Αρχεία Ιστολογίου
Γερμανοί δημοσιογράφοι καλούν τους Έλληνες να μηνύσουν τους δανειστές τους
Η γερμανική εφημερίδα Handelsblatt έστειλε στην Ελλάδα 20 δημοσιογράφους για να ζήσουν την κατάσταση που επικρατεί τελευταία στη χώρα.
Μίλησαν με κόσμο, με πολιτικούς, πήγαν στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Και τι νομίζετε ότι έγραψαν στο άρθρο τους;
«Αν ήμουν Έλληνας θα είχα κάνει μήνυση στους δανειστές μου για σωματική βλάβη». Είδαν μια χώρα στα όριά της, εξαντλημένη, διαλυμένη από τη μέγγενη του χρέους και της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης…
«Αν ήμουν Έλληνας θα είχα μηνύσει τους δανειστές μου και το βράδυ θα κατέβαινα στο Σύνταγμα για να διαδηλώσω μπροστά στο Κοινοβούλιο, ώστε να εκφράσω την διαμαρτυρία μου για μια πολιτική κατά της κρίσης που το μόνο που κάνει είναι να την πιδεινώνει», δηλώνουν και συνεχίζουν:
«Τα αποτελέσματα (εννοείται του σχεδίου διάσωσης) δεν μπορούν να είναι πιο αποκαρδιωτικά. Η οικονομική ζωή σβήνει, η ανεργία αυξάνεται, οι νέοι άνθρωποι ονειρεύονται να φύγουν στο εξωτερικό. Και το χρέος ανεβαίνει συνεχώς χωρίς τα μέτρα να φέρνουν αποτέλεσμα».
Το επόμενο είναι ακόμη πιο σοβαρό που αναφέρουν:
«Πιο επικίνδυνα όμως είναι όσα δεν φαίνονται. Αν ήμουν από την Ελλάδα θα ήμουν μεταξύ αυτών που θα έβλεπαν με ανησυχία και με επαγρύπνηση την στρατιωτική μηχανή που κυβερνούσε από το 1967 ως το 1974 και που μπορεί να ψάχνει την ευκαιρία να δράσει. Το ξέρουμε από πολλές χώρες: οι θεραπείες – σοκ είναι εχθροί της Δημοκρατίας».
Αν και υπερβολική μια τέτοια πρόβλεψη εντούτοις δείχνει πώς σκέφτονται οι ξένοι για εμάς.
«Ένα τέτοιο βουνό χρέους δεν μπορεί να μειωθεί συρρικνώνοντας την οικονομική δύναμη. Αν και η χώρα έχει λάβει τα σκληρότερα μέτρα που έχει πάρει δυτική χώρα εκτός πολέμου, το χρέος έχει μεγαλώσει κατά 67 δισεκατομμύρια ευρώ, σε σχέση με το ΑΕΠ έχει φτάσει από το 127% στο 157%. Το σπιράλ της κρίσης τρέχει όλο και πιο γρήγορα. Η συμφωνία της Συνόδου Κορυφής θα επιβραδύνει την αποσύνθεση της χώρας αλλά δεν θα τη σταματήσει. Όλα άργησαν κατά ενάμιση χρόνο. Αν τότε είχε γίνει διαπραγμάτευση του χρέους σήμερα θα ήταν κάτω από 100% του ΑΕΠ. Όπως έχουν τα πράγματα η χώρα θα μείνει αποκλεισμένη από τις αγορές για πολύ καιρό», τονίζουν.
Και το εντυπωσιακό οι Γερμανοί το αφήνουν για το τέλος:
«Αν είχαμε φερθεί στους Γερμανούς αδελφούς μας της Ανατολικής Γερμανίας όπως φερόμαστε τώρα στους Έλληνες, αυτοί θα ζούσαν ακόμη στην φτώχεια.
Αυτά που κάναμε τότε για αυτούς: μηδενική φορολογία στις εταιρείες, προγράμματα στήριξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, αύξηση μισθών για να δημιουργήσουμε καταναλωτική δύναμη – όλα αυτά γίνονται αντίθετα στην Ελλάδα».
