Η περίπτωση της Αργεντινής.
• Φιόνα Τσιπούνζα (Αφρικανικό Δίκτυο και Φόρουμ για το Χρέος και την Ανάπτυξη – AFRODAD): Η περίπτωση των χωρών με χαμηλό εισόδημα.

Συντονίστρια: Χενρίκε Άλεντορφ (Bretton Woods Project, Ηνωμένο Βασίλειο)

17.00 – 18.30: Εμπειρίες των  Επιτροπών Λογιστικού Ελέγχου του χρέους από όλο τον κόσμο

Ομιλητές:

• Μαρία-Λουσία Φατορέλι  (Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του χρέους, Βραζιλία).
• Ερίκ Τουσέν (πρόεδρος της  CADTM, Βέλγιο).
• Λίντι Νασπίλ (Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου Φιλιππίνων, Συνασπισμός Φιλιππίνων για την Απαλλαγή από το Χρέος).

Συντονιστής: Μωυσής Λίτσης (οικονομικός συντάκτης)

18.30: Διάλειμμα

19.30 – 21.00: Εναλλακτικές λύσεις για το χρέος στην Ευρωζώνη

Ομιλητές:
●   Άντι Στόρεϊ (πανεπιστημιακός, Πανεπιστήμιο του Δουβλίνου, επικεφαλής της Action from Ireland)

●  Κώστας Λαπαβίτσας (καθηγητής Οικονομικών, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου,  Research on Money and Finance, Ηνωμένο Βασίλειο)
●  Ευκλείδης Τσακαλώτος (καθηγητής Οικονομικών, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθήνας)

Συντονιστής: Παναγιώτης Λαφαζάνης (κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ)

Κυριακή  8 Μαΐου

11.00 – 13.30: Εργαστήρια και συναντήσεις για το σχεδιασμό της δράσης μεταξύ των συμμετεχόντων.

13.30: Γεύμα

14.30 -15.00:  Συνόψιση των εργασιών των προηγούμενων ημερών

15.00 – 16.30: Αιτήματα και κινήματα για μια δίκαιη λύση στο πρόβλημα του χρέους

Ομιλητές:

·         Δέσποινα Σπανού (μέλος της Ε.Ε. της ΑΔΕΔΥ)

·         Γιώργος Θεοδωρόπουλος (“Επιβάτες Θεσσαλονίκης” — Κινήματα “Δεν Πληρώνω”)

·         Νίκος Γουρλάς (απολυμένος συνδικαλιστής)

·         Σόνια Μητραλιά  (Κίνημα Γυναικών ενάντια στο Χρέος)

·         Πέτρος Φιλίππου (δήμαρχος Σαρωνικού)

·         Βάιος Γκανής (πρόεδρος Αγροτικού Συλλόγου Βόρειας Φθιώτιδας)

·         Μαρία-Λουσία Φατορέλι ( Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του χρέους, Βραζιλία — συνοπτική παρουσίαση των δράσεων κατά του χρέους στις χώρες του Νότου)

·         Ούιγκουν Μπρινίλντσεν (Ευρωπαϊκό Δίκτυο για το Χρέος και την Ανάπτυξη – συνοπτική παρουσίαση των δράσεων στην Ευρώπη)

Συντονιστές:
Άρις Καζάκος (καθηγητής Εργατικού Δικαίου,  Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης).

Μίριαμ Μπούργκι (CADTM, Βέλγιο)

17.00 – 18.30: Διακήρυξη της Αθήνας για το Χρέος

Ομιλητές:

• Γιώργος Κατρούγκαλος (συνταγματολόγος, αναπληρωτής καθηγητής,  Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης).
• Παναγιώτης Σωτήρης (πανεπιστημιακός, μέλος της Σ. Ε. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ).
• Γιάννης Τόλιος (δρ οικονομικών επιστημών, μέλος της Π.Γ. του Συνασπισμού)
• Κώστας Λαπαβίτσας (καθηγητής Οικονομικών, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου)
• Νέσα Νι Τσασάιντι (Action from Ireland)
• Πασκάλ Φρανσέ (αντιπρόεδρος της CADTM, Γαλλία)

Συντονιστής: Λεωνίδας Βατικιώτης, δημοσιογράφος, οικονομολόγος

Παρεμβάσεις εκπροσώπων κομμάτων και πολιτικών οργανώσεων, συνδικάτων, λαϊκών οργανώσεων, κινημάτων  και του κοινού.

Θα ακολουθήσει η παράσταση “I Love Mnemonium”,  του Γιάγκου Ανδρεάδη, μια παραγωγή του Κέντρου Δράματος του Παντείου Πανεπιστημίου.

Αθήνα 3 Μαΐου 2011

elegr

“Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου για να απονομιμοποιηθεί το δημόσιο χρέος”

Μιλάει στα Επίκαιρα η συντονίστρια της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου στη Βραζιλία, Μαρία Λουσία Φατορέλι

– Αποτελεί το δημόσιο χρέος ακόμη και σήμερα σοβαρό πρόβλημα για τη Βραζιλία;

– Το δημόσιο χρέος είναι το κύριο πρόβλημα της Βραζιλίας, για πολλούς λόγους. Πρώτα και κύρια απορροφά τους περισσότερους πόρους του κρατικού προϋπολογισμού κάθε χρόνο. Το 2009 (όταν ο προϋπολογισμός ανερχόταν σε 1.068 τρισ. βραζιλιάνικα ρεάλ ή 630 δισ. δολ. ΗΠΑ) απορρόφησε το 35,6% των πόρων του. Από την άλλη, οι συντάξεις απορρόφησαν το 25,9%, οι επιδοτήσεις των πολιτειών και των δήμων 11%, η χρηματοδότηση της υγείας το 4,6% και της άμυνας το 2,10% του προϋπολογισμού… 

Σε αυτό μάλιστα τον υπολογισμό δεν περιλαμβάνονται τα κονδύλια με τα οποία αναχρηματοδοτείται το δημόσιο χρέος. Έρευνες απέδειξαν πως η κυβέρνηση χειρίζεται ξεχωριστά τις σχετικές δαπάνες που γίνονται με την έκδοση νέου χρέους, που καλείται «αναχρηματοδότηση». Αν συμπεριλάβουμε και αυτές τις δαπάνες το πραγματικό κόστος εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους το 2009 ανήλθε στο 48% του κρατικού προϋπολογισμού, το ύψος του οποίου πλέον ανέρχεται σε 1.329 τρις. βραζιλιάνικα ρεάλ ή 782 δις. δολ.

Η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους είναι η κύρια αιτία για την οποία τόσοι άλλοι τομείς όπως υγεία, παιδεία, κατοικία, υγιεινή και πρόνοια χρηματοδοτούνται με πολύ λιγότερα από τα ελάχιστα για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες όπως ορίζονται με βάση τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αποτελεί σκάνδαλο για μια χώρα να είναι η 8^η μεγαλύτερη παγκόσμια οικονομία και ταυτόχρονα ο περισσότερος από τον μισό πληθυσμό της να ζει στη φτώχεια και να μην έχει πρόσβαση σε επαρκείς συνθήκες υγιεινής.

Καταχρεωμένη και η Βραζιλία

Πέρα από τη ζήτηση τόσων πολλών κονδυλίων, το χρέος σχετίζεται σημαντικά με τις οικονομικές πολιτικές και τις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις που εφαρμόστηκαν τις τελευταίες δεκαετίες κατ’ απαίτηση του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Δύο θεσμών που από τη δεκαετία του ’70 αποστολή τους είναι η προστασία των πιστωτών: των μεγάλων πολυεθνικών, ιδιωτικών τραπεζών.

– Ο πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας, ο Λούλα, υποστήριζε ότι η χώρα σας ξεχρέωσε τις οφειλές της προς το ΔΝΤ…

– Η παρανόηση δημιουργήθηκε επ’ αφορμή δημόσιες ομιλίες του προέδρου Λούλα από το 2005 ακόμη όταν η Βραζιλία ξεχρέωσε, προκαταβολικά μάλιστα, το χρέος της προς το ΔΝΤ, ύψους 15,5 δις. δολ. Αυτό όμως το ποσό αντιπροσώπευε ένα πολύ μικρό μέρος του δημόσιου χρέους της Βραζιλίας που το 2005 (συνυπολογίζοντας το εσωτερικό και το εξωτερικό χρέος) ανερχόταν σε 188 δις. δολ. Σήμερα το εξωτερικό δημόσιο χρέος της Βραζιλίας ξεπερνάει τα 300 δις. δολ. και το εσωτερικό τα 1,2 δις.

Δεδομένου όμως πως το ΔΝΤ αποτελεί σύμβολο του διεθνούς δανεισμού και δεν υπήρχε η δέουσα διαφάνεια στα μεγέθη του χρέους, οι άνθρωποι γενικά πίστεψαν πως αποπληρώθηκε όλο το χρέος όταν ξεχρεώσαμε το ΔΝΤ. Κάτι που δεν ισχύει.

Αυτή η πρωτοβουλία να αποπληρωθεί το ΔΝΤ και μάλιστα πριν την ώρα του και η επακόλουθη παρανόηση έφερε σημαντικά πολιτικά οφέλη στον Λούλα και το κόμμα του. Είχε όμως ένα υψηλό οικονομικό κόστος για το κράτος. Αρκεί να λάβουμε υπ’ όψη μας ότι τα επιτόκια του δανείου του ΔΝΤ ήταν 4% ετησίως και για να βρεθούν τα χρήματα της προκαταβολικής αποπληρωμής εκδόθηκαν διεθνή ομόλογα με επιτόκιο από 7,5% έως 12% και ομόλογα εσωτερικού δανεισμού με ετήσιο επιτόκιο ύψους 19%.

Επιπλέον, το χρέος προς το ΔΝΤ συνοδευόταν από δύο επιμέρους βάρη: το οικονομικό και την πολιτική παρέμβαση. Η Βραζιλία συμβιβάστηκε με τη διατήρηση της πολιτικής παρέμβασης (το περίφημο άρθρο 4 του ΔΝΤ), οπότε σε αυτό το θέμα δεν υπήρχε κανένα όφελος. Συνοψίζοντας, το χρέος απλώς άλλαξε χέρια. Η Βραζιλία δε χρωστάει πλέον στο ΔΝΤ, αλλά σε εκείνους που αγόρασαν τα ομόλογα τα οποία εκδόθηκαν για να ξεχρεωθεί το ΔΝΤ. Το πρόβλημα του χρέους ωστόσο οξύνθηκε, επειδή τα επιτόκια των νέων ομολόγων ήταν υψηλότερα. Παράλληλα δεν απελευθερωθήκαμε από τις επιβολές του ΔΝΤ.

