Daily Archives: 25 Οκτωβρίου 2010
ΟΙ ΔΕΚΑ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ ΜΕ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ
Στη συνέχεια δείτε τους συνδέσμους των αναρτήσεων
|
||||||||||||||
|
||||||||||||||
|
||||||||||||||
|
||||||||||||||
|
||||||||||||||
|
||||||||||||||
|
||||||||||||||
|
||||||||||||||
|
||||||||||||||
|
ΔΥΟ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΤΟΥ ΣΑΜΙΡ ΑΜΙΝ: Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
Γαλλοαιγύπτιος συγγραφέας περισσότερων από τριάντα βιβλία, πολλά μεταφρασμένα στα ελληνικά, το τελευταίο για το πώς μπορούμε να φύγουμε από την κρίση, ο Σαμίρ Αμίν είχε και έχει πάντα μια έντονη διεθνή πολιτική δράση, ενώ θεωρείται ένα από τα μεγάλα ονόματα μεταξύ των ριζοσπαστών οικονομολόγων και κορυφαίος ειδικός σε θέματα ανάπτυξης.
Διηύθυνε το Ινστιτούτο Αφρικανικής Ανάπτυξης του ΟΗΕ και το Φόρουμ του Τρίτου Κόσμου, ενώ δίδαξε στα Πανεπιστήμια του Πουατιέ, του Ντακάρ και του Παρισιού VIII.
Στη συνέχεια διαβάστε τις δύο συνεντεύξεις που έδωσε πρόσφατα στην Αυγή και την Καθημερινή
Καθημερινή, 17/10/2010
Ο παγκόσμιος νομισματικός πόλεμος έχει ήδη αρχίσει
– Βλέπετε ρεαλιστικό τον κίνδυνο ενός παγκοσμίου νομισματικού πολέμου, για τον οποίο γίνεται πολύς λόγος τελευταία; Υπάρχουν αναλογίες με τη δεκαετία του ’30;
– Αυτός ο νομισματικός πόλεμος, όπως τον ονομάσατε, έχει ήδη ξεκινήσει. Δεν μοιάζει, όμως, με εκείνον της δεκαετίας του ’30. Τότε, οι μεγάλες αποικιοκρατικές δυνάμεις ήταν οργανωμένες σε αυτόνομα, ανταγωνιστικά κράτη, τα οποία συγκρούονταν όχι μόνο οικονομικά, αλλά και στρατιωτικά, με αποκορύφωμα τους δύο παγκοσμίους πολέμους. Επομένως, ο νομισματικός πόλεμος που ήρθε μετά το μεγάλο κραχ του 1929 ήταν μια σύγκρουση μεταξύ μεγάλων δυνάμεων. Ηταν μια οδυνηρή διέξοδος, αλλά αναπόφευκτη, αφού το διεθνές νομισματικό σύστημα, που βασιζόταν στην ισοτιμία στερλίνας – χρυσού, δεν ήταν πλέον βιώσιμο.
Σήμερα, η κατάσταση διαγράφεται πολύ διαφορετική. Οι αντιθέσεις μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων του Βορρά δεν είναι τόσο οξείες, αντίθετα υπάρχει αυτό που ονομάζω «συλλογικό ιμπεριαλισμό της Τριάδας» (ΗΠΑ – Ε. Ε. – Ιαπωνία). Επομένως, ο σημερινός «πόλεμος των νομισμάτων» έχει άλλο χαρακτήρα και άλλους στόχους.
– Εννοείτε την Κίνα;
– Πρωτίστως την Κίνα. Στην εξέλιξη των διεθνών υποθέσεων την πρωτοβουλία δεν την έχει, πλέον, η Δύση, αλλά η Κίνα, η οποία έχει προσεγγίσει άλλες αναδυόμενες χώρες, τη Ρωσία και τα κράτη της Κεντρικής Ασίας στο πλαίσιο του Συμφώνου της Σαγκάης. Ξέρετε, οι Κινέζοι κρατούν χαμηλούς τόνους, φροντίζουν να μην κάνουν πολύ θόρυβο στην εξωτερική τους πολιτική, αλλά προωθούν συστηματικά τις θέσεις τους σε μια περιοχή του κόσμου με τεράστια αποθέματα πρώτων υλών και τρομερό δημογραφικό βάρος.
Υπάρχει λοιπόν μια αυτονόμηση της ραγδαία αναπτυσσόμενης Κίνας από την Τριάδα, που ανησυχεί πολύ τις Ηνωμένες Πολιτείες. Είδατε ότι οι Κινέζοι διαφοροποιούν τα συναλλαγματικά τους αποθέματα, μειώνοντας την εξάρτησή τους από το δολάριο, αγοράζουν χρυσό και ομόλογα διαφόρων χωρών, ακόμη και της Ελλάδας.
– Θα μπορούσε ένας πόλεμος των νομισμάτων να οδηγήσει σε διάρρηξη της παγκοσμιοποίησης;
– Σαφέστατα. Θα οδηγήσει στο τέλος της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και στην ύψωση νέων προστατευτικών φραγμών. Ο νομισματικός πόλεμος θα φέρει και εμπορικό πόλεμο.