Όλα όσα λέμε τόσο καιρό τα είδαν οι Γερμανοί δημοσιογράφοι και τα έγραψαν στους συμπολίτες τους που πιστεύουν ότι είμαστε λαμόγια και τεμπέληδες. Είδαν μια χώρα τσακισμένη, που επί 1,5 χρόνο έκανε τεράστια λάθη, που η κυβέρνησή της την οδήγησε στην καταστροφή και οι Ευρωπαίοι εταίροι την έσπρωξαν στο γκρεμό.
"Ματωμένη" η Σελήνη του Σαββάτου
Λίγο μετά τις 5 το απόγευμα του Σαββάτου, η Σελήνη θα ανατείλει «ματωμένη». Πρόκειται για μία ολική έκλειψη του φεγγαριού που θα αρχίσει αρκετά νωρίτερα (1:33 μ.μ. ώρα Ελλάδος), όταν ο δορυφόρος του πλανήτη μας θα βρίσκεται ακόμη κάτω από τον ορίζοντα.
Μολονότι οι παρατηρητές θα έχουν χάσει την ολική φάση του φαινομένου, σύμφωνα με τον διευθυντή του Πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου,
Δ. Σιμόπουλο, θα μπορέσουν εντούτοις να δουν εύκολα, με την ανατολή της, τη Σελήνη καλυμμένη με το πέπλο της γήινης παρασκιάς, η οποία θα χρωματίζει την επιφάνειά της με το χαρακτηριστικό κεραμιδί χρώμα της μερικής φάσης της έκλειψης…Το όλο φαινόμενο θα διαρκέσει μέχρι τις 7:30 μ.μ. του Σαββάτου και θα είναι ορατό, εφόσον ο καιρός το επιτρέψει, απ’ όλη τη χώρα.
Όσο η Σελήνη βρίσκεται πλήρως στη σκιά της Γης, η αντανάκλαση του ηλιακού φωτός πάνω στον πλανήτη μας φτάνει στη Σελήνη και την «χρωματίζει» με μια παράξενη κεραμιδί απόχρωση που κάνει τον δορυφόρο να φαίνεται σαν «ματωμένος».
Κατά τις σεληνιακές εκλείψεις διακρίνει κανείς εύκολα το σχήμα της σκιάς της Γης πάνω στη Σελήνη, γεγονός που φανέρωσε στους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους το σφαιρικό σχήμα του πλανήτη μας.
Μια έκλειψη Σελήνης, κατά τον κ. Σιμόπουλο, συμβαίνει μόνο κατά τη διάρκεια της Πανσελήνου και μόνον όταν η Σελήνη τύχει να περάσει μέσα από τη σκιά που ρίχνει η Γη στο διάστημα, αφού οι σεληνιακές εκλείψεις συμβαίνουν όταν ο δορυφόρος μας, στην τροχιά του γύρω από τη Γη, μπαίνει στην περιοχή της γήινης σκιάς.
Για να διασχίσει τη σκοτεινή αυτή περιοχή χρειάζεται δύο σχεδόν ώρες, αφού διανύσει 10.000 περίπου χιλιόμετρα.
Αντίθετα, στις ηλιακές εκλείψεις η Σελήνη καλύπτει τον φωτεινό δίσκο του Ήλιου ρίχνοντας τη σκιά της πάνω σε έναν μικρό διάδρομο της Γης.
Ο μεγαλύτερος αριθμός σεληνιακών και ηλιακών εκλείψεων που μπορεί να παρατηρηθούν στη διάρκεια ενός χρόνου είναι επτά και ο μικρότερος δύο, οπότε και οι δύο θα είναι οπωσδήποτε ηλιακές.
Παρότι συνήθως οι σεληνιακές εκλείψεις ακολουθούν ή προηγούνται κατά 15 περίπου ημέρες των ηλιακών εκλείψεων, εν τούτοις οι ηλιακές εκλείψεις είναι πολύ πιο συχνές από τις σεληνιακές.
Ο μεγαλύτερος αριθμός σεληνιακών εκλείψεων στη διάρκεια ενός ημερολογιακού έτους δεν υπερβαίνει τις τρεις.
Αντίθετα ο μέγιστος αριθμός των ηλιακών εκλείψεων μπορεί να φτάσει τις πέντε.