– Πως ξεκίνησε η πρωτοβουλία σας για τον λογιστικό έλεγχο του χρέους;

– Υπάρχει μια σχετική βραζιλιάνικη εμπειρία που χρονολογείται από το 1931, όταν ο τότε πρόεδρος, Τζετούλιο Βάργκας, διέταξε το υπουργείο Οικονομικών να διεξάγει λογιστικό έλεγχο στις συμβάσεις εξωτερικού δανεισμού. Η έρευνα αποκάλυψε πως μόνο το 40% του χρέους συνοδευόταν από δημόσια έγγραφα. Επίσης ότι δεν υπήρχε η κατάλληλη λογιστική καταγραφή ούτε έλεγχος πληρωμών. Λόγω αυτού του λογιστικού ελέγχου, μειώθηκε σημαντικά το ύψος του εξωτερικού χρέους, όπως επίσης και το ύψος των πληρωμών.

Ολιγωρία του πολιτικού συστήματος

Με βάση αυτή την εμπειρία, συμπεριλήφθηκε στο σύνταγμα του 1988 (όταν η κρίση χρέους που αντιμετώπισαν όλες οι λατινοαμερικάνικες χώρες έφθασε στο αποκορύφωμά της) η υποχρέωση διεξαγωγής εξωτερικού λογιστικού ελέγχου του δημόσιου χρέους. Αυτή η πρόβλεψη δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Έτσι, το 2000 η κοινωνία των πολιτών οργάνωσε λαϊκό δημοψήφισμα και περισσότεροι από 6 εκ. άνθρωποι ψήφισαν να γίνει παύση πληρωμών μέχρι να πραγματοποιηθεί ο δημόσιος έλεγχος.

Ως ένδειξη σεβασμού σε αυτό το αποτέλεσμα, οι ίδιες αυτές οργανώσεις που το συντόνισαν αποφάσισαν να ξεκινήσουν έναν δημόσιο λογιστικό έλεγχο για να πιέσουν τις αρχές να πραγματοποιήσουν τον επίσημο έλεγχο. Έτσι, γεννήθηκε η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του χρέους εκ μέρους των πολιτών που μόλις συμπλήρωσε 10 χρόνια ερευνών, μελετών, δημοσιεύσεων και σεμιναρίων (βλέπε αναλυτικότερα: www.divida-auditoriacidada.org.br).

Το 2007 ο Ισημερινός ξεκίνησε έναν επίσημο λογιστικό έλεγχο και είχα την τιμή – όπως επίσης και άλλα μέλη οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών – να τοποθετηθώ από τον πρόεδρο Ραφαέλ Κορέα ως μέλος της Επιτροπής για τον Δημόσιο Λογιστικό Έλεγχο του Χρέους (Commission of Public Debt Audit – CAIC).

Έπειτα από τα σημαντικά αποτελέσματα που είχε ο λογιστικός έλεγχος στον Ισημερινό, οπότε ακυρώθηκε το 70% του εξωτερικού ομολογιακού χρέους, και άλλες λατινοαμερικάνικες χώρες ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να ξεκινήσουν λογιστικό έλεγχο. Μέχρι τώρα, μόνο η Παραγουάη έχει αρχίσει ανάλογη έρευνα.

Το 2009, λόγω της πίεσης των κοινωνικών κινημάτων, πετύχαμε να ξεκινήσει μια κοινοβουλευτική έρευνα για το δημόσιο χρέος της Βραζιλίας με την συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών. Αυτή η διαδικασία ολοκληρώθηκε τον Μάιο του 2010, οπότε αποκαλύφθηκαν σημαντικά ευρήματα παρανομίας και μη νομιμότητας τα οποία στάλθηκαν στον εισαγγελέα.

– Ποιά είναι η δραστηριότητα της πρωτοβουλίας www.divida-auditoriacidada.org.br ;

– Ο λογιστικός έλεγχος αποτελεί μια ευκαιρία για να μετατοπισθείς από τις φραστικές καταγγελίες ενάντια στο χρέος στην έρευνα στοιχείων για την παρανομία και την μη νομιμότητα, φθάνοντας στη δυνατότητα συγκεκριμένων δράσεων που να στηρίζονται σε έγγραφα και επίσημα στοιχεία. Ο λογιστικός έλεγχος αποτελεί ένα  εργαλείο που προηγείται των νομικών ενεργειών και άλλων πολιτικών.

Κατεδαφίζοντας τον μύθο του χρέους

Όταν δεν υπάρχει η δυνατότητα θεσμοθέτησης μιας επίσημης Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (όπως έγινε στον Ισημερινό το 2007) ο λογιστικός έλεγχος εκ μέρους των πολιτών αποτελεί μια σπουδαία πρωτοβουλία για να ενθαρρύνει τις έρευνες και τις μελέτες εκ μέρους του λαού και την κοινωνική δραστηριοποίηση και διαφώτιση για την διαδικασία υπερχρέωσης κατεδαφίζοντας τον μύθο του χρέους.

Αυτό ακριβώς κάνουμε στη Βραζιλία από το 2000. Οι σημαντικότερες δραστηριότητές μας αφορούν: Πρώτο, τη διάσωση ιστορικών μελετών και εγγράφων για το χρέος. Δεύτερο, την υποστήριξη καθημερινών δραστηριοτήτων όπως η ανάλυση του ετήσιου προϋπολογισμού και η αποδελτίωση του Τύπου. Τρίτο, συγκρότηση νομικών επιχειρημάτων. Τέταρτο, πολιτικά αποτελέσματα που αφορούν την έρευνα για το χρέος στο Κογκρέσο. Πέμπτο, διεθνείς επαφές και, έκτο, εκδόσεις, συμμετοχή σε εθνικά και διεθνή γεγονότα, κυκλοφορία ταινιών, μελετών κ.α.

– Ποιά ήταν η ανταπόκριση του επίσημου πολιτικού συστήματος;

– Επί 22 χρόνια το πολιτικό σύστημα αγνοεί το συνταγματικό άρθρο που επιβάλει την διεξαγωγή λογιστικού ελέγχου του δημόσιου χρέους της Βραζιλίας. Είναι πολύ δύσκολο να επιβάλεις τον επίσημο λογιστικό έλεγχο σε ένα πολιτικό σύστημα που συνδέεται με το καπιταλιστικό μοντέλο, λόγω του ότι οι προεκλογικές εκστρατείες των σημαντικότερων υποψηφίων χρηματοδοτούνται από τράπεζες και εισοδηματίες. Η υιοθέτηση των απόψεών τους καταλήγει σε συμβιβασμό με τα συμφέροντα αυτού του τομέα. Επιπλέον, οι αγορές εκβιάζουν καθημερινά μέσω του μηχανισμού της «αναχρηματοδότησης του χρέους».

Παρά αυτές τις δυσκολίες, τα κοινωνικά κινήματα στη Βραζιλία κέρδισαν την μάχη της ίδρυσης Κοινοβουλευτικής Εξεταστικής Επιτροπής για το Δημόσιο Χρέος το 2009 και επίσης την ευκαιρία συμμετοχής σε αυτήν. Διετέλεσα πραγματογνώμονας αυτής της Επιτροπής και όλων των οργάνων που συμμετείχαν στον Λογιστικό Έλεγχο των Πολιτών που ακολούθησε τις έρευνες.

– Ποιά ήταν τα ευρήματα του λογιστικού ελέγχου στη Βραζιλία;

– Όπως προείπα, επίσημος λογιστικός έλεγχος δεν έχει διεξαχθεί στη Βραζιλία. Υπάρχει η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου των Πολιτών και πρόσφατα δημιουργήθηκε Κοινοβουλευτική Εξεταστική Επιτροπή στο Κογκρέσο.

Κανένα όφελος για τη χώρα

Τα σημαντικότερα ευρήματα παρανομίας και μη νομιμότητας του χρέους που κατήγγειλε η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου των Πολιτών επιβεβαιώθηκαν από την Έκθεση της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής. Το συμπέρασμα των βουλευτών ήταν πως ο κύριος όγκος του μεγάλου μας χρέους αφορούσε υψηλούς τόκους, που σημαίνει πως το χρέος δεν αντιπροσωπεύει πραγματικό όφελος για τη χώρα, αλλά αντίθετα αυξήθηκε λόγω μηχανισμών που ωφελούν τους πιστωτές και ειδικά τις ιδιωτικές τράπεζες. Στην έκθεσή τους επίσης αναγνώρισαν πως το εσωτερικό χρέος αυξάνεται για να χρηματοδοτηθεί η συσσώρευση διεθνών αποθεματικών σε δολάρια, η οποία προκάλεσε μεγάλες ζημιές στο δημόσιο τομέα. Το 2009 οι απώλειες της κεντρικής τράπεζας της Βραζιλίας ανήλθαν σε 86 δις. δολ. Η κυβέρνηση  πληρώνει υψηλά επιτόκια για να αγοράζει δολάρια που έρχονται στη χώρα μέσω ιδιωτικών τραπεζών και χρησιμοποιεί αυτά τα δολάρια για να αγοράζει αμερικανικά κρατικά ομόλογα που δίνουν πολύ χαμηλά επιτόκια. Σε άλλες περιπτώσεις αυτά τα αποθεματικά χρησιμοποιήθηκαν για την πρόωρη αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους, όπως έγινε με το ΔΝΤ. Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας ήταν η μετατροπή του εξωτερικού σε εσωτερικό χρέος.

Τα συμπεράσματα αυτής της επιτροπής ψηφίσθηκαν μόνο από 8 βουλευτές. Παρά τι σοβαρές κατηγορίες, δεν διέταζε ωστόσο ούτε τη συνέχιση της έρευνας, ούτε την διενέργεια λογιστικού ελέγχου του χρέους. Ωστόσο, ένας βουλευτής και μαζί πολλές κοινωνικές οργανώσεις και κινήματα παρουσίασαν ένα εναλλακτικό πόρισμα, που υποστηρίχθηκε επιπλέον από 8 βουλευτές μέλη της Επιτροπής στην οποία περιγράφονταν πολλές περιπτώσεις μη νομιμότητας και πιθανές παρανομίες, όπως:

• Πρακτικές ανατοκισμού, που θεωρούνται παράνομες από τη βραζιλιάνικη δικαιοσύνη.
• Παράνομες, με βάση της Συνθήκης της Βιέννης, μονομερείς αυξήσεις επιτοκίων του εξωτερικού χρέους.
• Απουσία εγγράφων, συμφωνιών και άλλων θεμελιωδών στατιστικών για τις πληρωμές του χρέους.
• Παράνομοι όροι με βάση τους συνταγματικούς κανόνες και άλλοι μη νομιμοποιημένοι με βάση τα κοινωνικά συμφέροντα.
• Παρανομία σε πολλές πληρωμές ιδιωτικών τραπεζών προς τον δημόσιο τομέα, όπως επίσης και παρανομίες κατά τη μετατροπή αμφιλεγόμενου χρέους σε ομόλογα Μπρέιντι το 1994.
• Παρανομία σε ότι αφορά τις ελεύθερες ροές κεφαλαίων, χωρίς έλεγχο και ενάντια στους κανόνες δικαίου, που ως αποτέλεσμα είχαν την εκθετική αύξηση του εσωτερικού χρέους από το 1995.
• Πρόωρη αποπληρωμή ομολόγων εξωτερικού.
• Παραβίαση ανθρώπινων και κοινωνικών δικαιωμάτων μέσω της διοχέτευσης του μεγαλύτερου μέρους του κρατικού προϋπολογισμού στην αποπληρωμή ενός αμφιλεγόμενου χρέους.
• Σύγκρουση συμφερόντων, λόγω αποδεδειγμένων συναντήσεων μεταξύ στελεχών της κεντρικής τράπεζας και εκπροσώπων του χρηματοπιστωτικού τομέα για να καθορίσουν τον πληθωρισμό που προσδιόρισε το ύψος των επιτοκίων.

