Category Archives: ΕΛΕ
Διεθνής Συνάντηση στην Αθήνα “Χρέος και Λιτότητα: από τον παγκόσμιο Νότο στην Ευρώπη” – LIVE ΣΤΟ ΒΗΜΑ ΑΛΙΑΡΤΟΥ
Η Ελληνική Πρωτοβουλία για τη συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) επί του ελληνικού δημόσιου χρέους , από κοινού με τις European Network on Debt and Development (Eurodad), Committee for the Abolition of Third World Debt (CADTM), Bretton Woods Project Ηνωμένο Βασίλειο, Research Money and Finance (RMF), Afri — Action From Irerland, Debt and Development Coalition Ireland, Jubilee Debt Campaign από το Ηνωμένο Βασίλειο και Observatorio de la Deuda en la Globalización από την Ισπανία, διοργανώνει διεθνή συνάντηση για το χρέος, στην Αθήνα, στις 6, 7 και 8 Μαΐου, στη Νομική Σχολή…
Στις τρεις ημέρες θα λάβουν χώρα δημόσιες συζητήσεις και εργαστήρια ανταλλαγής εμπειρίας με τα εξής θέματα:
◊Το χρέος στην Ευρώπη: βασικοί παράγοντες και η τρέχουσα πολιτική.
◊Το παγκόσμιο πρόβλημα του χρέους: Οι κρίσεις χρέους στο Νότο.
◊Εναλλακτικές λύσεις στην αντιμετώπιση του χρέους – διεθνή διδάγματα.
◊Εμπειρίες Επιτροπών Ελέγχου του Χρέους από όλο τον κόσμο.
◊Οι επιπτώσεις του χρέους σε διαφορετικές χώρες της Ευρωζώνης.
◊Αιτήματα και κινήματα για μια δίκαιη λύση στο πρόβλημα του χρέους.
Τα συμπεράσματα θα συνοψιστούν στη “Διακήρυξη της Αθήνας”, στη διαδικασία της συζήτησης της οποίας θα κληθούν να τοποθετηθούν πολιτικές προσωπικότητες, κόμματα και οργανώσεις του μαζικού κινήματος. Βάσει της “Διακήρυξης της Αθήνας” θα επιδιωχθεί να οργανωθεί η κοινή δράση των κινημάτων, σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, για την αντιμετώπιση του χρέους και των επιπτώσεών του από τη σκοπιά των αναγκών της λαϊκής πλειοψηφίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Συμμετοχές
Στις εργασίες της διεθνούς συνάντησης θα συμμετάσχουν πολιτικές προσωπικότητες, ειδικοί επιστήμονες, συνδικαλιστές και αγωνιστές από την Ελλάδα και πολλές χώρες της Ευρώπης, της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής και από την Ασία. Μεταξύ αυτών , μέχρι στιγμής θα συμμετάσχουν, Ερίκ Τουσέν από την Επιτροπή για την Κατάργηση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου, Βέλγιο, ο οποίος έχει συμβάλει στην ΕΛΕ του Εκουαδόρ, ο Άντι Στόρεϊ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Δουβλίνου, ο Αντρέ Χούνκο, βουλευτής του Die Linke, Γερμανία, ο Ντενί Ντιράν, γ.γ. της Ομοσπονδίας Γάλλων Τραπεζοϋπαλλήλων της CGT, ο Ντάριους Ζαλέγκα, συνδικαλιστής και δημοσιογράφος της Le Monde Diplomatique, Πολωνία, ο Νικ Ντίαρντεν από την Jubilee Debt Campaign, Ηνωμένο Βασίλειο, ο Όσκαρ Ουγκαρτέτσε, σύμβουλος Κεντρικών Τραπεζών Νικαράγουας –Βολιβίας στην αναδιάρθρωση του χρέους, ο Άλαν Σίμπιλς από την Αργεντινή, οικονομολόγος, ερευνητής, ειδικός στη σχέση Αργεντινής-ΔΝΤ, ο Κλαούντιο Λοσάνο βουλευτής από την Αργεντινή, η Μαρία-Λουσία Φατορέλι, από την Επιτροπή Ελέγχου του Χρέους, Βραζιλία, η Λίντι Νασπίλ, από την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου των Φιλιππίνων, ο Μ. Ραχμάνι από το Μαρόκο, ο Φάτι Τσαμκί από την Τυνησία, αμφότεροι μέλη των επιτροπών για την κατάργηση του χρέους στον Τρίτο Κόσμο και της Attac, ο Φάνγουελ Μποκόσι από το Αφρικανικό Δίκτυο και το Φόρουμ για το Χρέος και την Ανάπτυξη. Από πλευράς Ελλάδας θα συμμετάσχουν, μεταξύ άλλων, οι βουλευτές Π. Λαφαζάνης και Σ. Σακοράφα, οι Λ. Βατικιώτης οικονομολόγος, Ν. Βαλαβάνη, συγγραφέας, Ν. Γουρλάς, συνδικαλιστής, Άρις Καζάκος, καθηγητής εργατικού δικαίου, Γ. Κατρούγκαλος συνταγματολόγος-πανεπιστημιακός, Κ. Λαπαβίτσας, καθηγητής οικονομικών, Ν. Μαριάς, πανεπιστημιακός, Γ. Μητραλιάς, CADTM Ελλάδας, Δ. Σπανού, μέλος του Δ.Σ. της ΑΔΕΔΥ, Π. Σωτήρης, πανεπιστημιακός, Γ. Τόλιος, οικονομολόγος, μέλη των κινημάτων “Δεν Πληρώνω”, όπως ο Γ. Θεοδωρόπουλος, Θεσσαλονίκη, δήμαρχοι, όπως ο Π. Φιλίππου, Σαρωνικού, αγρότες συνδικαλιστές, όπως ο Β. Γκανής από τη Φθιώτιδα.