Το πείραμα του Wörgl – Μια ιστορία σαν παραμύθι
Μια μεγάλη απόφαση
Το Wörgl (Βεργκλ) ήταν μια μικρή πόλη 4.500 κατοίκων στην Αυστρία όπου διεξήχθη ένα καινοτόμο οικονομικό πείραμα το 1932. Ήδη η Ευρώπη είχε χτυπηθεί από το κραχ του 1929, και το 1931 που εκλέχτηκε Δήμαρχος ο Michael Untergüggenberger (Μίκαελ Ούντεργκέγκενμπέργκερ) ήδη είχε έλθει η ύφεση με 30% ανεργία, και 10% άπορους. Ο νέος Δήμαρχος προερχόταν από φτωχή αγροτική οικογένεια, ο ίδιος κατόρθωσε να μορφωθεί μόνος του και να γίνει μηχανικός στους σιδηροδρόμους. Αν και ο ίδιος δεν ήταν μαρξιστής, είχε συνδικαλιστική δράση και υποστήριζε τα συμφέροντα των εργαζομένων ενάντια των πλουσίων επενδυτών του σιδηροδρόμου, πράγμα που το πλήρωσε με την μη προσωπική του άνοδο στην ανώτερη ιεραρχία των σιδηροδρομικών υπαλλήλων…
Ήταν ένας άνθρωπος ανοιχτόμυαλος, πρακτικός, εργατικός, δραστήριος που κέρδισε την καρδιά των συμπολιτών του, οι οποίοι τον εμπιστεύτηκαν στη θέση του Δημάρχου, γνωρίζοντας ότι δεν θα τους προδώσει.
Ο νέος δήμαρχος είχε έναν μακρύ κατάλογο έργων που ήθελε να εκτελέσει. Έργα απολύτως απαραίτητα όπως η ύδρευση της πόλης, η ασφαλτόστρωση των δρόμων, ο οδικός φωτισμός και η φύτευση δέντρων κατά μήκος των οδών. Αλλά τα δημοτικά ταμεία ήταν σχεδόν άδεια, και οι δημότες ήταν ήδη σε δεινή οικονομική κατάσταση, αντιμετωπίζοντας αρκετοί από αυτούς πρόβλημα επιβίωσης. Ο Δήμαρχος καταλάβαινε ότι μία αύξηση της φορολογίας τους, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν τα δημοτικά έργα, θα οδηγούσε σε περαιτέρω φτώχεια και ύφεση.
Ο Δήμαρχος όμως είχε μελετήσει το βιβλίο «Η Φυσική Τάξη» του οικονομολόγου Silvio Gesell (Σύλβιο Γκέσελ). Ο οποίος πίστευε ότι η αργή κυκλοφορία του χρήματος είναι η κύρια αιτία για την παραπαίουσα οικονομία. Το χρήμα ως μέσο συναλλαγής ολοένα εξαφανίζεται από τα χέρια των εργατών – παραγωγών και μαζεύεται στα χέρια των λίγων που το συσσωρεύουν, εκμεταλλεύονται τους τόκους, και δεν το επιστρέφουν πίσω στην αγορά. Κατ΄ αυτόν δηλαδή, όσο περισσότερο χρήμα είχαν, όσο περισσότεροι άνθρωποι, οι οποίοι το κυκλοφορούν συνεχώς, τότε η Κοινωνία θα έχει υγιή ανάπτυξη και ευημερία.Ο Δήμαρχος βάζοντας σε εφαρμογή την παραπάνω θεωρία, ξεκίνησε το πρόγραμμα των Δημοτικών του έργων, δίνοντας δουλειά σε πολλούς εργαζόμενους και εργολάβους, ξεκαθαρίζοντας όμως ότι η πληρωμή τους θα γινόταν με σελίνια (το νόμισμα της Αυστρίας) όχι εκτυπωμένα από την Εθνική Τράπεζα της, αλλά από τον Δήμο του Wörgl. Όντως εκτυπώθηκαν και τέθηκαν σε κυκλοφορία 32.000 σελίνια ως «Γραμμάτια Πιστοποίησης Εργασίας», κάτι σαν ένα δωρεάν χρήμα, διότι δεν είχαν αντίκρισμα σε χρυσό, απλά αναγνώριζαν την παροχή έργου προς την Κοινότητα. Κόπηκαν χαρτονομίσματα ονομαστικής αξίας στα 1, 5 και 10 σελίνια.