– Η κρίση χρέους των περιφερειακών χωρών έριξε σκιές στη σταθερότητα του ευρώ. Πώς βλέπετε να εξελίσσεται η Ευρωζώνη;
– Η κρίση του ευρώ ήταν απολύτως προβλέψιμη από τη στιγμή που οι Ευρωπαίοι ηγέτες αποφάσισαν να δημιουργήσουν κοινό νόμισμα χωρίς να έχουν προηγουμένως δημιουργήσει κάτι που να μοιάζει με κοινό κράτος, γεγονός χωρίς ιστορικό προηγούμενο. Οσο για τη διέξοδο, το επιθυμητό θα ήταν, ασφαλώς, μια συνολική επανίδρυση της Ε. Ε. σε προοδευτική κατεύθυνση. Ωστόσο, μια τέτοια επανίδρυση περνάει αναγκαστικά από την αποδιάρθρωση του σημερινού οικοδομήματος της ΟΝΕ, η οποία δεν επιδέχεται διόρθωση. Κι αυτό γιατί η αρχική σύλληψή της, ήδη από τη συνθήκη του Μάαστριχτ, ήταν ακριβώς να θωρακίσει τον νεοφιλελευθερισμό και να αποκλείσει κάθε δυνατότητα αλλαγής. Μπορούμε βέβαια να οραματιζόμαστε ό, τι θέλουμε, στο στυλ «αν η Ευρωζώνη ήταν κάτι διαφορετικό, κάτι πιο όμορφο…», όπως μπορούμε να οραματιζόμαστε ότι ο ουρανός είναι πράσινος και έχει το χρώμα της ελπίδας, αλλά αυτό δεν αλλάζει και πολύ τα πράγματα. Αν οι λαοί δεν αναλάβουν την πρωτοβουλία για μια τέτοια θετική, εποικοδομητική αποδιάρθρωση – επανίδρυση, τότε η λύση που θα επιβληθεί από μόνη της, με καταστροφικό τρόπο, θα είναι η κατάρρευση της Ευρωζώνης και της ίδιας της Ε. Ε.
– Με δεδομένη, όμως, την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα στην Ευρώπη, αυτό που περιγράφετε δεν ακούγεται ουτοπικό;
– Οχι. Φυσικά, δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι όλες οι ευρωπαϊκές χώρες θα μπουν σε μια τέτοια, προοδευτική διαδικασία απαγκίστρωσης. Κάποιοι θα ξεκινήσουν νωρίτερα από τους άλλους. Ορισμένοι λένε: η καημένη Ελλάδα είναι μια υπερχρεωμένη, μικρή χώρα, επομένως, ακόμη κι αν φύγει από την Ευρωζώνη δεν θα γίνει και τίποτα σπουδαίο. Οχι! Αν η Ελλάδα βγει από το ευρώ, αποκαταστήσει εθνικό έλεγχο στο νόμισμα και στο συνάλλαγμα και επαναδιαπραγματευθεί το χρέος με τους Ευρωπαίους, θα αποτελέσει παράδειγμα που θα βρει μιμητές – π. χ. στην Ισπανία. Αντιθέτως, ουτοπικό είναι να περιμένουμε ότι όλοι θα υπακούουν αιωνίως στα διατάγματα της Γερμανίας.
– Μπορεί όμως μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα να βγει από την Ευρωζώνη χωρίς να προκληθεί οικονομική κατάρρευση και κοινωνική καταστροφή;
– Μα η οικονομική κατάρρευση και η κοινωνική καταστροφή βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη! Η ένταξή σας στην Ευρωζώνη δεν εμπόδισε αυτή την εξέλιξη. Προφανώς, το να βγει κανείς από την Ευρωζώνη δεν είναι κάτι ευχάριστο, κάτι που μπορεί να το αποπειραθεί κανείς ελαφρά τη καρδία. Είναι ένα είδος κατάρρευσης, αλλά αυτό που καταρρέει είναι ένας μύθος. Γνώμη μου είναι ότι η Ελλάδα έκανε λάθος από την αρχή, με την απόφασή της να μπει στην Ευρωζώνη. Αυτή τη στιγμή ο ελληνικός λαός πληρώνει το τίμημα μιας εθνικής μυθολογίας, η οποία καλλιεργήθηκε επί μία εικοσαετία.
– Ο Ντομινίκ Στρος – Καν εμφανίστηκε εγκωμιαστικός για την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου και αισιόδοξος για τα αποτελέσματα της πολιτικής που ακολουθεί. Εσείς;
– Ακούστε, ο Ντομινίκ Στρος – Καν, αν και μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος, είναι άνθρωπος της κοινωνικής Δεξιάς. Προΐσταται του ΔΝΤ ως κατ’ εξοχήν υπερασπιστής των μεγάλων, μονοπωλιακών συμφερόντων, ιδιαίτερα των Ηνωμένων Πολιτειών. Υποστηρίζει την υποταγή της Ευρώπης, την πλήρη ευθυγράμμισή της με την Αμερική. Οταν ο Γιώργος Παπανδρέου λέει ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, έχει δίκιο, αλλά θα έπρεπε να συμπληρώσει: δεν υπάρχει άλλος δρόμος μέσα σ’ αυτή την Ευρωπαϊκή Ενωση. Το αποτέλεσμα, όμως, αυτής της δρακόντειας πολιτικής που ακολουθεί θα είναι ο στραγγαλισμός της ελληνικής οικονομίας.