Επικοινωνία:
info@elegr.gr
ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Λ.Ε
17.30 – 19.00: Η πραγματικότητα της κρίσης στην Ελλάδα
Ομιλητές:
- Λεωνίδας Βατικιώτης (δημοσιογράφος και λέκτορας Πολιτικής Οικονομίας, Varna Free University of Cyprus ): Αιτίες της κρίσης χρέους.
- Νάντια Βαλαβάνη (συγγραφέας, οικονομολόγος ): Εξωοικονομικές όψεις της κρίσης.
- Χρήστος Παπαθεοδώρου (αναπληρωτής καθηγητής Κοινωνικής Πολιτικής, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης): Κοινωνικές επιπτώσεις της κρίσης χρέους στην Ελλάδα: Εξασθένηση της κοινωνικής προστασίας και επιδείνωση της φτώχειας.
- Νότης Μαριάς (αναπληρωτής καθηγητής Ευρωπαϊκών Θεσμών, Πανεπιστήμιο Κρήτης): Αναθεώρηση της Συνθήκης της Λισσαβώνας και συντεταγμένη χρεοκοπία
Ομιλητές
- Άντι Στόρεϊ (πανεπιστημιακός, Πανεπιστήμιο Δουβλίνου, επικεφαλής της Action from Ireland).
- Ντάριους Ζαλέγκα (συνδικαλιστής, δημοσιογράφος της Le Monde Diplomatique, Πολωνία)
- Αντρέι Χούνκο (βουλευτής του Die Linke, Γερμανία)
- Ντενί Ντιράν (γ.γ. του συνδικάτου της CGT στην Τράπεζα της Γαλλίας)
- Παρεμβάσεις από την αίθουσα εκ μέρους εκπροσώπων από άλλες χρεωμένες χώρες της Ευρώπης.
11.30 – 12.00: Υποδοχή και ενημέρωση για την προηγούμενη ημέρα
12.00 – 13.30: Το παγκόσμιο πρόβλημα του χρέους: Οι κρίσεις χρέους στον παγκόσμιο Νότο
Ομιλητές:
- Λίντι Νασπίλ (Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου Φιλιππίνων, Συνασπισμός Φιλιππίνων για την Απαλλαγή από το Χρέος): Εισαγωγή στις κρίσεις χρέους του Νότου.
- Μιμούν Ραχμάνι (ATTAC/CADTM, Μαρόκο): Η περίπτωση της περιοχής Μαγκρέμπ-Μασρέκ
- Φάτι Τσαμκί (RAID/ATTAC/CADTM, Τυνησία): Η περίπτωση της Τυνησίας.
- Νίκ Ντίαρντεν (επικεφαλής της Jubilee Debt Campaign, Ηνωμένο Βασίλειο): ΔΝΤ, χρέος και φορολογία: Μαθήματα από το Νότο.
13.30: Γεύμα
15.00 – 16.30: Εναλλακτικές λύσεις αντιμετώπισης του χρέους – διεθνή διδάγματα
Ομιλητές:
- Όσκαρ Ουγκαρτέτσε (Ινστιτούτο Οικονομικής Έρευνας, Αυτόνομο Πανεπιστήμιο Μεξικού): Παρουσίαση δίκαιων λύσεων για τα προβλήματα χρέους.
- Άλαν Σίμπιλς (Αργεντινός πανεπιστημιακός, ανώτατος σύμβουλος του Κέντρου Έρευνας Οικονομικής Πολιτικής, Ουάσιγκτον): Η περίπτωση της Αργεντινής.