Μηχανισμός μεταφοράς κερδών στις τράπεζες

Για όλους αυτούς τους παραπάνω το εναλλακτικό πόρισμα στάλθηκε στο εισαγγελέα για να προβεί στις δέουσες δικαστικές ενέργειες.

– Ποιά ήταν τα αντίστοιχα ευρήματα από τον λογιστικό έλεγχο στον Ισημερινό;

– Η Επιτροπή για το Εξωτερικό Χρέος του Ισημερινού (CAIC) απέδειξε πως για 30 ολόκληρα χρόνια το χρέος προς τις ιδιωτικές τράπεζες δεν αντιπροσώπευε κάποιο όφελος για τη χώρα, αλλά ήταν ένας μηχανισμός καθαρής μεταφοράς κερδών προς όφελος των ίδιων των ιδιωτικών τραπεζών.

Πηγή προέλευση αυτού του χρέους ήταν η ασυνήθιστη αύξηση των επιτοκίων των ιδιωτικών τραπεζών στις ΗΠΑ και το Λονδίνο (Prime and Libor) την δεκαετία του ’70 και του ’80. Έτσι αυξήθηκε το εξωτερικό χρέος του «Τρίτου Κόσμου» και άνοιξε η πόρτα για την παρέμβαση του ΔΝΤ και των οδηγιών του.

Ο λογιστικός έλεγχος στον Ισημερινό κατέληξε σε ορισμένα σημαντικά ευρήματα, όπως:

• Αυστηρές απαιτήσεις από το ΔΝΤ και παρεμβάσεις του σε όλες τις διαπραγματεύσεις μεταξύ Ισημερινού και ιδιωτικών τραπεζών που, πέραν των συστάσεών του για εσωτερικά θέματα της χώρας, ισοδυναμούν με παραβιάσεις της κυριαρχικών δικαιωμάτων και διεθνών αρχών δικαίου.
• Ύπαρξη καταχρηστικών όρων και κεφαλαιοποίηση τόκων που συνιστούν τοκογλυφία.
• Ακραία ασυμμετρία μεταξύ των μερών, καθώς στο ένα μέρος βρισκόταν ο Ισημερινός μόνος του και στο άλλο όλες οι ιδιωτικές τράπεζες, οργανωμένες σε μια επιτροπή με την υποστήριξη του ΔΝΤ και της Λέσχης του Παρισιού.
• Μια μικρή ομάδα ιδιωτικών τραπεζών (Shearson Loeb Rhoades, Lloyds Bank, Citybank, JP Morgan Chase) ήταν οι βασικοί υπεύθυνοι για την επιθετική διαδικασία υπερχρέωσης τη δεκαετία του ’70 και επίσης για τις επακόλουθες αδιαφανείς επαναδιαπραγματεύσεις της δεκαετίας του ’80 που οδήγησαν τα ιδιωτικά χρέη στον δημόσιο τομέα, μετέτρεψαν τον παλιό δανεισμό σε νέο με προκαταβολικές πληρωμές απ’ ευθείας στο εξωτερικό, χωρίς να εισέλθει ούτε ένα δολάριο στον Ισημερινό. Κάτι που είναι πολύ σημαντικό όπως καταλαβαίνετε, γιατί αν η χώρα δεν εισέπραξε τίποτε, τότε τι χρωστάει;
• Απουσία οφέλους για την πατρίδα, καθώς η αύξηση του χρέους ήταν δημιούργημα των χρηματοδοτικών μηχανισμών και πολλά άλλα.

Η απόδειξη τόσων πολλών παρανομιών επέτρεψε στον πρόεδρο Ραφαέλ Κορέα να εκδώσει προεδρικό διάταγμα παύσης πληρωμών. Στη συνέχεια πρότεινε να αναγνωριστεί μόνο το 30% τη αξίας αυτού του χρέους. Το 95% των κατόχων αυτών των ομολόγων συμφώνησε με την πρόταση, επιτρέποντας την διαγραφή του 70% του εξωτερικού ομολογιακού χρέους. Ως αποτέλεσμα, οι δαπάνες για υγεία και παιδεία υπερδιπλασιάστηκαν και μπόρεσαν να γίνουν επενδύσεις. Απόδειξη, του ότι ο λογιστικός έλεγχος απέδωσε.

– Στο πλαίσιο του λογιστικού ελέγχου δεν υπάρχει ο κίνδυνος να αναγνωριστεί και να νομιμοποιηθεί ένα μεγάλο μέρος του χρέους το οποίο στη συνέχεια οι πολίτες θα κληθούν να πληρώσουν; Ποιός μπορεί να διαβεβαιώσει ότι στο τέλος της διαδικασίας το αποτέλεσμα θα είναι προς όφελος των πολιτών;

– Η εμπειρία του Ισημερινού υπογραμμίζει ότι είναι δυνατό να γίνει λογιστικός έλεγχος του χρέους και το κόστος να επιβληθεί στους εισοδηματίες και όχι τον λαό. Οι αποδείξεις που προήλθαν από την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου επέτρεψαν στον πρόεδρο Κορέα να απονομιμοποιήσει το απεχθές χρέος, αποθαρρύνοντας έτσι τις τράπεζες να αμφισβητήσουν τις αποφάσεις του για τη διαγραφή του 70% του ομολογιακού χρέους. 

Εγγυητής η συμμετοχή της κοινωνίας

Αυτό μπόρεσε να γίνει στο Ισημερινό επειδή τα κύρια χαρακτηριστικά της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου ήταν η συμμετοχή πολλών μελών της κοινωνίας των πολιτών από την ίδια τη χώρα και το εξωτερικό. Αυτό εγγυήθηκε τη  διαφάνεια και την κοινωνική συμμετοχή στη διαδικασία και επίσης έδωσε πολιτική στήριξη στην απόφαση της κυβέρνησης.

– Υπάρχει ωστόσο ο κίνδυνος εκφυλισμού του αιτήματος σε μια ακόμη κοινοβουλευτική επιτροπή – κολυμβήθρα του Σιλωάμ…

Ακόμη κι έτσι όμως η κοινωνία των πολιτών πρέπει να πάρει μέρος, όπως κάναμε κι εμείς στη Βραζιλία, αποκτώντας το δικαίωμα να εκδώσουμε ένα δικό μας εναλλακτικό πόρισμα με την ψήφο 8 βουλευτών. Το σημαντικότερο ωστόσο είναι να ξεκινήσει ευθύς αμέσως μια Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου των πολιτών στην οποία να συμμετέχουν ενώσεις, συνδικάτα, Μη κυβερνητικές οργανώσεις και άτομα όπως δάσκαλοι, δημοσιογράφοι, σπουδαστές και εργάτες, καθώς το πρόβλημα του χρέους επηρεάζει τη ζωή όλων.

Ελπίζω ο ελληνικός λαός να το καταφέρει, μια και είναι γνωστό ότι πληρώνετε ένα μεγάλο τίμημα για το δημόσιο χρέος το οποίο αναλήφθηκε για να σωθούν οι τράπεζες. Σε μια τέτοια περίπτωση θα ήταν μεγάλη μου τιμή να σας βοηθήσω με βάση την εμπειρία που αποκόμισα από αντίστοιχες Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου του δημόσιου χρέους στη Βραζιλία και τον Ισημερινό. Σας ευχαριστώ.

– Και εμείς… 

leonidasvatikiotis.wordpress.com

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ Σ. ΣΑΚΟΡΑΦΑ ΓΙΑ ΤΗΝ Ε.Λ.Ε

Πρωτοβουλία για τη συγκρότηση 

Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου για το χρέος

Συνέντευξη  τύπου 3/3/2011

Τοποθέτηση Σοφίας Σακοράφα

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ πολίτες, εργαζόμενοι, συνδικαλιστές, επιστήμονες, άνθρωποι των γραμμάτων και της τέχνης, πολιτικοί (από διαφορετικά πολιτικά μετερίζια), μ΄ ένα κοινό στόχο…

Στόχος της πρωτοβουλίας μας είναι η δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου για το χρέος.

Όλοι μας προερχόμενοι από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, με διαφορετικές ιδιεολογικοπολιτικές καταβολές έχουμε μια σαφή και εκφρασμένη θέση.

 

Οι πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης, η προσφυγή στο Δ.Ν.Τ., αποδεικνύονται καθημερινά καταστροφικές για τον Ελληνικό λαό και η συνέχεια προοιωνίζεται εξοντωτική αλλά και άκρως επικίνδυνη.

Παράλληλα πιστεύουμε (και είναι κι αυτό πάγια θέση μας), ότι οι όποιες αλλαγές και οι ανατροπές  δεν έρχονται 

ούτε από τα πάνω,

ούτε από κάποια κλαμπ σοφών,

ούτε με συμφωνίες κεκλεισμένων των θυρών,

αλλά μόνο, με την πρωταγωνιστική συμβολή, ενός ζωντανού κινήματος, που ξέρει και τι θέλει, και πως να το κατακτήσει.

Και πιστεύουμε, ότι η απαραίτητη προϋπόθεση για την δημιουργία αυτού του κινήματος είναι το απόλυτα δημοκρατικό δικαίωμα του Ελληνικού λαού, να πληροφορηθεί, να μάθει, και να κατανοήσει, το πώς, το γιατί και με ευθύνη τίνος, φτάσαμε μέχρι εδώ.

Γνωρίζω, συμμετέχω, ελέγχω, αποφασίζω, είναι θεμελιώδεις αρχές της Δημοκρατίας.

Είναι η εφαρμογή της Δημοκρατίας στην απόλυτη και κυριολεκτική της διάσταση.

Κι έχουμε την στέρεα άποψη, ότι αυτές οι αρχές οδηγούν την κοινωνία, στην πολιτική συνειδητοποίηση και στην πολιτική δράση.

Γι αυτό και πιστεύουμε, ότι η δημιουργία της Ε.Λ.Ε. είναι μια βαθιά πολιτική διαδικασία, μια διαδικασία πολιτικής γνώσης και πολιτικής παιδείας.