– Στο τελευταίο σας βιβλίο περιγράφετε τον καπιταλισμό ως «σύντομη παρένθεση της ανθρώπινης ιστορίας». Ωστόσο, σε πείσμα της κρίσης, δεν φαίνεται να έχει σοβαρό αντίπαλο, ενώ η Αριστερά είναι περισσότερο διασπασμένη και αδύνατη από ποτέ.
– Ετσι είναι, για την ώρα, όπως τα περιγράφετε. Αλλά είσθε Ελληνας και είμαι Αιγύπτιος. Επομένως, έχουμε και οι δύο αίσθηση του ιστορικού χρόνου και έχουμε μάθει να είμαστε υπομονετικοί. Δεν προερχόμαστε από ένα έθνος με Ιστορία τριών αιώνων, όπως οι Αμερικανοί, που έχουν την τάση να πιστεύουν ότι όλα τα προβλήματα της ανθρωπότητας λύνονται μέσα σε πέντε μέρες.
Ο καπιταλισμός κυοφορούνταν επί αιώνες, για να περάσει τη χρυσή εποχή του κατά τον 19ο αιώνα και μετά, από τις αρχές του 20ού, να εισέλθει σε μια πρώτη μακρά περίοδο κρίσης, η οποία γέννησε κρίσεις, πολέμους, μεγάλες σοσιαλιστικές επαναστάσεις και εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα.
Λοιπόν, αυτό το πρώτο κύμα ριζοσπαστικών αλλαγών εξαντλήθηκε προς το τέλος του 20ού αιώνα και, μπορούμε να πούμε, πέθανε πάνω στον τοκετό – όπως είχε συμβεί, άλλωστε, και με την πρώτη προσπάθεια γέννησης του καπιταλισμού, στον Μεσαίωνα. Ο 21ος αιώνας θα φέρει ένα δεύτερο κύμα μετασχηματισμών -δεν λέω επαναστάσεων- που θα μπορούσαν να αλλάξουν θεμελιακά την υπάρχουσα κατάσταση πραγμάτων.
Αυγή, 24/10/2010
Σήμερα ο καπιταλισμός κινείται προς τη βαρβαρότητα
* Έχετε την αίσθηση ότι ζούμε μια περίοδο αντεπανάστασης των νεοφιλελεύθερων δυνάμεων κατά των κοινωνικών κεκτημένων που έχουν κατακτηθεί με αγώνες;
Όχι. Βρισκόμαστε στο τέλος της αντεπενάστασης που αναπτύχθηκε κατά τα τελευταία 30 χρόνια, που αρχίζει να ξεθυμαίνει τώρα. Η ανάλυσή μου για τη σημερινή κρίση δεν δίνει έμφαση στη χρηματοπιστωτική κατάρρευση του 2008, που δεν είναι η πηγή της σημερινής κρίσης, αλλά η συνέπεια μιας κρίσης που είχε ξεκινήσει πολύ πριν. Βρισκόμαστε σε μια μακρά κρίση του γηράσκοντος καπιταλισμού, η οποία άρχισε τη δεκαετία του 1970 και στην οποία το κεφάλαιο απάντησε με τρία σύνολα μέτρων. Από τη μια με την έντονη συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, δεύτερον με τη φιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και τρίτον με τη χρηματοπιστωτική εξέλιξη του συστήματος.
Η πρώτη απάντηση ήταν η συγκεντροποίηση του κεφαλαίου κατά τη δεκαετία του 1980, υπό την ηγεσία του νεοφιλελευθερισμού των Ρέιγκαν και Θάτσερ. Η φάση αυτή κατέληξε σε αυτό που ονομάζω καπιταλισμό γενικευμένων μονοπωλίων. Εννοώ ότι φθάσαμε σε ένα στάδιο όπου μια χούφτα μονοπωλίων ελέγχει όλο τον παραγωγικό μηχανισμό και όλη την πολιτική και πολιτιστική ζωή. Αυτή η ποιοτική αλλαγή έχει σημαντικές πολιτικές συνέπειες.