- Φιόνα Τσιπούνζα (Αφρικανικό Δίκτυο και Φόρουμ για το Χρέος και την Ανάπτυξη – AFRODAD): Η περίπτωση των χωρών με χαμηλό εισόδημα.
17.00 – 18.30: Εμπειρίες των Επιτροπών Λογιστικού Ελέγχου του χρέους από όλο τον κόσμο
Ομιλητές:
- Μαρία-Λουσία Φατορέλι (Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του χρέους, Βραζιλία).
- Ερίκ Τουσέν (πρόεδρος της CADTM, Βέλγιο).
- Λίντι Νασπίλ (Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου Φιλιππίνων, Συνασπισμός Φιλιππίνων για την Απαλλαγή από το Χρέος).
18.30: Διάλειμμα
19.30 – 21.00: Εναλλακτικές λύσεις για το χρέος στην Ευρωζώνη
● Άντι Στόρεϊ (πανεπιστημιακός, Πανεπιστήμιο του Δουβλίνου, επικεφαλής της Action from Ireland)
● Ευκλείδης Τσακαλώτος (καθηγητής Οικονομικών, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθήνας)
13.30: Γεύμα
14.30 -15.00: Συνόψιση των εργασιών των προηγούμενων ημερών
15.00 – 16.30: Αιτήματα και κινήματα για μια δίκαιη λύση στο πρόβλημα του χρέους
Άρις Καζάκος (καθηγητής Εργατικού Δικαίου, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης).
Ομιλητές:
- Γιώργος Κατρούγκαλος (συνταγματολόγος, αναπληρωτής καθηγητής, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης).
- Παναγιώτης Σωτήρης (πανεπιστημιακός, μέλος της Σ. Ε. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ).
- Γιάννης Τόλιος (δρ οικονομικών επιστημών, μέλος της Π.Γ. του Συνασπισμού)
- Κώστας Λαπαβίτσας (καθηγητής Οικονομικών, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου)
- Νέσα Νι Τσασάιντι (Action from Ireland)
- Πασκάλ Φρανσέ (αντιπρόεδρος της CADTM, Γαλλία)
“Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου για να απονομιμοποιηθεί το δημόσιο χρέος”
- Πρακτικές ανατοκισμού, που θεωρούνται παράνομες από τη βραζιλιάνικη δικαιοσύνη.
- Παράνομες, με βάση της Συνθήκης της Βιέννης, μονομερείς αυξήσεις επιτοκίων του εξωτερικού χρέους.
- Απουσία εγγράφων, συμφωνιών και άλλων θεμελιωδών στατιστικών για τις πληρωμές του χρέους.
- Παράνομοι όροι με βάση τους συνταγματικούς κανόνες και άλλοι μη νομιμοποιημένοι με βάση τα κοινωνικά συμφέροντα.
- Παρανομία σε πολλές πληρωμές ιδιωτικών τραπεζών προς τον δημόσιο τομέα, όπως επίσης και παρανομίες κατά τη μετατροπή αμφιλεγόμενου χρέους σε ομόλογα Μπρέιντι το 1994.
- Παρανομία σε ότι αφορά τις ελεύθερες ροές κεφαλαίων, χωρίς έλεγχο και ενάντια στους κανόνες δικαίου, που ως αποτέλεσμα είχαν την εκθετική αύξηση του εσωτερικού χρέους από το 1995.
- Πρόωρη αποπληρωμή ομολόγων εξωτερικού.
- Παραβίαση ανθρώπινων και κοινωνικών δικαιωμάτων μέσω της διοχέτευσης του μεγαλύτερου μέρους του κρατικού προϋπολογισμού στην αποπληρωμή ενός αμφιλεγόμενου χρέους.
- Σύγκρουση συμφερόντων, λόγω αποδεδειγμένων συναντήσεων μεταξύ στελεχών της κεντρικής τράπεζας και εκπροσώπων του χρηματοπιστωτικού τομέα για να καθορίσουν τον πληθωρισμό που προσδιόρισε το ύψος των επιτοκίων.
- Αυστηρές απαιτήσεις από το ΔΝΤ και παρεμβάσεις του σε όλες τις διαπραγματεύσεις μεταξύ Ισημερινού και ιδιωτικών τραπεζών που, πέραν των συστάσεών του για εσωτερικά θέματα της χώρας, ισοδυναμούν με παραβιάσεις της κυριαρχικών δικαιωμάτων και διεθνών αρχών δικαίου.
- Ύπαρξη καταχρηστικών όρων και κεφαλαιοποίηση τόκων που συνιστούν τοκογλυφία.