Και το καίριο σημείο αυτής της διαδικασίας είναι η ίδια η μορφή της Ε.Λ.Ε. και ο τρόπος δράσης της. 

Η συμμετοχή του απλού πολίτη, των φορέων, των σωματείων, των συνδικάτων, των πολιτικών, των Βουλευτών, είναι αυτό που εξασφαλίζει και μπορεί να εγγυηθεί, ότι δεν ελέγχουν κάποιοι εκ μέρους του Ελληνικού λαού, αλλά ο ίδιος ο λαός γίνεται ο φορέας του ελέγχου και ο απόλυτος γνώστης των αποτελεσμάτων του.

Κι επειδή γνωρίζει, αποφασίζει για το μέλλον του.

Κι ο έλεγχος αυτός είναι δυναμικός γιατί δεν συγκαλύπτει.

Κι ο έλεγχος αυτός είναι δυναμικός γιατί η συμμετοχή όλων σημαίνει ότι μπορούμε, και έχουμε την πολιτική βούληση, να τον ξεκινήσουμε και να τον οργανώσουμε.

Κι αυτή η διαδικασία είναι προοδευτική.

Γιατί δίνει εργαλεία να απογυμνώσουμε:

–          Πολιτικά ιερατεία και οικονομικά διευθυντήρια που αφαίμαξαν και καταχράστηκαν τον Ελληνικό λαό.

–          Παρέχει την γνώση για να αποκαθηλώσουμε προπαγανδιστικές θεωρίες περί συλλογικής ευθύνης του Ελληνικού λαού.

–          Απελευθερώνει από πολιτικές φοβίες και αγκυλώσεις που δημιουργεί και πάνω στις οποίες στηρίζεται το δόγμα του μονόδρομου.

–          Γι αυτό πιστεύουμε ότι η Ε.Λ.Ε. μπορεί να γίνει εκείνο το πολιτικό εργαλείο, που ανοίγοντας το δρόμο προς τη γνώση οδηγεί και στην χειραφέτηση απ΄ όλα τα παραπάνω. 

Μπορεί να γίνει εκείνο το πολιτικό εργαλείο, που θα δημιουργήσει τα πολιτικά υποκείμενα που θα αντισταθούν σε πρακτικές μονόδρομου, σε αντιλαϊκές πολιτικές και σε στάσεις μοιρολατρικές και παθητικές.

Κι όλα τα παραπάνω αποτελούν την ταυτότητα της πρωτοβουλίας μας.

Δεν έχουμε αυταπάτες ότι η κυβέρνηση μπορεί να αποδεχθεί την δημιουργία της Ε.Λ.Ε., με την μορφή και τις αρμοδιότητες που περιγράφουμε στην έκκληση.

Γι αυτό και το πολιτικό αίτημα που διατυπώνουμε και φιλοδοξούμε να γίνει κοινωνικό αίτημα ευρείας απήχησης και σθεναρής διεκδίκησης δεν έχει ημερομηνία λήξης, αλλά είναι συνεχές και αδιαπραγμάτευτο.

Εμείς όμως από αύριο κιόλας δίνουμε στην Ε.Λ.Ε. σάρκα και οστά.

Έχουμε μια τεράστια υποστήριξη, από πολιτικές προσωπικότητες, από οικονομολόγους, από νομικούς, από πανεπιστημιακούς, (στην Ελλάδα και σ΄ όλο τον κόσμο), με τεράστια εμπειρία και δηλωμένη διάθεση.

Έχουμε στήριξη από Έλληνες Βουλευτές, Ευρωβουλευτές, αλλά και Βουλευτές χωρών εκτός Ευρώπης κι αυτοί με δηλωμένη διάθεση και εμπειρία.

Έχουμε ήδη πριν από την σημερινή συνέντευξη τύπου, πριν καν δημοσιοποιήσουμε την πρωτοβουλία μας υποστήριξη από σωματεία, συνδικάτα, ενώσεις επαγγελματιών, αλλά και απλούς πολίτες, που θέλουν να συνδράμουν με ενεργή συμμετοχή στο έργο της Ε.Λ.Ε.

Και πριν καν αρχίσουμε να ψάχνουμε βιβλία (με όσα εμπόδια θα αντιμετωπίζουμε), έχουμε δημόσιες παραδοχές, επίσημες εκθέσεις, επίσημες μελέτες ώστε να ξεκινήσουμε, να “ξεσκονίσουμε” στοιχεία, να ελέγξουμε στοιχεία και να διαμορφώσουμε εμπεριστατωμένη άποψη και θέση, ώστε ευθείς εξ αρχής να αποδείξουμε ότι το απεχθές, το παράνομο, ή μη νομιμοποιημένο χρέος, δεν είναι θεωρητικά εφευρήματα, αλλά μετρήσιμα μεγέθη και συγκεκριμένες πολιτικές.

Κι αυτό που ζητάμε σήμερα είναι:

Η διαδικασία να αγκαλιαστεί από την κοινωνία.

Ζητάμε να γίνει διεκδίκηση.

Ζητάμε να γίνεται κτήμα της μέρα με τη μέρα.

Ζητάμε να γίνει κατάκτηση του Ελληνικού λαού.

Ζητάμε αυτή η κατάκτηση να γίνει ένας ισχυρός μοχλός διαρκούς πίεσης, τόσο απέναντι στην κυβέρνηση όσο κι απέναντι σε δυνάμεις που ουσιαστικά στηρίζουν την πολιτική της τρόικας και του Δ.Ν.Τ.

Αυτό ζητάμε! Αυτό θα προσπαθήσουμε όλοι εμείς, που δεν διεκδικούμε τίποτε παραπάνω από το να είμαστε οι φορείς αυτού του αιτήματος.

Σήμερα που η λογική του μονόδρομου προπαγανδίζεται από συγκεκριμένες πλευρές του πολιτικού συστήματος καλυμμένα ή απροκάλυπτα.

Σήμερα που αποφασίζεται το ύστατο σημείο οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης του λαού μας.

Σήμερα που ξεπουλιούνται δημόσια αγαθά και η περιουσία του λαού μας.

Σήμερα που οι εργασιακές σχέσεις γυρίζουν 50 χρόνια πίσω.

Σήμερα που εκτεταμένα τμήματα της κοινωνίας οδηγούνται στον αποκλεισμό.

Σήμερα που ο κοινοβουλευτισμός εκτρέπεται και παραδίδει την θέση του στην απόφαση του ενός.

Εμείς λέμε ότι μπορούμε να ανοίξουμε έναν άλλο δρόμο.

Ένα δρόμο συμμετοχής, δράσης, ελέγχου, διεκδίκησης, ανατροπής.

Καλούμε σε ενεργή συμμετοχή όλους.

Οι όποιες διαφορές μας είναι πλούτος μας.

Ο παραμερισμός των διαφορών μας μπροστά στην συγκρότηση μιας τόσο σοβαρής πρωτοβουλίας είναι η δύναμή μας.

 Το αγκάλιασμα αυτής της πρωτοβουλίας από την κοινωνία είναι η ισχυρή πολιτική μας δυναμική!

ΠΑΡΤΕ ΤΗΝ Ε.Λ.Ε. ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ!!!

Είναι το σύνθημα που απευθύνουμε στη Ελληνική κοινωνία!!!

http://www.sakorafa.gr

Σχετικά κείμενα που έχουμε αναδημοσιεύσει 

ΠΕΡΙ ΠΤΩΧΕΥΣΕΩΣ ΟΥΔΕΙΣ ΛΟΓΟΣ : ΟΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΡΥΒΟΥΝ ΕΠΙΜΕΛΩΣ 

ΤΗΝ «ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΧΘΟΥΣ ΧΡΕΟΥΣ» ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΦΕΙ Η Σ. ΣΑΚΟΡΑΦΑ
Ο Τσόμσκι υπέρ της επιτροπής λογιστικού ελέγχου του ελληνικού χρέους  

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ «ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΧΘΟΥΣ ΧΡΕΟΥΣ»

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ "ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΧΘΟΥΣ ΧΡΕΟΥΣ"

Σχετικά κείμενα που έχουμε αναδημοσιεύσει 

ΠΕΡΙ ΠΤΩΧΕΥΣΕΩΣ ΟΥΔΕΙΣ ΛΟΓΟΣ : ΟΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΡΥΒΟΥΝ ΕΠΙΜΕΛΩΣ 

ΤΗΝ «ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΧΘΟΥΣ ΧΡΕΟΥΣ» ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΦΕΙ Η Σ. ΣΑΚΟΡΑΦΑ 
Ο Τσόμσκι υπέρ της επιτροπής λογιστικού ελέγχου του ελληνικού χρέους

Υπογράψτε κι εσείς για τη συγκρότηση της επιτροπής ΕΔΩ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ ΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΛΕΓΧΟΥ

Αθήνα, 27 Φεβρουαρίου 2011

ΘΕΜΑ: ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΣΤΙΣ 3 ΜΑΡΤΙΟΥ

Την Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011, στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20, 1^οςθα παρουσιαστεί στους εκπροσώπους του Τύπου η Πρωτοβουλία για τη Συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του δημόσιου χρέους. όροφος) στις 12.00 το μεσημέρι 

Κατά τη συνέντευξη Τύπου θα δοθούν στη δημοσιότητα οι δεκάδες υπογραφές προσωπικοτήτων που έχουν μέχρι στιγμής συγκεντρωθεί από την Ελλάδα και το εξωτερικό και ζητούν να ανοίξουν επιτέλους τα βιβλία του δημόσιου χρέους και να μάθει ο ελληνικός λαός τι οφείλει και σε ποιόν και υπό ποιούς όρους δανείστηκε…

Επίσης, θα γίνουν γνωστές οι επόμενες κινήσεις της Πρωτοβουλίας για τη συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου κι ειδικότερα ανοιχτή δημόσια εκδήλωση και διεθνές συνέδριο με θέμα το δημόσιο χρέος που ήδη προετοιμάζονται.

Στο πάνελ θα συμμετέχουν: Νάντια Βαλαβάνη (συγγραφέας), Κατρούγκαλος Γιώργος (καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου), Κώστας Λαπαβίτσας (καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας), Παναγιώτης Λαφαζάνης (βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ), Παπασπύρος Σπύρος (πρόεδρος ΑΔΕΔΥ), Σοφία Σακοράφα (ανεξάρτητη βουλευτής) και Διονύσης Τσακνής (μουσικοσυνθέτης). Θα συντονίζει ο Λεωνίδας Βατικιώτης.

Περισσότερες πληροφορίες στα τηλέφωνα: 6933323651 (Αριάδνη Αλαβάνου), 6972826665 (Λεωνίδας Βατικιώτης), 6936699586 (Αλίκη Βεγίρη), 2109420681 (Γιώργος Μητραλιάς), Δέσποινα Σπανού (6977278008), Γιάννης Τόλιος (6973032642) και 6977220783 (Στάθης Χατζόπουλος).

ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ
ΕΠΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Οι υπογράφοντες πιστεύουμε ότι υπάρχει επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθεί Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) η οποία θα εξετάσει το ελληνικό δημόσιο χρέος. Η τρέχουσα πολιτική της ΕΕ και του ΔΝΤ για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους έχει επιφέρει μεγάλο κοινωνικό κόστος στην Ελλάδα. Κατά συνέπεια ο ελληνικός λαός έχει δημοκρατικό δικαίωμα να απαιτήσει πλήρη πληροφόρηση όσον αφορά το χρέος που είναι δημόσιο, ή εγγυημένο από το κράτος.

Ο σκοπός της ΕΛΕ θα είναι η εξακρίβωση των αιτίων του δημόσιου χρέους, των όρων με τους οποίους έχει συναφθεί, καθώς και της χρήσης των δανείων. Στη βάση των συμπερασμάτων της η ΕΛΕ θα διαμορφώσει κατάλληλες προτάσεις για την αντιμετώπιση του χρέους, συμπεριλαμβανομένου του χρέους που θα αποδειχθεί παράνομο, μη νομιμοποιημένο, ή απεχθές. Η επιδίωξη της ΕΛΕ θα είναι να συνδράμει την Ελλάδα ώστε να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να αντιμετωπίσει το βάρος του χρέους. Η ΕΛΕ θα επιχειρήσει επίσης να διαπιστώσει ευθύνες για τις προβληματικές συμβάσεις χρέους.

Το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος βρίσκονται στην καρδιά της κρίσης της Ευρωζώνης. Η παγκόσμια κρίση που ξεκίνησε το 2007 πήρε τη μορφή κρίσης χρέους της περιφέρειας της Ευρωζώνης. Σύμφωνα με τον τελευταίο προϋπολογισμό, το ελληνικό δημόσιο χρέος αναμένεται να αυξηθεί από 299 δις ευρώ (ή 127% του ΑΕΠ) το 2009 σε 362 δις ευρώ (ή 159% του ΑΕΠ) το 2011. Η διόγκωση του δημόσιου χρέους επέτεινε τον κίνδυνο εθνικής χρεοκοπίας των περιφερειακών χωρών και αύξησε τις πιθανότητες τραπεζικής χρεοκοπίας στην Ευρώπη. Η ΕΕ, σε συμφωνία με εθνικές κυβερνήσεις, αντέδρασε υιοθετώντας προγράμματα διάσωσης που διευκολύνουν τον προσωρινό δανεισμό των κρατών της Ευρωζώνης και προστατεύουν τις τράπεζες. Αλλά τα μέτρα αυτά δεν κατάφεραν να καθησυχάσουν τις χρηματοπιστωτικές αγορές, με συνέπεια τα επιτόκια δανεισμού των περιφερειακών χωρών να συνεχίσουν να ανεβαίνουν. Επιπλέον, το αντίτιμο των προγραμμάτων ήταν η λιτότητα. Η Ελλάδα, η Ιρλανδία και άλλες χώρες αναγκάστηκαν να περικόψουν μισθούς και συντάξεις, να μειώσουν τις δημόσιες δαπάνες, να συρρικνώσουν τις παροχές πρόνοιας, να ιδιωτικοποιήσουν δημόσιες επιχειρήσεις και να απελευθερώσουν τις αγορές. Αναπόφευκτα θα υπάρξει και περαιτέρω κοινωνικό κόστος λόγω αύξησης της ανεργίας, χρεοκοπίας επιχειρήσεων και συρρίκνωσης της παραγωγής.

Η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο των προγραμμάτων διάσωσης της ΕΕ, αλλά ο ελληνικός λαός έχει κρατηθεί στο σκοτάδι όσον αφορά τη σύνθεση και τους όρους του δημόσιου χρέους. Η έλλειψη ενημέρωσης συνιστά θεμελιώδη αποτυχία των δημοκρατικών διαδικασιών. Οι λαοί που καλούνται να φέρουν το κόστος των προγραμμάτων της ΕΕ έχουν δημοκρατικό δικαίωμα στην πλήρη πληροφόρηση.

Η ΕΛΕ μπορεί να συμβάλλει στην αναπλήρωση του δημοκρατικού αυτού ελλείμματος. Μπορεί επίσης να ενθαρρύνει τη συμμετοχή ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων στην ανάπτυξη κινημάτων για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους. Η επιτροπή θα είναι διεθνής και θα αποτελείται από ορκωτούς λογιστές του χρέους και των δημόσιων οικονομικών, από νομικούς, οικονομολόγους, αντιπρόσωπους των εργατικών οργανώσεων και μέλη των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών. Θα είναι ανεξάρτητη από τα πολιτικά κόμματα, αλλά δεν θα αποκλείει τη συμμετοχή πολιτικών, αρκεί να συμφωνούν με τους σκοπούς της. Η ΕΛΕ θα διασφαλίζει την ύπαρξη εξειδικευμένης γνώσης και θα εγγυάται τον δημοκρατικό έλεγχο καθώς και το υπόλογο όλων των εμπλεκομένων.

Για να επιτύχει το στόχο της η ΕΛΕ θα πρέπει να έχει πλήρη διαχρονική πρόσβαση στις συμβάσεις και εκδόσεις δημόσιου χρέους, συμπεριλαμβανομένων των εκδόσεων ομολόγων, αλλά και διμερούς, πολυμερούς, ή άλλης μορφής χρέους και κρατικών υποχρεώσεων. Θα πρέπει να έχει τις απαραίτητες αρμοδιότητες ώστε να θέτει στη διάθεσή της όλα τα έγγραφα που κρίνει απαραίτητα για να επιτελέσει το έργο της. Θα πρέπει επίσης να θεσμοθετηθούν πρόσφοροι τρόποι ώστε να μπορεί να καλεί προς εξέταση δημόσιους λειτουργούς, όπως και να ανοίγει, μετά από αιτιολογημένο αίτημά της και δικαστική συνδρομή, τραπεζικούς λογαριασμούς, ιδίως λογαριασμούς του δημοσίου σε ιδιωτικές τράπεζες και στην Τράπεζα της Ελλάδας. Θα πρέπει, τέλος, να διαθέτει επαρκές χρονικό διάστημα για να μελετήσει τις συμβάσεις και να εξαγάγει το πόρισμά της.

Η δημιουργία διεθνούς και ανεξάρτητης ΕΛΕ για το ελληνικό δημόσιο χρέος αποτελεί αναντίρρητη ανάγκη. Είναι επίσης δημοκρατική απαίτηση του ελληνικού λαού που σηκώνει το βάρος της κρίσης και θέλει να γνωρίζει τις αιτίες της. Από όλες τις απόψεις η ελληνική ΕΛΕ θα μπορούσε να λειτουργήσει ως πρότυπο και για άλλες χώρες της Ευρωζώνης.

Ο Τσόμσκι υπέρ της επιτροπής λογιστικού ελέγχου του ελληνικού χρέους

Τη συμπαράστασή του στον ελληνικό λαό εξέφρασε την προηγούμενη εβδομάδα ο γνωστός διανοούμενος Ν. Τσόμσκι, που υπέγραψε το αίτημα της πρωτοβουλίας για σύσταση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) του χρέους, συμφωνώντας ότι οι Ελληνες έχουν δικαίωμα να μάθουν πώς και γιατί δημιουργήθηκε. 

Ο Τσόμσκι υποστηρίζει ότι ο λαός δεν ήταν ο αποδέκτης του κι έτσι δεν υπάρχει κανένας λόγος να πληρώσει αυτός και, όπως έχει δηλώσει και σε πρόσφατη συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία» (Κοντέινερ 10/1/2011), «σε έναν κόσμο δικαίου τα χρέη αυτά απλά θα ακυρώνονταν»…

Τον επόμενο μήνα τα μέλη της πρωτοβουλίας, που βρίσκεται ακόμα στο στάδιο της προετοιμασίας, θα απευθύνουν επισήμως προς την κυβέρνηση έκκληση για τον σχηματισμό ΕΛΕ, ώστε να μάθει ο ελληνικός λαός όλη την αλήθεια για το χρέος. 

Στην πρωτοβουλία συμμετέχουν, μεταξύ άλλων, η ανεξάρτητη βουλευτής Σοφία Σακοράφα, ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ Σπ. Παπασπύρος, ο καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου Κ. Λαπαβίτσας, ο πρόεδρος της Επιτροπής για την Κατάργηση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου Ερίκ Τουσέν και πολλοί άλλοι. Την περασμένη εβδομάδα το σχετικό κείμενο, εκτός από τον Ν. Τσόμσκι, υπέγραψαν και άλλες προσωπικότητες από το εξωτερικό, όπως η χιλιανή κοινωνιολόγος Μάρτα Χάρνεκερ, το στέλεχος της γερμανικής αριστεράς Λ. Μπίσκι, ο καναδός οικονομολόγος Μ. Λίμποβιτς. 

Ο Π. Λαφαζάνης, που επικροτεί την πρωτοβουλία, δηλώνει ότι η ΕΛΕ πρέπει να ελέγξει τη νομιμότητα όλων των συμβάσεων και το κατά πόσο εξυπηρετούσαν το δημόσιο συμφέρον. 

«Μία τέτοια επιτροπή», τονίζουν τα μέλη της πρωτοβουλίας, δεν θα μπορούσε να γίνει από τη Βουλή, καθώς όλες όσες έχουν συσταθεί μέχρι τώρα κατέληξαν σε φιάσκο. Στη δική μας θα συμμετάσχουν σωματεία, κοινωνικοί φορείς, διεθνείς οργανώσεις με εμπειρία που δεν έχουν σχέσεις όμως με την εξουσία, καθηγητές πανεπιστημίων και διανοούμενοι από όλο τον κόσμο». 

Σκοπός της επιτροπής θα είναι να ελεγχθούν όλες οι συμβάσεις (π.χ. των Ολυμπιακών Αγώνων, της Siemens, των εξοπλιστικών, των δανείων με τη Γκόλντμαν Σακς κ.ά.) για να αποκαλυφθεί πώς και γιατί εκτινάχθηκε το χρέος.

«Ενα χρέος» που, όπως υποστηρίζουν, «δεν δημιουργήθηκε προκειμένου να φτιάξουμε σχολεία, νοσοκομεία, δρόμους, πράσινο και όλα όσα θα μπορούσαν να βελτιώσουν την ελληνική κοινωνία». «Αντιθέτως», ισχυρίζονται, «μέρος του χρέους οφείλεται σε υπερτιμολογήσεις, τοκογλυφία, μίζες κ.ά. που μπορεί να κηρυχθεί απεχθές, να χαρακτηρισθεί παράνομο και κατά συνέπεια να αρνηθεί ο ελληνικός λαός να το πληρώσει». 