* Τι είδους συνέπειες ακριβώς;
Πρώτον, το πέρασμα από ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που συγκρούονται μεταξύ τους σε έναν συλλογικό ιμπεριαλισμό, εκείνων της «τριάδας», των ΗΠΑ, Ευρώπης και Ιαπωνίας, κατά τη δεκαετία του 1980. Δεύτερον, η αλλαγή της φύσης της αστικής τάξης ως κοινωνικής τάξης. Μέχρι τότε είχε τοπικές ρίζες που της παρείχαν κάποια νομιμοποίηση στην κοινωνία. Ο καπιταλισμός αυτός εξαφανίζεται και στη θέση του έρχεται ο καπιταλισμός των αφηρημένων μονοπωλίων, που δεν έχουν πλέον τοπικές ρίζες. Τώρα έχουμε μια χούφτα ολιγαρχών, κυρίως Βορειοαμερικανών, Γερμανών, Βρετανών, Γάλλων, Ιαπώνων και την εξαφάνιση της ιστορικής αστικής τάξης.
Η δεύτερη απάντηση του κεφαλαίου στην κρίση του ήταν η παγκοσμιοποίηση, που πήρε τη μορφή της άγριας φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, του μονομερούς ανοίγματος που επιβλήθηκε στις χώρες της περιφέρειας. Και τρίτον: Αυτό το σύστημα έφερε τα αποτελέσματα που ήθελε. Όταν ακούω ότι ο νεοφιλελευθερισμός απέτυχε γιατί δεν μπόρεσε να εμποδίσει τη φοβερή αύξηση των ανισοτήτων, γελάω! Ο νεοφιλελευθερισμός πέτυχε γιατί η αύξηση των ανισοτήτων ήταν ακριβώς ο πραγματικός του στόχος. Αλλά αυτή η αύξηση οδήγησε σε συρρίκνωση της ζήτησης και αυτή είναι η αιτία για τη χρηματοπιστωτική εξέλιξη.
Ανήκω στους λίγους που εξηγούν με τον τρόπο αυτόν την κρίση, ο οποίος είναι ο αντίθετος με τη συμβατική ερμηνεία ακόμη και εκείνων που ονομάζονται «αριστεροί», όπως ο Στίγκλιτς, που θεωρεί τη χρηματοπιστωτική κρίση την αιτία της σημερινής κρίσης της ύφεσης. Συμβαίνει το αντίθετο. Ήδη από το 2002 είχα γράψει ότι η αχίλλειος πτέρνα του συστήματος της παγκοσμιοποίησης των μονοπωλίων ήταν ο χρηματοπιστωτικός του χαρακτήρας και κατά συνέπεια μέσα από μια χρηματοπιστωτική κρίση το σύστημα θα αρχίσει να καταρρέει. Αλλά από το 2008 το σύστημα αυτό καταρρέει.
* Ωστόσο δεν βλέπουμε να διαγράφεται κάποια εναλλακτική λύση…
Έχετε απολύτως δίκιο. Δεν μπορώ να διαβάσω το μέλλον σε μια γυάλινη σφαίρα. Αλλά αναλύω τις στρατηγικές του κεφαλαίου και εκείνες των λαϊκών δυνάμεων που του εναντιώνονται. Δεν είναι η πρώτη μακρά κρίση – η πρώτη μακρά κρίση ξεκίνησε πριν από έναν αιώνα, στα τέλη του 1860, όταν το κεφάλαιο απαντούσε με το πρώτο κύμα των μονοπωλίων, την πρώτη μορφή της παγκοσμιοποίησης, δηλαδή την αποικιοκρατία και τον πρώτο χρηματοπιστωτικό χαρακτήρα του συστήματος.
Και σε τι οδήγησε αυτή η πρώτη, μακρόχρονη κρίση; Στον Πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, τη ρωσική επανάσταση, την αποκατάσταση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, την κατάρρευσή του το 1929, την άνοδο του ναζισμού, την άνοδο του ιαπωνικού ιμπεριαλισμού, τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την κινεζική επανάσταση, τη βιετναμέζικη επανάσταση, την ανεξαρτησία των ασιατικών και αφρικανικών χωρών…
Όλα αυτά, τα… «ασήμαντα» γεγονότα, ήσαν η απάντηση στην κρίση. Η απάντηση στην κρίση δεν προήλθε από τις καλές ιδέες του κ. Κέινς. Η Ιστορία επαναλαμβάνεται μέσα σε διαφορετικές συνθήκες. Και αυτή η επανάληψη είναι επικίνδυνη.
* Τι σημαίνει αυτό;
Αυτό σημαίνει ότι έχουμε εισέλθει σε μια νέα περίοδο, που μπορούμε να τη ονομάσουμε χαώδη. Μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε και με τη λέξη «πόλεμοι» -άλλωστε οι πόλεμοι έχουν ξεκινήσει στη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία-, ή «επαναστάσεις» δεν βλέπουμε πολλές, αλλά υπάρχουν κάποια ξεκινήματα, όπως στη Λατινική Αμερική ή στο Νεπάλ. Είναι μια περίοδος όπου οι κοινωνικοί συσχετισμοί που συναντάμε στο εσωτερικό όλων των κοινωνιών του κόσμου και οι διεθνείς συσχετισμοί τίθενται υπό αμφισβήτηση. Και το προϊόν αυτής της αμφισβήτησης θα καθορίσει την Ιστορία μετά την κρίση. Τα όσα λοιπόν λέγονται σχετικά με το ότι «ξεπερνάμε την κρίση» κ.ά. είναι αβάσιμα.