- Ακραία ασυμμετρία μεταξύ των μερών, καθώς στο ένα μέρος βρισκόταν ο Ισημερινός μόνος του και στο άλλο όλες οι ιδιωτικές τράπεζες, οργανωμένες σε μια επιτροπή με την υποστήριξη του ΔΝΤ και της Λέσχης του Παρισιού.
- Μια μικρή ομάδα ιδιωτικών τραπεζών (Shearson Loeb Rhoades, Lloyds Bank, Citybank, JP Morgan Chase) ήταν οι βασικοί υπεύθυνοι για την επιθετική διαδικασία υπερχρέωσης τη δεκαετία του ’70 και επίσης για τις επακόλουθες αδιαφανείς επαναδιαπραγματεύσεις της δεκαετίας του ’80 που οδήγησαν τα ιδιωτικά χρέη στον δημόσιο τομέα, μετέτρεψαν τον παλιό δανεισμό σε νέο με προκαταβολικές πληρωμές απ’ ευθείας στο εξωτερικό, χωρίς να εισέλθει ούτε ένα δολάριο στον Ισημερινό. Κάτι που είναι πολύ σημαντικό όπως καταλαβαίνετε, γιατί αν η χώρα δεν εισέπραξε τίποτε, τότε τι χρωστάει;
- Απουσία οφέλους για την πατρίδα, καθώς η αύξηση του χρέους ήταν δημιούργημα των χρηματοδοτικών μηχανισμών και πολλά άλλα.
Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ Σ. ΣΑΚΟΡΑΦΑ ΓΙΑ ΤΗΝ Ε.Λ.Ε
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ "ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΧΘΟΥΣ ΧΡΕΟΥΣ"
Ο Τσόμσκι υπέρ της επιτροπής λογιστικού ελέγχου του ελληνικού χρέους
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ ΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΛΕΓΧΟΥ
ΕΠΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
Οι υπογράφοντες πιστεύουμε ότι υπάρχει επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθεί Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) η οποία θα εξετάσει το ελληνικό δημόσιο χρέος. Η τρέχουσα πολιτική της ΕΕ και του ΔΝΤ για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους έχει επιφέρει μεγάλο κοινωνικό κόστος στην Ελλάδα. Κατά συνέπεια ο ελληνικός λαός έχει δημοκρατικό δικαίωμα να απαιτήσει πλήρη πληροφόρηση όσον αφορά το χρέος που είναι δημόσιο, ή εγγυημένο από το κράτος.
Ο σκοπός της ΕΛΕ θα είναι η εξακρίβωση των αιτίων του δημόσιου χρέους, των όρων με τους οποίους έχει συναφθεί, καθώς και της χρήσης των δανείων. Στη βάση των συμπερασμάτων της η ΕΛΕ θα διαμορφώσει κατάλληλες προτάσεις για την αντιμετώπιση του χρέους, συμπεριλαμβανομένου του χρέους που θα αποδειχθεί παράνομο, μη νομιμοποιημένο, ή απεχθές. Η επιδίωξη της ΕΛΕ θα είναι να συνδράμει την Ελλάδα ώστε να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να αντιμετωπίσει το βάρος του χρέους. Η ΕΛΕ θα επιχειρήσει επίσης να διαπιστώσει ευθύνες για τις προβληματικές συμβάσεις χρέους.
Το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος βρίσκονται στην καρδιά της κρίσης της Ευρωζώνης. Η παγκόσμια κρίση που ξεκίνησε το 2007 πήρε τη μορφή κρίσης χρέους της περιφέρειας της Ευρωζώνης. Σύμφωνα με τον τελευταίο προϋπολογισμό, το ελληνικό δημόσιο χρέος αναμένεται να αυξηθεί από 299 δις ευρώ (ή 127% του ΑΕΠ) το 2009 σε 362 δις ευρώ (ή 159% του ΑΕΠ) το 2011. Η διόγκωση του δημόσιου χρέους επέτεινε τον κίνδυνο εθνικής χρεοκοπίας των περιφερειακών χωρών και αύξησε τις πιθανότητες τραπεζικής χρεοκοπίας στην Ευρώπη. Η ΕΕ, σε συμφωνία με εθνικές κυβερνήσεις, αντέδρασε υιοθετώντας προγράμματα διάσωσης που διευκολύνουν τον προσωρινό δανεισμό των κρατών της Ευρωζώνης και προστατεύουν τις τράπεζες. Αλλά τα μέτρα αυτά δεν κατάφεραν να καθησυχάσουν τις χρηματοπιστωτικές αγορές, με συνέπεια τα επιτόκια δανεισμού των περιφερειακών χωρών να συνεχίσουν να ανεβαίνουν. Επιπλέον, το αντίτιμο των προγραμμάτων ήταν η λιτότητα. Η Ελλάδα, η Ιρλανδία και άλλες χώρες αναγκάστηκαν να περικόψουν μισθούς και συντάξεις, να μειώσουν τις δημόσιες δαπάνες, να συρρικνώσουν τις παροχές πρόνοιας, να ιδιωτικοποιήσουν δημόσιες επιχειρήσεις και να απελευθερώσουν τις αγορές. Αναπόφευκτα θα υπάρξει και περαιτέρω κοινωνικό κόστος λόγω αύξησης της ανεργίας, χρεοκοπίας επιχειρήσεων και συρρίκνωσης της παραγωγής.