Ακούγεται υπερβολικό; Ο Ερίκ Τουσέν που συμμετείχε και στην ΕΛΕ που συγκρότησε ο πρόεδρος του Ισημερινού, Ρ. Κορέα, πριν από τρία χρόνια, αναφέρει ότι μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της επιτροπής, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι βάσει των ευρημάτων ήταν υποχρεωμένη να προβεί στην παύση πληρωμών του δημόσιου χρέους. Αιτιολόγησε την απόφαση αυτή υποστηρίζοντας ότι το χρέος δεν ήταν νόμιμο, αλλά προϊόν διαφθοράς. Λίγο καιρό μετά, η κυβέρνηση του Ισημερινού απευθύνθηκε στους πιστωτές με την πρόταση να αγοράσουν όλα τα ομόλογα (του χρέους) με έκπτωση 65%, την οποία δέχθηκε το 91% των κατόχων ομολόγων. Κατάφερε δηλαδή να επιβάλει κούρεμα του χρέους κατά 65%». Στη διεθνή εμπειρία αναφέρεται και η Νάντια Βαλαβάνη που συμμετέχει ενεργά στην προετοιμασία της ΕΛΕ, για την οποία επισημαίνει ότι «επέτρεψε σε χώρες που βρίσκονταν πεσμένες στα γόνατα, να σηκωθούν όρθιες και στους εργαζόμενούς τους να μπορούν ξανά να ελπίζουν». 

enet.gr

Διαβάστε το σχετικό δημοσίευμα

ΤΗΝ «ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΧΘΟΥΣ ΧΡΕΟΥΣ» ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΦΕΙ Η Σ. ΣΑΚΟΡΑΦΑ

ΤΗΝ "ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΧΘΟΥΣ ΧΡΕΟΥΣ" ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΦΕΙ Η Σ. ΣΑΚΟΡΑΦΑ

 Τη δημιουργία κινήματος για τον έλεγχο κι έπειτα την «άρνηση του απεχθούς χρέους» συνυπογράφει η ανεξάρτητη βουλευτής Σοφία Σακοράφα. Απαντώντας σε ερωτήσεις του tvxs.gr, τάσσεται απέναντι στην κυβέρνηση Παπανδρέου και χαρακτηρίζει την Κίνηση Δημαρά και Οικονόμου «στρατηγικό σύμμαχο για τη συγκρότηση μετώπου, με όποιες αποστάσεις πολιτικές μπορεί να έχουμε».

Η κα Σακοράφα, η οποία διαγράφηκε από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ καθώς καταψήφισε το Μνημόνιο, δηλώνει ότι αισθάνεται «απολύτως προδομένη» από το κυβερνών κόμμα «λόγω μιας σαφούς πολιτικής δέσμευσης, που από τις εκλογές και μετά προσέλαβε το χαρακτήρα λαϊκής εντολής, η οποία όμως προδόθηκε με βάναυσο τρόπο»…

Περιγράφοντας μέρος του χρέους το οποίο κατά τη γνώμη της άδικα, αν όχι παράνομα, καταλογίζεται στο ελληνικό δημόσιο, αναφέρεται σε «όλες τις συμβάσεις που υπογράφτηκαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες» και στις «συμβάσεις τύπου της Siemens».

Μιλώντας για την προτεινόμενη Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου, σπεύδει να τονίσει ότι «δεν υποκαθιστά κανένα πολιτικό σχηματισμό, έχει συγκεκριμένη αποστολή, με συστηματοποιημένη μεθοδολογία και καταλήγει αυστηρά και μόνο στο μέρος εκείνο του χρέους που είναι παράνομο, με συνέπεια την άρνηση του ως απεχθές».

«Η ΕΛΕ έχει συσταθεί σε χώρες με τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά και δομές και έχει παράξει σημαντικά αποτελέσματα», σημειώνει, ερωτηθείσα αν η ίδια έχει «μετρήσει» τις συνέπειες για τη χώρα ύστερα από μία ανάλογη κίνηση.

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη με την κ. Σοφία Σακοράφα:

Σε ποιο στάδιο βρίσκεται η πρωτοβουλία με στόχο τη δημιουργία Διεθνούς Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του δημόσιου χρέους; Με ποιο τρόπο την προωθείτε;

Η δημιουργία της Επιτροπής διατυπώνεται σαν αίτημα. Ένα αίτημα που σέβεται τους θεσμούς, που προστατεύει τη διαφάνεια, που ενημερώνει αυτόν που σήμερα καλείται να πληρώσει το μάρμαρο, τον ελληνικό λαό δηλαδή, από που προήλθε αυτό το χρέος, που δυναμώνει τη διαπραγματευτική ισχύ της Ελλάδας έναντι των πιστωτών της. Όπως όλα τα αιτήματα οφείλει να αποκτήσει κοινωνική ισχύ, κοινωνική δυναμική. Σε πρώτη φάση λοιπόν προσυπογράφεται μια διακήρυξη από προσωπικότητες και δυνάμεις της ίδιας της κοινωνίας, από το χώρο της πολιτικής, του πολιτισμού, της εργασίας, από την πανεπιστημιακή κοινότητα, από την τοπική αυτοδιοίκηση, από πιο εξειδικευμένους χώρους, όπως συνταγματολόγοι και οικονομολόγοι.

Σε δεύτερη φάση (και αυτό είναι το κρίσιμο στοίχημα) αυτό το αίτημα πρέπει να αποκτήσει πλατύ κοινωνικό έρεισμα. Είναι σημαντικό για παράδειγμα για τον έλεγχο συμβάσεων τύπου ΟΣΕ να έχει πειστεί ένα μεγάλο κομμάτι εργαζομένων στον οργανισμό να μετέχει ενεργά στη διαδικασία.

Μόνον με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζεις την κινητοποίηση της κοινωνίας αφενός, αλλά και την ταυτόχρονη απελευθέρωσή της από θέσφατα, όπως ο μονόδρομος.

Η πίστη της κοινωνίας ότι μπορεί να υπάρξει και άλλος δρόμος είναι χειραφέτηση, γνώση, διατύπωση εναλλακτικής πρότασης. Αυτά τα χαρακτηριστικά είναι ικανά να αποτελέσουν τον πυρήνα ενός κινήματος με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και συγκροτημένη πρόταση.

Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις για πολιτικές δυνάμεις ή προσωπικότητες οι οποίες στηρίζουν τη συγκεκριμένη πρόταση;

Είναι σαφές ότι οι δυνάμεις που υποστήριξαν το μνημόνιο και εξακολουθούν να το υποστηρίζουν ως τη μόνη λύση δεν χωρούν σε μια τέτοια πρόταση. Δεν χωρούν με την έννοια της πολιτικής θέσης και αντίληψης.

Η ΕΛΕ βρίσκεται στον αντίποδα αυτής της αντίληψης και έχει σα στρατηγικό στόχο την πλαισίωσή της από ένα ζωντανό λαικό κίνημα. Στη βάση αυτή οι δυνάμεις που τη στηρίζουν πρέπει και αυτές να βρίσκονται στον αντίποδα της λογικής του μνημονίου, αλλά και να πιστεύουν βαθιά ότι τα κοινωνικά κινήματα είναι αυτά που αποτελούν τους κινητήριους μοχλούς κάθε φορά που η ιστορία και οι κοινωνίες αναζητούν διέξοδο.

Είστε σε θέση να εντοπίσετε ήδη, και να περιγράψετε, μέρος του χρέους το οποίο άδικα αν όχι παράνομα καταλογίζεται στο ελληνικό δημόσιο;

Η διαδικασία του εντοπισμού είναι αυτή ακριβώς η συστηματοποιημένη διαδικασία που αφορά στο έργο της ΕΛΕ. Η περιγραφή είναι ήδη δεδομένη χωρίς εξαιρέσεις, χωρίς διακρίσεις, χωρίς να κλείνει το μάτι σε καμία κυβέρνηση από τη μεταπολίτευση και μετά. Πολύ πρόχειρα, αλλά άκρως ενδεικτικά να αναφέρω όλες τις συμβάσεις για παράδειγμα που υπογράφτηκαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες ή για τις συμβάσεις τύπου της Siemens. Αυτό που χρειάζεται είναι να υπάρχει η πολιτική βούληση για να βρεθεί το παράνομο χρέος, το απεχθές. Γιατί είναι αποδεδειγμένο πλέον, ότι όποια επιτροπή έχει συσταθεί στα όρια του επίσημου πολιτικού συστήματος, ανεξάρτητα από τις προθέσεις των βουλευτών, έχει σαν αποτέλεσμα τη διάσωσή του και όχι τη διάσωση της Ελλάδας, αποτελεί τελικά κολυμπήθρα εξαγνισμού και όχι διαδικασία απονομής πραγματικών πολιτικών ευθυνών και δικαιοσύνης.

Έχετε «μετρήσει» τις συνέπειες για τη χώρα ύστερα από μία τέτοια κίνηση;

Έχω ξαναπεί ότι δεν ανακαλύπτουμε τον τροχό. Η ΕΛΕ έχει συσταθεί σε χώρες με τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά και δομές και έχει παράξει σημαντικά αποτελέσματα. Στόχος μας είναι η άρνηση του απεχθούς χρέους, δηλαδή να αναζητήσουμε όχι εάν μπορεί η Ελλάδα να αποπληρώσει το χρέος, αλλά τι πρέπει η Ελλάδα να πληρώσει από το χρέος.

Η πρώτη παραγόμενη συνέπεια αφορά λοιπόν στον ελληνικό λαό και είναι λυτρωτική. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να αντιστρέψω την ερώτηση. “Μέτρησε” ποτέ η κυβέρνηση τις συνέπειες από την προσφυγή στο ΔΝΤ; Γιατί για αυτές τις συνέπειες έχουμε δύο δεδομένα. Πρώτο, τις απτές αποδείξεις αυτής της απόφασης στην Ελλάδα, που σημαίνει Ελλάδα με μειωμένη κυριαρχία και εξουθενωμένη κοινωνία, δεύτερο τις απτές αποδείξεις από άλλες χώρες που πολύ νωρίτερα από εμάς μπήκαν στο ΔΝΤ.
Τα πράγματα είναι απολύτως ξεκάθαρα, εάν θέλουμε να τα δούμε ξεκάθαρα. Έγινε μια καταστροφική πολιτική επιλογή, με καταστροφική προιστορία από τη μία, από την άλλη προτείνεται μία άλλη πολιτική λύση με θετική προιστορία, η οποία αρνείται αυτές ακριβώς τις τραγικές συνέπειες.