* Οι διανοούμενοι, από τη μια, και οι εργαζόμενοι, τα συνδικάτα βρίσκονται στο ύψος των περιστάσεων ή σέρνονται πίσω από τα γεγονότα;
Αν δούμε τις αντιδράσεις των λαϊκών κινημάτων στην επίθεση καταρχήν του κεφαλαίου, και κατόπιν στην ίδια του την κρίση, υπολείπονται κατά πολύ των περιστάσεων. Είναι καταρχήν απαντήσεις αποσπασματικές, όχι μόνο σε διεθνές επίπεδο, με την έννοια ότι δεν υπάρχει συντονισμός του αγώνα, ούτε καν σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά και στο εθνικό επίπεδο: κάθε κοινωνικό κομμάτι υπερασπίζεται ό,τι αυτό πιστεύει σωστό, χωρίς να σκέφτεται ότι χωρίς εναλλακτική πολιτική στρατηγική τα πάντα είναι καταδικασμένα στην αποτυχία. Μέχρι σήμερα αυτό είναι το βασικό χαρακτηριστικό. Αλλά τα λαϊκά κινήματα μπορούν να περάσουν στην αντεπίθεση…
* Ποιες θεωρείτε πως είναι οι προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο;
Η ανασύνθεση ενός πολιτικού κινήματος με άμεσους στρατηγικούς στόχους σύγκλισης και με πιο μακρόχρονη προοπτική είναι ήδη ορατή. Πρόσφατα μετείχα σε συνέδριο συνδικάτων στη Γενεύη και είχα την ευχάριστη έκπληξη να δω αρκετούς συνδικαλιστές ηγέτες να θέτουν το θέμα με ακριβώς τους ίδιους όρους με εμένα: το κίνημα είναι κατακερματισμένο, αμύνεται, πρέπει να περάσει στην αντεπίθεση. Υφίσταται λοιπόν μια συνειδητοποίηση όλων αυτών. Πρόκειται για ενδιαφέρουσες ενδείξεις. Δεν ξέρω αν υπάρχουν ανάλογες στην Ελλάδα.
* Μπορεί ο καπιταλισμός να υπερβεί και αυτή την κρίση;
Μπορεί κανείς να πει ότι ο καπιταλισμός, όπως ξεπέρασε την πρώτη του μεγάλη κρίση, αυτή του περασμένου αιώνα, θα καταφέρει να υπερβεί και τη δεύτερη. Αλλά με τι κόστος; Όπως σας είπα, οι παγκόσμιοι πόλεμοι, οι επαναστάσεις, κ.ά., ήταν το τίμημα για να υπερβεί την πρώτη κρίση. Και σήμερα βλέπουμε ότι μπορεί να υπερβεί την κρίση του μέσα από μια παγκοσμιοποιημένη επέκταση, που μεταξύ άλλων θα επιφέρει οικολογική καταστροφή. Με άλλα λόγια το τίμημα θα είναι η μεγιστοποίηση της καταστροφικής του διάστασης – δηλαδή θα χάσει την ιστορική του νομιμότητα.
Το θέμα είναι αν οι προοδευτικές δυνάμεις θα προχωρήσουν γρήγορα προς μια θετική εναλλακτική λύση έτσι ώστε οι ανθρώπινες κοινωνίες να ξεκινήσουν τη μακρά τους μετάβαση προς τον σοσιαλισμό, στη βάση άλλων αξιών, όπως η αλληλεγγύη. Ή ο κόσμος θα κινηθεί προς μια νέα βαρβαρότητα.
Θεωρώ τη μακρά πτώση του καπιταλισμού αντιφατική: είναι μια πτώση προς τη βαρβαρότητα, και αυτή ήδη αναπτύσσεται σαφώς, αλλά δυνητικά μπορεί να είναι ανάπτυξη της σοσιαλιστικής εναλλακτικής λύσης.
ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ: Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ
Του Σεραφείμ Γ. Κωνσταντίνου
Φιλόλογος
Συνέλληνες,
Απόψε ο πρωθυπουργός ωθούμενος από τον τρόμο και μόνο της εκλογικής συντριβής, θα δώσει στα κανάλια της συστηματικής διαστρέβλωσης συνέντευξη με προφανή σκοπό να τρομοκρατήσει. Να πει ότι η κυβέρνηση θέλει ψήφο εμπιστοσύνης και σε διαφορετική περίπτωση θα υπάρξει αστάθεια, αφήνοντας σαν τον Γκαίμπελς να πλανάται…..το φάσμα της ακυβερνησίας και της χρεοκοπίας…
Απόψε ο πρωθυπουργός ωθούμενος από τον τρόμο και μόνο της εκλογικής συντριβής, θα δώσει στα κανάλια της συστηματικής διαστρέβλωσης συνέντευξη με προφανή σκοπό να τρομοκρατήσει. Να πει ότι η κυβέρνηση θέλει ψήφο εμπιστοσύνης και σε διαφορετική περίπτωση θα υπάρξει αστάθεια, αφήνοντας σαν τον Γκαίμπελς να πλανάται…..το φάσμα της ακυβερνησίας και της χρεοκοπίας…
Μην ακούτε τις κραυγές. Ο στόχος είναι σαφής, να αποσπάσουν για μια ακόμα φορά τη συναίνεσή μας στη «σφαγή» που μας επιφυλάσσουν για την επόμενη ημέρα. Για το λόγο αυτό μετέθεσαν άλλωστε και την ανακοίνωση από την eurostat της αναθεώρησης προς τα επάνω του ελλείμματος του 2009. Κατά συνέπεια είναι εξόφθαλμη η πρόθεση για τη δημιουργία ενός σκηνικού καταστροφικής επόμενης ημέρας στην περίπτωση που ηττηθεί το κυβερνών κόμμα. Έτσι δεν θα μπορέσουν να επιβάλλουν απλώς τα εξοντωτικά νέα μέτρα, σε βάρος των ήδη εξοντωμένων κοινωνικών ομάδων, που οι δίαυλοι της διαστρέβλωσης θεωρούν αναγκαία!