Τα χρήματα του Wörgl
Στις 31 Ιουλίου 1932 δόθηκαν τα πρώτα 1.800 Σελίνια για να πληρωθούν οι μισθοί των εργαζομένων, και η αξία των υλικών που αναλώθηκαν τον πρώτο μήνα στα δημοτικά έργα. Οι άνθρωποι που πήραν αυτά τα νέα σελίνια, μπορούσαν να πληρώσουν τους δημοτικούς τους φόρους, αλλά και να αγοράσουν ψωμί. Ο αρτοποιός παίρνοντας αυτά τα σελίνια μπορούσε να αγοράζει αλεύρι από τον μυλωνά. Ο μυλωνάς αγόραζε σιτάρι από τον γεωργό. Ο γεωργός αγόραζε εργαλεία από τον σιδερά. Ο σιδεράς αγόραζε παπούτσια από τον τσαγκάρη. Ο τσαγκάρης πλήρωνε τον δάσκαλο που έκανε μάθημα στα παιδιά του. Ο δάσκαλος αγόραζε ψωμί στον αρτοποιό. Και ο κύκλος κυκλοφορίας του χρήματος επαναλαμβανότανε συνεχώς και καθημερινά, σε τέτοιο σημείο ώστε ήδη την τρίτη μέρα, ο κύκλος εργασιών ολόκληρης της πόλης να είναι παραπάνω από 10πλάσιος από τα 1.800 σελίνια που δόθηκαν στη κυκλοφορία σε σημείο το να υποπτεύονται κάποιοι ότι κάποια σελίνια είχαν πλαστογραφηθεί. Ο Δήμαρχος όμως είχε εφαρμόσει μία πρόσθετη μέθοδο για να κάνει το χρήμα να αλλάζει συνεχώς χέρια με μεγάλη ταχύτητα:
Τα χρήματα του Wörgl έχαναν το 1% της ονομαστικής τους αξίας κάθε μήνα. Για να αποφευχθεί αυτή η υποτίμηση ο ιδιοκτήτης του γραμματίου το δαπανούσε όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ειδάλλως, την πρώτη μέρα του επόμενου μήνα, έπρεπε να αγοράσει ένα κουπόνι σαν γραμματόσημο, με αξία το 1% της ονομαστικής αξίας και να το κολλήσει στο χαρτονόμισμα. Υπήρχε δηλαδή μία λειτουργία αντίθετη από τον τοκισμό, που επέτρεπε στο χρήμα να κυκλοφορεί συνεχώς.Ο Δήμαρχος φυσικά δεν μπορούσε να προσλάβει όλους τους ανέργους της πόλης για τα δημοτικά έργα. Με την αύξηση του κύκλου εργασιών της πόλης όμως, ο αρτοποιός για παράδειγμα δεν προλάβαινε μόνος του να βγάζει τα ψωμιά που του ζητούσαν, υποχρεώθηκε λοιπόν να προσλάβει έναν βοηθό, τον οποίον πλήρωνε με τα σελίνια του Δήμου. Το ίδιο κάνανε και οι υπόλοιποι επαγγελματίες. Οι βοηθοί που προσλήφθηκαν όμως διευρύνανε την αγοραστική δύναμη της πόλης και έτσι οι επαγγελματίες είχαν να αντιμετωπίσουν μία περαιτέρω αύξηση της ζήτησης, σε σημείο που κανένας κάτοικος της πόλης να είναι άνεργος, αλλά αντίθετα να υπάρχουν παντού αγγελίες ζήτησης προσωπικού. Έτσι το σύστημα αρχίζει να αποκτάει μία δυναμική μορφή, και οι άνεργοι από τα γύρω χωριά έρχονται για να δουλέψουν στο Wörgl, επίσης οι παραγωγοί από τα γύρω χωριά που είχαν τα προϊόντα τους απούλητα (διότι μέχρι τώρα κανείς δεν είχε χρήματα για να τα αγοράσει) επιτέλους βρήκαν αγοραστές στο Wörgl, αλλά με τους νέους επισκέπτες διευρύνεται ακόμα περαιτέρω η αγοραστική δύναμη, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται και η παραγωγική δραστηριότητα. Οι ξένοι εργάτες παίρνοντας τα σελίνια του Wörgl, δυνάμωναν και τις δικές τους τοπικές οικονομίες, επεκτείνοντας την ανάπτυξη στα γύρω χωριά, αλλά το ίδιο το Wörgl έβγαινε αλώβητο, από αυτή την έξοδο του χρήματος. Ο Δήμαρχος είχε ένα στρατηγικό πλεονέκτημα: Ήταν αυτός που εκτύπωνε το χρήμα. Δεν ήταν ένας ιδιώτης τραπεζίτης με σκοτεινά συμφέροντα κυριαρχίας από πίσω του, αλλά ένας άνθρωπος στην υπηρεσία των πολιτών.