Ας υποθέσουμε ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η Ελλάδα ξεπερνά το «σκόπελο» του χρέους. Τι ακολουθεί; Ποια αναπτυξιακή πρόταση εκ μέρους σας συνοδεύει το στόχο για την αναδιάρθρωση του χρέους μέσω της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου;

Καταρχήν η ΕΛΕ να το ξεκαθαρίσουμε δεν υποκαθιστά κανένα πολιτικό σχηματισμό, έχει συγκεκριμένη αποστολή, με συστηματοποιημένη μεθοδολογία και καταλήγει αυστηρά και μόνο στο μέρος εκείνο του χρέους που είναι παράνομο, με συνέπεια την άρνηση του ως απεχθές. Η ΕΛΕ είναι το εργαλείο ακριβώς για να ξεπεραστεί ο σκόπελος του χρέους, αλλά με συγκεκριμένο τρόπο.

Γιατί ο τρόπος έχει μεγάλη σημασία, έχει πολιτική κατεύθυνση και πολιτικό πρόσημο. Και ο συγκεκριμένος τρόπος δε συνιστά εξόντωση του ελληνικού λαού, αλλά ακριβοδίκαιη αποπληρωμή.

Η αναπτυξιακή όμως πρόταση, ξεπερνά το χαρακτήρα της ΕΛΕ. Έχει ιδεολογικό προσανατολισμό και πολιτικό περιεχόμενο. Έχει στρατηγική. Σε ό,τι με αφορά ο προσανατολισμός είναι σοσιαλιστικός, το περιεχόμενο δημοκρατικό και στρατηγική, η ανάπτυξη της χώρας με βάση τις παραδοσιακές παραγωγικές της δυνατότητες, αλλά και την αξιοποίηση της πράσινης οικονομίας. Στην Ελλάδα χάθηκε το τρένο της βιομηχανικής επανάστασης, χάσαμε – και αυτό ήταν καταστροφή- το τρένο της τεχνολογίας και όπως φαίνεται χάνουμε και την τελευταία ευκαιρία, ενώ εδώ και χρόνια έχουμε καταστρέψει την αγροτική παραγωγή και έχουμε υπονομεύσει σχεδόν με χυδαιότητα τον πολιτισμό μας και την παιδεία.

Πώς προσεγγίζετε την πολιτική πρωτοβουλία των έτερων συναδέλφων σας οι οποίοι καταψήφισαν το Μνημόνιο; Για ποιους λόγους δεν ακολουθήσατε τους κ.κ. Δημαρά και Οικονόμου στην ίδρυση της Ένωσης Ανεξάρτητων Πολιτών; Είναι οριστική η επιλογή σας να κρατήσετε αποστάσεις από το εγχείρημα;

Είναι σημαντικό η όποια αντίθεση στο μνημόνιο να σχηματοποιείται πολιτικά και είναι ακόμη σημαντικότερο αυτά τα πολιτικά σχήματα να κινητοποιούν και να εκπροσωπούν κοινωνικές δυνάμεις.

Από την άλλη αυτό δε σημαίνει ότι όλες οι δυνάμεις που αντιστέκονται στο μνημόνιο -ενώ υπάρχει αυτός ο κοινός προσανατολισμός που έχει τη δυνατότητα να συγκροτήσει ένα ενιαίο μέτωπο- δεν έχουν μεταξύ τους πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές. Με την έννοια αυτή η Ένωση Ανεξάρτητων Πολιτών είναι ένας στρατηγικός σύμμαχος για τη συγκρότηση μετώπου, με όποιες αποστάσεις πολιτικές μπορεί να έχουμε.

Προσανατολίζεστε σε κάποια μορφή συνεργασίας με άλλες δυνάμεις του λεγόμενου σοσιαλιστικού χώρου και της αριστεράς;

Ήδη σας μίλησα για μέτωπο, για στρατηγική συνεργασία με όλες αυτές τις δυνάμεις του σοσιαλιστικού χώρου, της κοινοβουλευτικής και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.

Αυτή τη στιγμή δεχόμαστε την πλέον βίαιη επίθεση. Αυτή η επίθεση για να απαντηθεί χρειάζεται συμπαγές κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο. Σε αυτό το μέτωπο οι θέσεις, οι αντιθέσεις και οι συνθέσεις είναι πλούτος, ο κοινός προσανατολισμός είναι δύναμη και οι διαχωριστικές γραμμές είναι δημοκρατία.

Σήμερα, τοποθετείστε απέναντι ή απλώς κρατάτε αποστάσεις από το κυβερνών κόμμα; Επίσης, αισθάνεστε «προδομένη» από την κυβέρνηση Παπανδρέου ή από την αρχική σας εκτίμηση αναφορικά με τις προθέσεις και τους στόχους της;

Απολύτως προδομένη, όχι λόγω μιας μεταφυσικής εκτίμησης αναφορικά με τις προθέσεις και τους στόχους του ΠΑΣΟΚ, αλλά λόγω μιας σαφούς πολιτικής δέσμευσης, που από τις εκλογές και μετά προσέλαβε το χαρακτήρα λαικής εντολής, η οποία όμως προδόθηκε με βάναυσο τρόπο. Είναι σαφέστατο ότι όποιος παρακολουθεί την πορεία μου από το μνημόνιο και μετά έχει αντιληφθεί ότι βρίσκομαι απέναντι.

Σε τέτοιες κρίσιμες εποχές όπου γκρεμίζονται κεκτημένα χρόνων, οι αποστάσεις ασφαλείας είναι πολιτική υποκρισία.Σήμερα περισσότερο από ποτέ δεν υπάρχει ολίγον από αντίσταση, ολίγον από αγώνα. Η επαναστατική γυμναστική ανήκει σε άλλες εποχές. Σήμερα χρειάζεται ρήξη και ανατροπή.

«Βλέπετε» πρόωρες εκλογές;

Το σενάριο υπάρχει. Κατά την άποψή μου όμως το μείζον πολιτικό ζητούμενο αυτή τη στιγμή είναι η διατύπωση μιας άλλης πολιτικής λύσης, με διαφορετικό προσανατολισμό. Θετική εξέλιξη θα είναι η πρόκριση αυτής της πολιτικής λύσης. Οι πολιτικές λύσεις ξεκινούν από την κοινωνία και τα κινήματα, ζυμώνονται και αποκτούν δυναμική εντός της κοινωνίας και τελικά αποκτούν σάρκα και οστά και μέσα από την εκλογική διαδικασία.

Εάν δεν υπάρχει αυτή η άλλη πρόταση, που θα ενσωματώνει ταυτόχρονα και την αντίσταση, αλλά και το νέο προσανατολισμό, οποιαδήποτε εκλογική διαδικασία, θα νομιμοποιεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο παρόμοιες πολιτικές επιλογές.

theoreio.wordpress.com

Διαβάστε επίσης το κείμενο που είχαμε 

αναδημοσιεύσει τον Απρίλιο του 2010

ΠΕΡΙ ΠΤΩΧΕΥΣΕΩΣ ΟΥΔΕΙΣ ΛΟΓΟΣ : ΟΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΡΥΒΟΥΝ ΕΠΙΜΕΛΩΣ

 

Σοφία Σακοράφα: "Αυτοί κι εμείς"

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο της Σοφίας Σακοράφα που δημοσίευσε η εφημερίδα ΠΡΙΝ:

 

«Η φιλοξενία που μου προσφέρει σήμερα το Πριν είναι κατ’ αρχήν σημαντική. Παράλληλα, στο μυαλό μου έχει μία πολυεπίπεδη σημασία. Πυρήνας της σκέψης μου είναι το γεγονός ότι μπορεί να έχουμε μια διαφορετική αντίληψη ή κοσμοθεωρία για το πώς θα ανατραπεί αυτό το σύστημα, αλλά ταυτόχρονα καταλήγουμε σε μια κοινή διαπίστωση, αυτή που έκανε και ο Θ. Αγγελόπουλος, ότι τελικά αυτός ο κόσμος είναι πολύ κακός για να είναι οριστικός. Με την έννοια αυτή το σημερινό βήμα, είναι βήμα μιας κοινής διαπίστωσης, αλλά και η απαρχή μιας ζύμωσης τόσο σε ιδεολογικό, όσο και σε πολιτικό επίπεδο…


Με απλά λόγια όπως ο κόσμος το αντιλαμβάνεται, σήμερα ξεκινάμε από αυτά που μας ενώνουν, αλλά και συζητάμε για αυτά που -όχι μας χωρίζουν-αλλά, μας προβληματίζουν, μας φορτίζουν, μας κινητοποιούν, μας ερεθίζουν στη βάση της θέσης, της αντίθεσης, αλλά και της σύνθεσης.

Το δεύτερο που θα ήθελα ευθύς εξαρχής να εξομολογηθώ είναι ότι είμαι τακτική αναγνώστρια της εφημερίδας, γνωρίζω πολύ καλά τη συγκρότηση των αναγνωστών, με την έννοια αυτή θα προσπαθήσω να προχωρήσω ένα βήμα παραπέρα από την τοποθέτηση μου γύρω από το εάν το Μνημόνιο ήταν μονόδρομος. Σαφώς το Μνημόνιο δεν ήταν μονόδρομος. Και με απόλυτη βεβαιότητα τονίζω ότι αυτά που ζούμε σήμερα δεν είναι απλώς οι συνέπειες μιας κυβερνητικής επιλογής, αλλά το ζητούμενο μιας πολιτικής, ενός στρατηγικού σχεδιασμού.
Επίσης τονίζω ότι αυτή η πολιτική σμιλεύτηκε περίτεχνα μέσα από ισχυρούς μηχανισμούς προπαγάνδας. Η «χρεωκοπία» της χώρας (ως άλλη σύγχρονη αρκούδα), «οι κοπρίτες» του Πάγκαλου είναι η δημόσια έκφραση ενός συμπαγούς ιδεολογικού μηχανισμού. Ενός μηχανισμού που βασίζεται στο φόβο και τη συνενοχή.

Συνενοχή μαζί με «σοκ και δέος»

Είναι λύτρωση για όλο το πολιτικό κατεστημένο το εμφυλιοπολεμικό κλίμα που παράγει ο κοινωνικός αυτοματισμός, που αναπτύσσεται στη βάση της πυραμίδας, ενώ αφήνει τη νοσηρή και ένοχη κορυφή ανέγγιχτη.
Είναι καθαρτήριο που ξεπλένει τις αμαρτίες ενός ολόκληρου συστήματος, γιατί δεν δίνει απλώς άφεση, αλλά τις εναποθέτει στις πλάτες του «τεμπέλη» δάσκαλου, του «υψηλόμισθου» οδηγού της ΕΘΕΛ, του «αγράμματου» αγρότη, του

«διεφθαρμένου» λαού. Το δόγμα της συνενοχής από τη μία, αλλά και το δόγμα του «σοκ και δέος» από την άλλη. Δηλαδή μια ληστρική και εφ’ όλης της ύλης επίθεση χωρίς ανάσα, σε συνθήκες απόλυτου φόβου και μεταφυσικής ενοχής.