Αν προσέξει κανείς τον τύπο υπάρχουν συντονισμένες προσπάθειες υπουργών, όπως ο υφυπουργός Άμυνας κ. Μπεγλίτης, που αποφαίνεται ότι ο κίνδυνος χρεοκοπίας δεν έχει ακόμα περάσει, διαψεύδοντας έτσι τον ίδιο τον πρωθυπουργό που διατείνεται σε όλους τους τόνους ότι έσωσε τη χώρα αυτός και το κόμμα του από την χρεοκοπία. Ας ξεκαθαρίσουν επιτέλους αν κινδυνεύουμε ή όχι.
Κυβερνητική αστάθεια, δηλαδή πρόωρες εκλογές, για να μιλάμε ανοικτά, δεν επιτρέπει έτσι κι αλλιώς η περιβόητη τρόικα, και αυτό το γνωρίζουν καλά. Άλλωστε ο ίδιος ο κ. Μπεγλίτης στην ίδια του συνέντευξη λέει επίσης ότι οι κυβερνήσεις δεν πέφτουν από τις δημοτικές εκλογές(sic).
Ο φόβος, φίλοι συνέλληνες, είναι μήπως εμείς οι απλοί πολίτες, που περνάμε δύσκολες μέρες, ξυπνήσουμε και ζητήσουμε, όχι αυξήσεις και πελατειακές εξυπηρετήσεις, αλλά μεταρρυθμίσεις πραγματικές και κοινωνικά δίκαιες με φορολόγηση όλων αυτών που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία των επιχειρήσεων εκείνων που δεν αποδίδουν τον ΦΠΑ την ίδια στιγμή που ο κρατικός Λεβιάθαν τρώει συνταξιούχους και μισθωτούς. Τρέμουν μήπως αντιληφθούμε την απάτη να θέλουν να «εξυγιάνουν» την όντως δύσοσμη κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα που οι ίδιοι εξέθρεψαν, καταστρατηγώντας κάθε έννοια δικαιοσύνης και αφήνοντας άθικτους τους ισχυρούς.
Πάγια τακτική της εξουσίας να αναζητά ερείσματα στον τρόμο και τον πανικό, για να μας παγιδεύσει και να μας οδηγήσει σε αυτοϋπονόμευση. Θα την δεχθούμε;
Έρρωσθε
ksipnistere.blogspot.com
ΣΗΜΕΡΑ Η ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ
Γράφει η Ζιώγα Νεκταρία,
Η συνέντευξη θα ξεκινήσει στις 9:00 ακριβώς και θα διαρκέσει 90 λεπτά. Μέσα σε αυτά τα λεπτά, θα δοθούν 14 ερωτήσεις στον πρωθυπουργό από τους δημοσιογράφους και οι οποίες, σύμφωνα με πληροφορίες μας, θα έχουν σχέση με τις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές αλλά και την οικονομία της χώρας. Σε κάθε ερώτηση θα δίνεται το δικαίωμα στον δημοσιογράφο να κάνει μια διευκρινιστική…
Οι δημοσιογράφοι θα είναι οι παρουσιαστές των κεντρικών δελτίων όλων των καναλιών και η σειρά με τη οποία θα απευθύνουν τις ερωτήσεις είναι η ακόλουθη: πρώτη θα είναι η Όλγα Τρέμη(MEGA), δεύτερη η Μαρία Χούκλη(Ant1), τρίτος ο Αιμίλιος Λιάτσος(STAR), ενώ θα ακολουθήσουν ο Ανδρέας Κωνσταντάτος(ALTER), ο Αντώνης Σρόιτερ(ALPHA), η Σία Κοσιώνη(SKAI) και ο Προκόπης Δούκας(NET).
Για πρώτη φορά, την συζήτηση θα την συντονίσει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Πεταλωτής αντί ένας δημοσιογράφος, όπως συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια.. Επιπλέον, η συνέντευξη δεν θα γίνει στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ, αλλά στο Μέγαρο Μαξίμου. Εχθές, πραγματοποιήθηκε συνάντηση μεταξύ των δημοσιογράφων σε γνωστό ξενοδοχείο της Αθήνας, για να συζητήσουν τις λεπτομέρειες.