Η πίσω όψη κάθε γραμματίου περιείχε αυτολεξεί την ακόλουθη συγκινητική δήλωση, κάποια λόγια που φαίνονται σαν να γράφτηκαν σήμερα, και όμως γράφτηκαν το 1932:
«Προς όλους τους ενδιαφερόμενους: Ο αργός ρυθμός που κυκλοφορεί το χρήμα έχει προκαλέσει μια πρωτοφανή ύφεση του εμπορίου και βύθισε εκατομμύρια ανθρώπους σε απόλυτη εξαθλίωση. Από οικονομικής απόψεως, η καταστροφή του κόσμου άρχισε! -Είναι καιρός, με αποφασιστική και έξυπνη δράση, να προσπαθήσουμε να συγκρατήσουμε την πτωτική βουτιά του εμπορίου και έτσι να σωθεί η ανθρωπότητα από αδελφοκτόνους πολέμους, χάος και διάλυση. Οι άνθρωποι ζουν μέσα από την ανταλλαγή υπηρεσιών τους. Η υποτονική κυκλοφορία έχει σταματήσει σε μεγάλο βαθμό αυτή την ανταλλαγή και έτσι ρίχνονται εκατομμύρια άνθρωποι που θέλουν να εργαστούν εκτός εργασίας – Πρέπει, συνεπώς, να αναβιώσουμε αυτή την ανταλλαγή υπηρεσιών και έτσι οι άνεργοι να επιστρέψουν στην παραγωγική τάξη. Αυτός είναι ο στόχος του πιστοποιητικού εργασίας που εκδίδεται από την αγορά της πόλης του Wörgl: Να μειώσει τα βάσανα και το φόβο, να προσφέρει δουλειά και ψωμί».
Η επιτυχία του Wörgl
Σε περίοδο 13 μηνών, ο Δήμαρχος εκτέλεσε όλα τα έργα που είχε σχεδιάσει: Ύδρευση, δρόμοι, φωτισμός. Επίσης κατασκευάστηκαν νέα δημόσια κτίρια, ένας ταμιευτήρας νερού, μία πίστα για σκι, και μια γέφυρα. Επίσης έγιναν αναδασώσεις, γιατί αντιλαμβάνονταν οι άνθρωποι του τότε, που ζούσαν πιο κοντά στη Φύση, το μελλοντικό κέρδος από την ύπαρξη των Δασών.
Σε έξι γειτονικά χωριά επεκτάθηκε το σύστημα με επιτυχία. Ο Γάλλος πρωθυπουργός, Eduard Dalladier, έκανε μια ειδική επίσκεψη για να δει το «θαύμα του Wörgl». Τον Ιανουάριο του 1933, το νέο οικονομικό σύστημα επεκτείνεται στη γειτονική πόλη της Kirchbühl, και τον Ιούνιο του 1933, ο Δήμαρχος του Wörgl συναντήθηκε με εκπροσώπους από 170 διαφορετικές πόλεις της Αυστρίας που ενδιαφέρονταν για την γενικευμένη εφαρμογή του συστήματος και στις πόλεις τους.