Η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο των προγραμμάτων διάσωσης της ΕΕ, αλλά ο ελληνικός λαός έχει κρατηθεί στο σκοτάδι όσον αφορά τη σύνθεση και τους όρους του δημόσιου χρέους. Η έλλειψη ενημέρωσης συνιστά θεμελιώδη αποτυχία των δημοκρατικών διαδικασιών. Οι λαοί που καλούνται να φέρουν το κόστος των προγραμμάτων της ΕΕ έχουν δημοκρατικό δικαίωμα στην πλήρη πληροφόρηση.
Η ΕΛΕ μπορεί να συμβάλλει στην αναπλήρωση του δημοκρατικού αυτού ελλείμματος. Μπορεί επίσης να ενθαρρύνει τη συμμετοχή ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων στην ανάπτυξη κινημάτων για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους. Η επιτροπή θα είναι διεθνής και θα αποτελείται από ορκωτούς λογιστές του χρέους και των δημόσιων οικονομικών, από νομικούς, οικονομολόγους, αντιπρόσωπους των εργατικών οργανώσεων και μέλη των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών. Θα είναι ανεξάρτητη από τα πολιτικά κόμματα, αλλά δεν θα αποκλείει τη συμμετοχή πολιτικών, αρκεί να συμφωνούν με τους σκοπούς της. Η ΕΛΕ θα διασφαλίζει την ύπαρξη εξειδικευμένης γνώσης και θα εγγυάται τον δημοκρατικό έλεγχο καθώς και το υπόλογο όλων των εμπλεκομένων.
Για να επιτύχει το στόχο της η ΕΛΕ θα πρέπει να έχει πλήρη διαχρονική πρόσβαση στις συμβάσεις και εκδόσεις δημόσιου χρέους, συμπεριλαμβανομένων των εκδόσεων ομολόγων, αλλά και διμερούς, πολυμερούς, ή άλλης μορφής χρέους και κρατικών υποχρεώσεων. Θα πρέπει να έχει τις απαραίτητες αρμοδιότητες ώστε να θέτει στη διάθεσή της όλα τα έγγραφα που κρίνει απαραίτητα για να επιτελέσει το έργο της. Θα πρέπει επίσης να θεσμοθετηθούν πρόσφοροι τρόποι ώστε να μπορεί να καλεί προς εξέταση δημόσιους λειτουργούς, όπως και να ανοίγει, μετά από αιτιολογημένο αίτημά της και δικαστική συνδρομή, τραπεζικούς λογαριασμούς, ιδίως λογαριασμούς του δημοσίου σε ιδιωτικές τράπεζες και στην Τράπεζα της Ελλάδας. Θα πρέπει, τέλος, να διαθέτει επαρκές χρονικό διάστημα για να μελετήσει τις συμβάσεις και να εξαγάγει το πόρισμά της.
Η δημιουργία διεθνούς και ανεξάρτητης ΕΛΕ για το ελληνικό δημόσιο χρέος αποτελεί αναντίρρητη ανάγκη. Είναι επίσης δημοκρατική απαίτηση του ελληνικού λαού που σηκώνει το βάρος της κρίσης και θέλει να γνωρίζει τις αιτίες της. Από όλες τις απόψεις η ελληνική ΕΛΕ θα μπορούσε να λειτουργήσει ως πρότυπο και για άλλες χώρες της Ευρωζώνης.
Ο Τσόμσκι υπέρ της επιτροπής λογιστικού ελέγχου του ελληνικού χρέους
ΤΗΝ «ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΧΘΟΥΣ ΧΡΕΟΥΣ» ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΦΕΙ Η Σ. ΣΑΚΟΡΑΦΑ
ΤΗΝ "ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΧΘΟΥΣ ΧΡΕΟΥΣ" ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΦΕΙ Η Σ. ΣΑΚΟΡΑΦΑ

Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις για πολιτικές δυνάμεις ή προσωπικότητες οι οποίες στηρίζουν τη συγκεκριμένη πρόταση;

Τα πράγματα είναι απολύτως ξεκάθαρα, εάν θέλουμε να τα δούμε ξεκάθαρα. Έγινε μια καταστροφική πολιτική επιλογή, με καταστροφική προιστορία από τη μία, από την άλλη προτείνεται μία άλλη πολιτική λύση με θετική προιστορία, η οποία αρνείται αυτές ακριβώς τις τραγικές συνέπειες.