Ποικίλες, όμως, αντιδράσεις έχει προκαλέσει στα υπόλοιπα κόμματα αυτή η απόφαση της συνέντευξης, αφού ζητούν να γίνουν και για τους υπόλοιπους διακαναλική συνέντευξη. Συγκεκριμένα, το ΚΚΕ σε ανακοίνωση του αναφέρει : «Ο πρωθυπουργός επιχειρεί με διακαναλική συνέντευξη να παρέμβει ώστε η λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή να μην εκφραστεί στις κάλπες σε καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής. Το ΚΚΕ απαιτεί να έχουν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί την ίδια δυνατότητα».
Από την άλλη πλευρά ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας ζητά τη διεξαγωγή «debate» με τη συμμετοχή όλων των πολιτικών αρχηγών ώστε να υπάρξει πλουραλισμός, εκφράζοντας έτσι την αντίθεσή του στον «μονόλογο».
insterea.gr
ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ ΤΗΣ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ
Έντονες είναι οι αντιδράσεις του κόσμου λίγες μέρες πριν ξεκινήσει η εμποροπανήγυρις στην Λιβαδειά.
Γράφει η Ζιώγα Νεκταρία,
Η διεξαγωγή του παζαριού και συγκεκριμένα ο τόπος, όπου θα πραγματοποιηθεί το παζάρι, έχει προκαλέσει τεράστιο «πονοκέφαλο» στις αρμόδιες αρχές της πόλης, αφού οι συγκρούσεις μεταξύ των δημοτικών συμβούλων και οι αντιδράσεις των κατοίκων δεν έχουν τελειωμό…
Το παζάρι θα μεταφερθεί λίγα μέτρα πιο πάνω από την προηγούμενη τοποθεσία του, ώστε να μην είναι κοντά σε σχολεία. Δυστυχώς, αυτή η μεταφορά του το φέρνει σε περιοχή όπου κατοικείται, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι της γύρω περιοχής να αντιδρούν έντονα και να παραπονιούνται ότι δεν ερωτήθηκαν από κανέναν για αυτήν την απόφαση. Πρωτεύοντας λόγος για την αντίδραση τους είναι το ζήτημα υγιεινής, καθώς και φόβος για τυχόν άλλα προβλήματα, όπως ληστείες, παρεμπόδιση κυκλοφορίας κ.ά.
Το θέμα για την τοποθεσία του παζαριού προκαλεί έντονα προβλήματα στον Δήμο τα τελευταία χρόνια, που προσπαθεί να ικανοποιήσει τους πάντες και κυρίως τους κατοίκους της πόλης. Για αυτόν τον λόγο, προσπαθούν να λύσουν το μεγαλύτερο πρόβλημα που είναι η καθαριότητα και για την οποία αντιδρούν οι περισσότεροι. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι και ο Δήμος επωφελείται από την εμποροπανήγυρη, αφού είναι μια επιπλέον πηγή εσόδων και μια μερίδα καταστημάτων -καφέ- εστιατόρια, παίρνουν μια μικρή ανάσα σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που ζούμε.
Καλό είναι να αναφέρουμε, ότι η απόφαση για την σημερινή τοποθεσία του παζαριού πάρθηκε σχεδόν τελευταία στιγμή, αφού η αρχική απόφαση ήταν άλλη και η οποία ακυρώθηκε λόγω παρέμβασης της Τροχαίας Λιβαδειάς. Φυσικά, αυτή η παρέμβαση προκάλεσε τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, αφού θεώρησαν ότι δεν είχε κανένα δικαίωμα να παρέμβει.
Ο Εμπορικός Σύλλογος Λιβαδειάς ύστερα από τα παραπάνω προβλήματα, είχε δημοσιεύσει με ανακοίνωση του την δική του θέση, η οποία ήταν να καταργηθεί το παζάρι και να αντικατασταθεί από ένα πενθήμερο πολιτιστικών εκδηλώσεων, στις οποίες θα συμμετείχαν και τα εμπορικά καταστήματα με εκπτώσεις και προσφορές.
Το μόνο που μπορούμε να αναφέρουμε είναι ότι η τοποθεσία του θα αλλάξει κατά πάσα πιθανότητα του χρόνου και ότι φέτος η έναρξη του θα είναι από την οδό Σοφοκλέους και θα φτάνει μέχρι και κάποια περιοχή του συνοικισμού.
insterea.gr
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΔΗΜΟΥ ΑΛΙΑΡΤΟΥ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Σε απάντηση των ερωτημάτων, προς την παράταξή μας, αναγνωστών της ηλεκτρονικής εφημερίδας «Βήμα Αλιάρτου»,τους οποίους ευχαριστούμε γιαυτό,από τον επικεφαλής της και υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο κο.Ντασιώτη Γεώργιο εκδόθηκε το ακόλουθο δελτίο τύπου.