Δανείζομαι από το Ζιζέκ την τοποθέτηση περί ιδιωτικοποίησης της διάνοιας. Η πατρίδα Μας, το σπίτι Μας, ο μισθός Μας, οι καταθέσεις Μας, όλο αυτό το καπιταλιστικό οικοδόμημα της ζωής Μας, που ενώ το γκρεμίζουν, μας έχουν πείσει ότι πρόκειται περί κατάρρευσης. Μια κατάρρευση για την οποία εμείς φταίμε, οι γονείς μας και τα παιδιά μας. Ένα προπατορικό αμάρτημα. Για τη δομική κρίση του συστήματος δεν ευθύνεται το σύστημα, αλλά εμείς. Εμείς εξαντλήσαμε αλόγιστα τα κοινωνικά αποθέματα, εμείς αποσταθεροποιήσαμε την ομαλότητα και με δικές μας ενέργειες φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Όπου ενέργειες, βλέπε κοινωνικά κεκτημένα και δικαιώματα, βλέπε Μάη του ’36, βλέπε ιστορικές στιγμές και κατακτήσεις του κινήματος.

Ο καπιταλισμός στο ιστορικό του αδιέξοδο στοχοποιεί το συνήθη ύποπτο, που δε συχνάζει πια στην πλατεία Εξαρχείων, αλλά είναι αυτός ο μακρινός «αδαής» πρόγονος του 1821 που έκανε την Επανάσταση, για να βολευτεί με ρουσφέτια. Άρα χέρι – χέρι με το φόβο και τη συνενοχή, έρχεται και η αποκαθήλωση της ιστορίας των αντιστάσεων.
Λαός φοβισμένος, λαός ένοχος, λαός με βεβηλωμένη ιστορία.

Εάν προσθέσει κανείς αυτό το μείγμα, σε αυτό που ήδη το σύστημα έχει επιτύχει, την αλλοτρίωση με τη μαρξιστική έννοια στην παραγωγή, τη μετατροπή της παιδείας σε αγοραίο εργαλείο, την ιδιωτικοποίηση του έρωτα και της φιλίας, μέσω των κωδικοποιημένων προδιαγραφών του Facebook, τότε έχουμε μια τέλεια εξίσωση.

Η Διατήρηση του συστήματος συνεπάγεται με λαό – στρατό. Το παλιό δόγμα «Στρατηγέ μου ιδού ο στρατός σας». Εξόχως έξυπνο. Και προς το παρόν δείχνει να λειτουργεί.

Εμείς, ο «άγνωστος Χ»

Αφήνω το χώρο του «αυτοί» και περνώ στο χώρο του εμείς. Του «εμείς» που προς το παρόν σε αυτή την εξίσωση, είμαστε ο «άγνωστος Χ». Επειδή, όπως πολύ ορθά διάβασα στο Πριν, είμαστε σε εποχές όπου καταργούνται οι αθώοι, όπου η άγνοια δεν είναι εξήγηση και η αδράνεια δεν είναι δικαιολογία, μάλλον πρέπει ο «άγνωστος Χ» να συστηθεί κατ’ αρχήν με τον εαυτό αλλά και με την κοινωνία.

Σε ό,τι αφορά λοιπόν εμάς τους ίδιους. Είναι πλούτος, κατά την άποψη μου, μέσα από αυτό το βήμα να ξαναδιαβάσουμε όλοι αυτό που είπε ο Ζίζεκ στη διάλεξη του στο Πολυτεχνείο. Το παραθέτω αυτούσιο. «Λέγεται ότι στην Κίνα αν πραγματικά μισούν κάποιον η κατάρα που εκτοξεύουν είναι «είθε να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς»». Στην ανθρώπινη ιστορία ενδιαφέροντες καιροί είναι εποχές αναταραχών, πολέμων, σύγκρουσης για την εξουσία, με βαριές συνέπειες για εκατομμύρια αθώους.

Σήμερα είναι φανερό ότι πλησιάζουμε μια νέα εποχή για την οποία αρμόζει η περιγραφή ενδιαφέροντες καιροί… Τι σημαίνει αυτό για την Αριστερά της εποχής μας; Στην ψυχαναλυτική θεραπεία οφείλει κανείς να αποσαφηνίσει τι πραγματικά επιθυμεί. Θέλω πράγματι αυτό που νομίζω ότι θέλω… Έτσι λοιπόν’ έρχεται σήμερα για τους αριστερούς η στιγμή της αλήθειας. Ο Όργουελ περιέγραψε θαυμάσια αυτή τη στάση όταν έγραφε ότι «κάθε επαναστατική γνώμη οφείλει μέρος της δύναμης της στην ανομολόγητη πεποίθηση ότι τίποτα δεν αλλάζει». Κι αν εκδηλωθεί πραγματική επανάσταση αυτό πρέπει να συμβεί σε απόσταση ασφαλείας. Στην Κούβα, τη Νικαράγουα, τη Βενεζουέλα, έτσι ώστε ενώ η καρδιά μου θα ζεσταίνεται όσο σκέφτομαι μακρινά γεγονότα, εγώ θα μπορώ να συνεχίζω την κανονικότητα μου. Με πολύ απλά λόγια λοιπόν και με μια διασταλτική ερμηνεία των παραπάνω είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε τη βολή μας;

Όπου βολή, για μένα είναι η με πολλές αναταράξεις αλλά πάντως όχι επικίνδυνη ζωή μου, για τα κόμματα είναι ο μικρός και αδιασάλευτος χώρος εξουσίας που καταλαμβάνουν, για τις νεολαίες η χωροταξική επάρκεια στα πανεπιστήμια που εάν τύχει και διασαλευθεί τότε ο εχθρός δεν είναι το σύστημα, αλλά οι «Εκοφίτες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ».

Είμαστε; Είναι τώρα η ώρα να το απαντήσει ο καθένας μας στον εαυτό του και μετά να συστηθούμε με ειλικρίνεια και με την κοινωνία.
Και σε αυτή τη σχέση να εξομολογηθούμε τη δική μας αμαρτία. Εμείς ορθώσαμε τείχη ολόκληρα με αδιανόητα «ΔΕΝ».
Δεν μπορείς να συμμετάσχεις σε πορεία που καλεί το ΝΑΡ γιατί αναγκαστικά θα καταλήξεις μηχανισμός του συστήματος.
Δεν μπορείς να διαδηλώσεις έξω από την ισραηλινή πρεσβεία με το ΣΥΡΙΖΑ γιατί αναγκαστικά θα γίνεις ρεφορμιστής.
Δεν μπορείς να συνομιλείς με τον ΠΑΣΟΚο εργάτη γιατί η αλήθεια είναι μία και αυτός δεν έχει μεράδι καμίας αλήθειας.
Δεν μπορείς να κλείσεις τα διόδια γιατί το πρωτοσκέφτηκε η ΚΟΕ.
Δεν μπορείς να ανέβεις στο καράβι για τη Γάζα, γιατί η πυξίδα του είναι πολύχρωμη.
Δεν μπορείς να είσαι με τον Τρότσκι, γιατί ο Στάλιν…
Δεν μπορείς να επικαλείσαι τη Λούξεμπουργκ γιατί ξέφυγε στον αναρχο-συνδικαλισμό.

Δεν μπορείς να κοιτάς τι γεννάει τα αντάρτικα πόλεων γιατί είναι πράκτορες.
Δεν μπορείς να μην είσαι χριστιανός γιατί η θρησκεία είναι μία.

Ανυπεράσπιστη κοινωνία

Αυτά τα θρησκευτικού τύπου χαρακώματα εμείς οι ίδιοι τα ορθώσαμε, κι εγώ μαζί πολλές φορές. Χαρακώματα μεταξύ μας, χαρακώματα με την κοινωνία. Απέναντι στον πιο έξυπνο και ώριμο καπιταλισμό, εμείς αφήσαμε ανυπεράσπιστη την κοινωνία και βάλαμε στο εδώλιο τον άλλο μας εαυτό.

Έχουμε όλοι την ιστορική ευθύνη για «Μεγάλα λόγια που φωνάξαμε στους δρόμους, μικρές αλήθειες που αποσιωπήσαμε στον εαυτό μας -χιλιάδες ήττες μέσα μας».
Χιλιάδες ήττες και έξω…

Και τώρα τι; Συνεχίζει ο ποιητής «Όλα όσα αρνηθήκαμε αυτό είναι το πεπρωμένο μας».
Ελάχιστοι απέναντι στη συγκυρία, απογυμνωμένοι απέναντι στην κοινωνία, ας ορίσουμε στην πιο κρίσιμη στιγμή το πεπρωμένο μας. Δεν είμαι σε θέση σήμερα να μιλήσω για το όλον, γιατί πραγματικά δεν το γνωρίζω, δηλώνω με απόλυτη τιμιότητα την ανεπάρκεια μου, αλλά ταυτόχρονα δηλώνω και με απόλυτη τιμιότητα ότι όποια σημαία κι αν σηκωθεί δεν πρέπει να βγει από το μπαούλο και να την ξανασιδερώσουμε.

Ψάχνουμε για αυτή τη νέα αρχή, τη μικρή αλλά την ελπιδοφόρα. Την ανασφαλή αρχή, αλλά με τη γνώση ότι η αμφιβολία είναι καλύτερη από τη γκρεμισμένη βεβαιότητα.

Τη δύσκολη αρχή, αλλά με τη γνώση ότι η ευκολία ανήκει στην άρνηση και όχι στην κατάφαση. Μια αρχή υπήρξε η πρόταση για την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου. Μια αρχή εντελώς τακτικού χαρακτήρα. Μια αρχή που ακουμπάει πάνω στους θεσμούς, πάνω σε αστικά αιτούμενα όπως η διαφάνεια και η πληροφορία. Μια αρχή συστημική, που έχει όμως τη δύναμη να κατασπαράξει την «ιερή αγελάδα». Μια αρχή από λίγους που έχει όμως τη δύναμη να γίνει ταυτόχρονα και κοινωνικό αιτούμενο.

Για να ξαναβρούμε την ανάσα μας εκεί όπου ανασαίνει η κοινωνία. Για να απογυμνώσουμε με τη σειρά μας τα πολιτικά ιερατεία και τα οικονομικά διευθυντήρια, που για να γίνουν οι αιμοδότες πυλώνες του συστήματος αφαίμαξαν, βίασαν και καταχράστηκαν τους λαούς. Μια αρχή, που ακουμπάει και ζεσταίνεται από μια άλλη Αρχή: «Η συνείδηση της εργατικής τάξης δεν μπορεί να γίνει αληθινά πολιτική συνείδηση, εάν οι εργάτες δεν μάθουν να απαντούν σε όλες χωρίς εξαίρεση τις περιπτώσεις αυθαιρεσίας και καταπίεσης, βίας και κατάχρησης» (Β. Ι. Λένιν).»

kontiloforos.blogspot.com

activistis.gr