ΠΕΡΙ ΠΤΩΧΕΥΣΕΩΣ ΟΥΔΕΙΣ ΛΟΓΟΣ : ΟΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΡΥΒΟΥΝ ΕΠΙΜΕΛΩΣ
Σοφία Σακοράφα: "Αυτοί κι εμείς"
Με απλά λόγια όπως ο κόσμος το αντιλαμβάνεται, σήμερα ξεκινάμε από αυτά που μας ενώνουν, αλλά και συζητάμε για αυτά που -όχι μας χωρίζουν-αλλά, μας προβληματίζουν, μας φορτίζουν, μας κινητοποιούν, μας ερεθίζουν στη βάση της θέσης, της αντίθεσης, αλλά και της σύνθεσης.
Το δεύτερο που θα ήθελα ευθύς εξαρχής να εξομολογηθώ είναι ότι είμαι τακτική αναγνώστρια της εφημερίδας, γνωρίζω πολύ καλά τη συγκρότηση των αναγνωστών, με την έννοια αυτή θα προσπαθήσω να προχωρήσω ένα βήμα παραπέρα από την τοποθέτηση μου γύρω από το εάν το Μνημόνιο ήταν μονόδρομος. Σαφώς το Μνημόνιο δεν ήταν μονόδρομος. Και με απόλυτη βεβαιότητα τονίζω ότι αυτά που ζούμε σήμερα δεν είναι απλώς οι συνέπειες μιας κυβερνητικής επιλογής, αλλά το ζητούμενο μιας πολιτικής, ενός στρατηγικού σχεδιασμού.
Επίσης τονίζω ότι αυτή η πολιτική σμιλεύτηκε περίτεχνα μέσα από ισχυρούς μηχανισμούς προπαγάνδας. Η «χρεωκοπία» της χώρας (ως άλλη σύγχρονη αρκούδα), «οι κοπρίτες» του Πάγκαλου είναι η δημόσια έκφραση ενός συμπαγούς ιδεολογικού μηχανισμού. Ενός μηχανισμού που βασίζεται στο φόβο και τη συνενοχή.
Είναι λύτρωση για όλο το πολιτικό κατεστημένο το εμφυλιοπολεμικό κλίμα που παράγει ο κοινωνικός αυτοματισμός, που αναπτύσσεται στη βάση της πυραμίδας, ενώ αφήνει τη νοσηρή και ένοχη κορυφή ανέγγιχτη.
Είναι καθαρτήριο που ξεπλένει τις αμαρτίες ενός ολόκληρου συστήματος, γιατί δεν δίνει απλώς άφεση, αλλά τις εναποθέτει στις πλάτες του «τεμπέλη» δάσκαλου, του «υψηλόμισθου» οδηγού της ΕΘΕΛ, του «αγράμματου» αγρότη, του
Δανείζομαι από το Ζιζέκ την τοποθέτηση περί ιδιωτικοποίησης της διάνοιας. Η πατρίδα Μας, το σπίτι Μας, ο μισθός Μας, οι καταθέσεις Μας, όλο αυτό το καπιταλιστικό οικοδόμημα της ζωής Μας, που ενώ το γκρεμίζουν, μας έχουν πείσει ότι πρόκειται περί κατάρρευσης. Μια κατάρρευση για την οποία εμείς φταίμε, οι γονείς μας και τα παιδιά μας. Ένα προπατορικό αμάρτημα. Για τη δομική κρίση του συστήματος δεν ευθύνεται το σύστημα, αλλά εμείς. Εμείς εξαντλήσαμε αλόγιστα τα κοινωνικά αποθέματα, εμείς αποσταθεροποιήσαμε την ομαλότητα και με δικές μας ενέργειες φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Όπου ενέργειες, βλέπε κοινωνικά κεκτημένα και δικαιώματα, βλέπε Μάη του ’36, βλέπε ιστορικές στιγμές και κατακτήσεις του κινήματος.
Ο καπιταλισμός στο ιστορικό του αδιέξοδο στοχοποιεί το συνήθη ύποπτο, που δε συχνάζει πια στην πλατεία Εξαρχείων, αλλά είναι αυτός ο μακρινός «αδαής» πρόγονος του 1821 που έκανε την Επανάσταση, για να βολευτεί με ρουσφέτια. Άρα χέρι – χέρι με το φόβο και τη συνενοχή, έρχεται και η αποκαθήλωση της ιστορίας των αντιστάσεων.