Η παρακάτω έκθεση συντάχθηκε από τον Claude Bourdet, έναν αυτόπτη μάρτυρα Καθηγητή του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης:
«Επισκέφθηκα το Wörgl τον Αύγουστο του 1933, ακριβώς ένα χρόνο μετά την έναρξη του πειράματος. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι τα αποτελέσματα φτάνουν το θαύμα. Οι δρόμοι, περιβόητοι για την άθλια κατάσταση τους, συναγωνίζονται τώρα την ιταλική Autostrade (Ιταλική Εθνική Οδό). Το Συγκρότημα των Δημαρχιακών γραφείων έχει ανακαινιστεί όμορφα ως ένα γοητευτικό σαλέ με ανθισμένες γλαδιόλες. Μια νέα τσιμεντένια γέφυρα φέρει περήφανα την πλάκα: «Χτισμένο με δωρεάν χρήματα το έτος 1933″. Παντού βλέπει κανείς νέους φανοστάτες στους δρόμους, καθώς και ένα δρόμο με το όνομά του Silvio Gesell. Οι εργαζόμενοι στα πολλά εργοτάξια είναι όλοι ένθερμοι υποστηρικτές του συστήματος του δωρεάν χρήματος. Στα καταστήματα τα γραμμάτια είναι αποδεκτά παντού, παράλληλα με τα επίσημα χρήματα. Οι τιμές δεν έχουν αυξηθεί. Κάποιοι υποστήριξαν ότι το σύστημα που πειραματίστηκε στο Wörgl εμποδίζει την φορολογική ισότητα, γιατί ενεργεί σαν μία μορφή εκμετάλλευσης του φορολογουμένου. Φαίνεται να υπάρχει ένα μικρό λάθος σε αυτό τον τρόπο σκέψης. Ποτέ στο παρελθόν δεν είδε κανείς τους φορολογούμενους να μη διαμαρτύρονται έντονα κατά την αφαίρεση των χρημάτων τους. Στο Wörgl κανείς δεν διαμαρτύρονταν. Αντίθετα, οι φόροι (σε μορφή γραμματίων) καταβάλλονται εκ των προτέρων στον Δήμο. Οι άνθρωποι είναι ενθουσιασμένοι με το πείραμα και διαμαρτύρονται στην Εθνική τους Τράπεζα η οποία αντιτίθεται στην έκδοση των νέων αυτών χαρτονομισμάτων (των τοπικών γραμματίων). Είναι αδύνατο να αποδώσει κανείς τη γενική βελτίωση του Wörgl μόνο στη «νέα μορφή των φόρων». Δεν μπορεί κανείς παρά να συμφωνήσει με το Δήμαρχο ότι το νέο νόμισμα εκτελεί τη λειτουργία του πολύ καλύτερα από το παλιό. Αφήνω στους ειδικούς για να διαπιστωθεί αν υπάρχει πληθωρισμός, παρά την κατά 100% κάλυψη των βασικών καταναλωτικών αγαθών. Παρεμπιπτόντως, αυξήσεις των τιμών, το πρώτο σημάδι του πληθωρισμού, δεν εμφανίζονται. Όσον αφορά την οικονομία, μπορούμε να πούμε ότι το νέο νόμισμα ευνοεί την εξοικονόμηση κατά κυριολεξία και όχι την αποθησαύριση του χρήματος. Δεδομένου ότι τα χρήματα χάνουν την αξία τους κρατώντας τα σπίτι, μπορεί κανείς να αποφύγει την υποτίμηση αυτή επενδύοντάς τα σε μία τράπεζα καταθέσεων. Το Wörgl έχει γίνει ένα είδος προσκυνήματος για τους μακρο-οικονομολόγους από διάφορες χώρες. Ο καθένας μπορεί να τους αναγνωρίσει αμέσως, από τις εκφράσεις τους, κατά τη συζήτηση τους στους όμορφους δρόμους του Wörgl, ή ενώ κάθονται στα τραπέζια των εστιατορίων. Ο πληθυσμός του Wörgl με χαρά, περήφανος για τη φήμη τους, τους καλωσορίζει θερμά.»