Λαός φοβισμένος, λαός ένοχος, λαός με βεβηλωμένη ιστορία.
Εάν προσθέσει κανείς αυτό το μείγμα, σε αυτό που ήδη το σύστημα έχει επιτύχει, την αλλοτρίωση με τη μαρξιστική έννοια στην παραγωγή, τη μετατροπή της παιδείας σε αγοραίο εργαλείο, την ιδιωτικοποίηση του έρωτα και της φιλίας, μέσω των κωδικοποιημένων προδιαγραφών του Facebook, τότε έχουμε μια τέλεια εξίσωση.
Η Διατήρηση του συστήματος συνεπάγεται με λαό – στρατό. Το παλιό δόγμα «Στρατηγέ μου ιδού ο στρατός σας». Εξόχως έξυπνο. Και προς το παρόν δείχνει να λειτουργεί.
Αφήνω το χώρο του «αυτοί» και περνώ στο χώρο του εμείς. Του «εμείς» που προς το παρόν σε αυτή την εξίσωση, είμαστε ο «άγνωστος Χ». Επειδή, όπως πολύ ορθά διάβασα στο Πριν, είμαστε σε εποχές όπου καταργούνται οι αθώοι, όπου η άγνοια δεν είναι εξήγηση και η αδράνεια δεν είναι δικαιολογία, μάλλον πρέπει ο «άγνωστος Χ» να συστηθεί κατ’ αρχήν με τον εαυτό αλλά και με την κοινωνία.
Σε ό,τι αφορά λοιπόν εμάς τους ίδιους. Είναι πλούτος, κατά την άποψη μου, μέσα από αυτό το βήμα να ξαναδιαβάσουμε όλοι αυτό που είπε ο Ζίζεκ στη διάλεξη του στο Πολυτεχνείο. Το παραθέτω αυτούσιο. «Λέγεται ότι στην Κίνα αν πραγματικά μισούν κάποιον η κατάρα που εκτοξεύουν είναι «είθε να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς»». Στην ανθρώπινη ιστορία ενδιαφέροντες καιροί είναι εποχές αναταραχών, πολέμων, σύγκρουσης για την εξουσία, με βαριές συνέπειες για εκατομμύρια αθώους.
Σήμερα είναι φανερό ότι πλησιάζουμε μια νέα εποχή για την οποία αρμόζει η περιγραφή ενδιαφέροντες καιροί… Τι σημαίνει αυτό για την Αριστερά της εποχής μας; Στην ψυχαναλυτική θεραπεία οφείλει κανείς να αποσαφηνίσει τι πραγματικά επιθυμεί. Θέλω πράγματι αυτό που νομίζω ότι θέλω… Έτσι λοιπόν’ έρχεται σήμερα για τους αριστερούς η στιγμή της αλήθειας. Ο Όργουελ περιέγραψε θαυμάσια αυτή τη στάση όταν έγραφε ότι «κάθε επαναστατική γνώμη οφείλει μέρος της δύναμης της στην ανομολόγητη πεποίθηση ότι τίποτα δεν αλλάζει». Κι αν εκδηλωθεί πραγματική επανάσταση αυτό πρέπει να συμβεί σε απόσταση ασφαλείας. Στην Κούβα, τη Νικαράγουα, τη Βενεζουέλα, έτσι ώστε ενώ η καρδιά μου θα ζεσταίνεται όσο σκέφτομαι μακρινά γεγονότα, εγώ θα μπορώ να συνεχίζω την κανονικότητα μου. Με πολύ απλά λόγια λοιπόν και με μια διασταλτική ερμηνεία των παραπάνω είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε τη βολή μας;
Όπου βολή, για μένα είναι η με πολλές αναταράξεις αλλά πάντως όχι επικίνδυνη ζωή μου, για τα κόμματα είναι ο μικρός και αδιασάλευτος χώρος εξουσίας που καταλαμβάνουν, για τις νεολαίες η χωροταξική επάρκεια στα πανεπιστήμια που εάν τύχει και διασαλευθεί τότε ο εχθρός δεν είναι το σύστημα, αλλά οι «Εκοφίτες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ».
Είμαστε; Είναι τώρα η ώρα να το απαντήσει ο καθένας μας στον εαυτό του και μετά να συστηθούμε με ειλικρίνεια και με την κοινωνία.
Και σε αυτή τη σχέση να εξομολογηθούμε τη δική μας αμαρτία. Εμείς ορθώσαμε τείχη ολόκληρα με αδιανόητα «ΔΕΝ».
Δεν μπορείς να συμμετάσχεις σε πορεία που καλεί το ΝΑΡ γιατί αναγκαστικά θα καταλήξεις μηχανισμός του συστήματος.
Δεν μπορείς να διαδηλώσεις έξω από την ισραηλινή πρεσβεία με το ΣΥΡΙΖΑ γιατί αναγκαστικά θα γίνεις ρεφορμιστής.
Δεν μπορείς να συνομιλείς με τον ΠΑΣΟΚο εργάτη γιατί η αλήθεια είναι μία και αυτός δεν έχει μεράδι καμίας αλήθειας.
Δεν μπορείς να κλείσεις τα διόδια γιατί το πρωτοσκέφτηκε η ΚΟΕ.
Δεν μπορείς να ανέβεις στο καράβι για τη Γάζα, γιατί η πυξίδα του είναι πολύχρωμη.
Δεν μπορείς να είσαι με τον Τρότσκι, γιατί ο Στάλιν…
Δεν μπορείς να επικαλείσαι τη Λούξεμπουργκ γιατί ξέφυγε στον αναρχο-συνδικαλισμό.
Δεν μπορείς να κοιτάς τι γεννάει τα αντάρτικα πόλεων γιατί είναι πράκτορες.
Δεν μπορείς να μην είσαι χριστιανός γιατί η θρησκεία είναι μία.
Αυτά τα θρησκευτικού τύπου χαρακώματα εμείς οι ίδιοι τα ορθώσαμε, κι εγώ μαζί πολλές φορές. Χαρακώματα μεταξύ μας, χαρακώματα με την κοινωνία. Απέναντι στον πιο έξυπνο και ώριμο καπιταλισμό, εμείς αφήσαμε ανυπεράσπιστη την κοινωνία και βάλαμε στο εδώλιο τον άλλο μας εαυτό.
Έχουμε όλοι την ιστορική ευθύνη για «Μεγάλα λόγια που φωνάξαμε στους δρόμους, μικρές αλήθειες που αποσιωπήσαμε στον εαυτό μας -χιλιάδες ήττες μέσα μας».
Χιλιάδες ήττες και έξω…
Και τώρα τι; Συνεχίζει ο ποιητής «Όλα όσα αρνηθήκαμε αυτό είναι το πεπρωμένο μας».
Ελάχιστοι απέναντι στη συγκυρία, απογυμνωμένοι απέναντι στην κοινωνία, ας ορίσουμε στην πιο κρίσιμη στιγμή το πεπρωμένο μας. Δεν είμαι σε θέση σήμερα να μιλήσω για το όλον, γιατί πραγματικά δεν το γνωρίζω, δηλώνω με απόλυτη τιμιότητα την ανεπάρκεια μου, αλλά ταυτόχρονα δηλώνω και με απόλυτη τιμιότητα ότι όποια σημαία κι αν σηκωθεί δεν πρέπει να βγει από το μπαούλο και να την ξανασιδερώσουμε.
Ψάχνουμε για αυτή τη νέα αρχή, τη μικρή αλλά την ελπιδοφόρα. Την ανασφαλή αρχή, αλλά με τη γνώση ότι η αμφιβολία είναι καλύτερη από τη γκρεμισμένη βεβαιότητα.
Τη δύσκολη αρχή, αλλά με τη γνώση ότι η ευκολία ανήκει στην άρνηση και όχι στην κατάφαση. Μια αρχή υπήρξε η πρόταση για την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου. Μια αρχή εντελώς τακτικού χαρακτήρα. Μια αρχή που ακουμπάει πάνω στους θεσμούς, πάνω σε αστικά αιτούμενα όπως η διαφάνεια και η πληροφορία. Μια αρχή συστημική, που έχει όμως τη δύναμη να κατασπαράξει την «ιερή αγελάδα». Μια αρχή από λίγους που έχει όμως τη δύναμη να γίνει ταυτόχρονα και κοινωνικό αιτούμενο.
Για να ξαναβρούμε την ανάσα μας εκεί όπου ανασαίνει η κοινωνία. Για να απογυμνώσουμε με τη σειρά μας τα πολιτικά ιερατεία και τα οικονομικά διευθυντήρια, που για να γίνουν οι αιμοδότες πυλώνες του συστήματος αφαίμαξαν, βίασαν και καταχράστηκαν τους λαούς. Μια αρχή, που ακουμπάει και ζεσταίνεται από μια άλλη Αρχή: «Η συνείδηση της εργατικής τάξης δεν μπορεί να γίνει αληθινά πολιτική συνείδηση, εάν οι εργάτες δεν μάθουν να απαντούν σε όλες χωρίς εξαίρεση τις περιπτώσεις αυθαιρεσίας και καταπίεσης, βίας και κατάχρησης» (Β. Ι. Λένιν).»