Το τέλος
Η Κεντρική Τράπεζα της Αυστρίας πανικοβλήθηκε, στο ενδεχόμενο το πείραμα του Wörgl να επεκταθεί σε όλη την Αυστρία και αποφάσισε να διεκδικήσει τα μονοπωλιακά δικαιώματα της, απαγορεύοντας δωρεάν νομίσματα. Η υπόθεση έφτασε ενώπιον του Αυστριακού Ανώτατου Δικαστηρίου, το οποίο επικύρωσε το μονοπωλιακό δικαίωμα της Κεντρικής Τράπεζας για την έκδοση νομίσματος. Και έγινε ποινικό αδίκημα η έκδοση «νομίσματος έκτακτης ανάγκης». Το Wörgl γρήγορα επανήλθε στην ανεργία του 30%. Κοινωνική αναταραχή εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την Αυστρία, διότι οι απλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνανε γιατί η Κυβέρνησή τους και η Δικαιοσύνη, που υποτίθεται ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πολιτών, δεν τους αφήνει να εξασκούν τη δοκιμασμένη λύση που βρήκανε στην αντιμετώπιση της ύφεσης, αλλά τους επιβάλει τα δικά της μέτρα που αποδεδειγμένα όπως και πριν τους ξαναβύθισε στη φτώχεια και την ανέχεια. Το 1938 ο Χίτλερ προχώρησε στην προσάρτηση της Αυστρίας (χωρίς να βρει την παραμικρή πολεμική αντίσταση) με έναν από τους λόγους για αυτό, το ότι πολλοί άνθρωποι τον είδαν ως τον οικονομικό και πολιτικό σωτήρα τους. Ακολούθησε ο Πόλεμος, και το πείραμα του Wörgl έμεινε στην Ιστορία.
(Βιβλιογραφία: http://www.mindcontagion.org/worgl)
Στολίζουμε την κεντρική πλατεία της πόλης μας…
Σας προσκαλούμε τηνΚυριακή 11/12/2011 και ώρα 3.30 μ.μ. σε μία βόλτα στην κεντρική πλατεία τηςΑλιάρτου να ντύσουμε μαζί το “Δέντρο των παιδιών” με στολίδια από ανακυκλώσιμαυλικά που τα παιδιά του “Εικαστικού Εργαστηρίου” της ΔΗΚΕΑΛ με οδηγό την φαντασίακαι τα χρώματα του νου και της ψυχής τα μετέτρεψαν σε έργα τέχνης.
Σας περιμένουμε μεγιορτινά χαμόγελα μικρούς και μεγάλους
Τι συμβαίνει με το άρθρο 13 και το πρόγραμμα "Ήλιος" ;
Ανατριχίλα προκαλεί το άρθρο 13 του Κειμένου Συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής που αναφέρεται στο πως θα εξοφληθεί το ελληνικό χρέος.
Για πρώτη φορά ένα ελεύθερο (τυπικά τουλάχιστον) κράτος δέχεται να εκχωρεί όλα τα έσοδά του από ένα τεράστιο επενδυτικό πρόγραμμα, το πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ στους δανειστές του, να έχουν οι δανειστές του τον απόλυτο έλεγχο, την τιμολόγηση, την πώληση και την αγορά και να μην μπορεί ούτε μία κιλοβατώρα από αυτό το τεράστιο έργο να απορροφηθεί από την εγχώρια αγορά!…
Σε άλλες εποχές όποιος υπέγραφε τέτοιο κείμενο τον περίμενε το εδώλιο του δικαστηρίου με την κατηγορίας της απιστίας και της ζημίας ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας σε βάρος του δημοσίου. Σήμερα η κυβέρνηση πανηγυρίζει. Είναι η πρώτη φορά που ένα επενδυτικό πρόγραμμα αναφέρεται ονομαστικά σε ένα τέτοιο κείμενο ενδεικτικό της σημασίας και του βάρους που δίνουν οι Γερμανοί σε αυτή την επένδυση.
Η ακριβής διατύπωση του άρθρου 13 είναι η εξής: «Greece commits future cash flows from project Helios or other privatisation revenue in excess of those already included in the adjustment programme to further reduce indebtedness of the Hellenic Republic by up to 15 billion euros with the aim of restoring the lending capacity of the EFSF».
Δηλαδή η Ελλάδα δεσμεύεται όλα τα έσοδα από το ΗΛΙΟΣ να πάνε για αποπληρωμή του δανείου, μέχρι το ποσό των 15 δισεκατομυρίων ευρώ.
Είναι η πρώτη φορά που ένα μελλοντικό επενδυτικό πρόγραμμα της Ελληνικής Δημοκρατίας και όχι πρόγραμμα ιδιωτικοποίησης δεσμεύει όλα τα μελλοντικά του έσοδα για την αποπληρωμή των δανείων!
Και ποιος θα αγοράζει το ρεύμα; Η Γερμανία!
Ποιος θα πουλά το ρεύμα; Η Γερμανία!
Ποίου οι εταιρείες θα ωφεληθούν από την κατασκευή του έργου; Οι γερμανικές!
Πόση ποσότητα ρεύματος θα απορροφάται από την διψασμένη ενεργειακά τοπική αγορά; Ούτε μισό watt! Η Ελλάδα θα παράγει ενέργεια για τη Γερμανία με πολύ χαμηλότερο κόστος απ’ότι παράγεται στην Γερμανία λόγω της μεγάλης ηλιοφάνειας στη χώρα.Οι Γερμανοί θα εισπράττουν τις επιδοτήσεις από την τράπεζα KfW και τα λεφτά που θα βγάζουν θα τα εισπράττουν πάλι οι Γερμανοί.
Πρακτικά πρόκειται για ένα δεύτερο κατοχικό δάνειο: Οι Γερμανοί ζητάνε την έκταση, δανεική κι αγύριστη, την εκμεταλλεύονται, αποκομούν πολλαπλά οφέλη (φτηνή ενέργεια, έργο σε γερμανικές εταιρείες, επιδοτήσεις κλπ) και στην Ελλάδα μένει το αμφίβολο όφελος αποπληρωμής δανείων. Και λέμε αμφίβολο γιατί το πόσο θα πωλείται το ρεύμα θα καθοριστεί από τους Γερμανούς!
Δηλαδή έχουμε τον δανειστή ο οποίος εκμεταλλεύεται περιουσία του δανειζόμενου και πληρώνει όσα ο δανειστής θέλει! Τρελλό; Όχι, απλά αντεθνικό!Μάλιστα έχει συσταθεί ειδική ομάδα στην Κομισιόν, η οποία έχει ως αντικείμενο το συγκεκριμένο project.
Στην Ελλάδα έχουν εγκατασταθεί 200 μέγαβατ ηλιακής ενέργειας και μέχρι τέλους 2011 μπορούν να αυξηθούν στα 500. Η ικανότητα παραγωγής της Γερμανίας σε ηλιακή ενέργεια είναι με 17 γίγαβατ πολλαπλάσια. Με το πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ η Ελλάδα θα παράγει ενέργεια αξίας 25 δισ. ευρώ.
Για να καταλάβετε την έκταση της κομπίνας ο ίδιος ο καθηγητής του Τεχνικού Πανεπιστημίου Μονάχου Τόμας Χαμάχερ που έχει εμπλακεί στο έργο (ο άνθρωπος και μόνο από αυτή την δήλωσή του σε γερμανικά ΜΜΕ δείχνει ότι είναι από τους Γερμανούς που αγαπούν και σκέφτονται την Ελλάδα) καταγγέλλει: «Και στην περίπτωση του ΗΛΙΟΣ αυτοί που κερδίζουν είναι οι κατασκευαστές των ηλιακών μονάδων δηλαδή γερμανικές και κινεζικές εταιρίες και όχι οι ελληνικές. Οι Έλληνες δεν θα έχουν κανένα κέρδος».
Κατόπιν αυτών, το άρθρο 13 μήπως θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο μιας πρώτης εισαγγελικής έρευνας;
Συνέντευξη του Τάκη Φωτόπουλου για την Ελληνική και Παγκόσμια Κρίση
Βιογραφικό του Τάκη Φωτόπουλου θα βρείτε εδώ
Η συνέντευξη δόθηκε στην εκπομπή του Γρηγόρη Νιάκα στο ραδιοφωνικό σταθμό FLASH, 15 Νοεμβρίου 2011
Η συνέντευξη δόθηκε στην εκπομπή του Γρηγόρη Νιάκα στο ραδιοφωνικό σταθμό FLASH, 15 Νοεμβρίου 2011
Στις 14 Δεκεμβρίου οι πληρωμές πολυτεκνικών επιδομάτων ΟΓΑ
κλικ στην εικόνα