1.Για το ζήτημα του εργοστασίου επεξεργασίας ντομάτας (φυσικά ισχύει για κάθε βιομηχανία).
Είμαστε σαφώς υπέρ της ύπαρξης ,δημιουργίας και λειτουργίας επιχειρήσεων, που εξασφαλίζουν θέσεις εργασίας και συνθήκες ανάπτυξης για τον τόπο. Κάθε άλλη θέση, ειδικά στις δύσκολες περιστάσεις που περνάμε θα ήταν παράλογη. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις αυτές μπορούν να λειτουργούν χωρίς κανόνες. Υπάρχει το νομικό πλαίσιο που ρυθμίζει την λειτουργία τους και αυτό πρέπει να εφαρμοστεί απαρέγκλιτα.H δημοτική αρχή οφείλει να υπερασπιστεί και να διεκδικήσει οι θέσεις εργασίας να καλύπτονται από δημότες και σε συνεργασία με την επιχείρηση και τις υπηρεσίες να ρυθμίσει το ζήτημα της ανεξέλεγκτης στάθμευσης των φορτηγών, που αποτελούν εστία μόλυνσης, αλλά και της εφαρμογής της σχετικής νομοθεσίας ,όπου -και αν -αυτή δεν εφαρμόζεται…
2.Στο ζήτημα του αποχετευτικού δικτύου. Διαχρονικά οι ευθύνες των δημοτικών αρχών είναι τεράστιες. Ποτέ δεν αξιολόγησαν και δεν προέταξαν ως άμεση προτεραιότητα την δημιουργία του. Η συγκεκριμένη δημοτική αρχή το υποσχέθηκε και τις δύο προηγούμενες τετραετίες, χωρίς να το πραγματοποιήσει και φυσικά θα το υποσχεθεί και τώρα. Είναι τεράστιο έργο και είναι βέβαιο ότι άλλος Δήμαρχος θα το ξεκινήσει και άλλος θα το ολοκληρώσει. Οι ευθύνες της δημοτικής αρχής βρίσκονται επομένως ότι οκτώ ολόκληρα χρόνια τώρα δεν το ξεκίνησαν και επομένως δεν έχει το ηθικό έρεισμα να ισχυριστεί ότι θα το κάνει τώρα.
Η Ανεξάρτητη Κίνηση Πολιτών στο πολύ δύσκολο περιβάλλον που θα έχει να διαχειριστεί ,εφόσον οι πολίτες της αναθέσουν την διοίκηση του Δήμου, θα καταβάλει κάθε προσπάθεια να ξεκινήσει αυτό το μεγάλο έργο,λαμβάνοντας υπόψην βέβαια, ότι αντίστοιχα προβλήματα έχουν πλέον και άλλα διαμερίσματα του Καλλικρατικού Δήμου. Στις άμεσες προτεραιότητες μας είναι ,η χρήση δημοτικού βυτιοφόρου, για την εκκένωση των βόθρων ,προκειμένου οι πολίτες να μην επιβαρύνονται με το υπερβολικό κόστος. Το έχουν κάνει άλλοι Δήμοι, μπορούμε να το επιχειρήσουμε κι εμείς. Σε κάθε περίπτωση το ζήτημα της αποχέτευσης θα είναι στις άμεσες δράσεις μας.
3.Στην ομάδα ερωτημάτων του αναγνώστη Lost–Says
Περιφερειακός δρόμος.Είναι βέβαιο ότι πρέπει να υπάρξει,ώστε να διοχετεύεται η κίνηση βαρέων οχημάτων .Το θέμα έχει συζητηθεί και υπάρχουν αποφάσεις δημοτικού συμβουλίου.Στο θέμα καταλληλότερη να απαντήσει είναι η δημοτική αρχή η οποία πρέπει να εξηγήσει γιατί επελέγη το συγκεκριμένο μέρος για να περάσει και γιατί εντέλει δεν έγινε.Όπως και σε άλλα ζητήματα έτσι κι εδώ πρέπει να δοθούν εξηγήσεις.
Ανισόπεδες διαβάσεις.σιδηροδρομικών γραμμων. Απολύτως αναγκαίες,άμεση και επιτακτική ανάγκη.Έχουν υπάρξει θύματα και δεν πρέπει να θρηνήσουμε άλλα.Υπόγεια διάβαση και πεζογέφυρα στο σταθμό και παρέμβαση στην Παναγίτσα,προκειμένου να εξυπηρετείται ο Συνοικισμός των Ευρυτάνων.
Η πίεση προς τον ΟΣΕ,για να χρηματοδοτήσει πρέπει να γίνει με βάση τις ανάγκες των συνοικιών και των δημοτών και όχι την ταμειακή ευχέρεια του.
Κλειστό γυμναστήριο. Απαράδεκτη ολιγωρία της δημοτικής αρχής ,πιστεύουμε ότι το έργο ξεχάστηκε όπως και πολλά άλλα.Ειναι στις άμεσες προτεραιότητές μας,όπως και η κατασκευή βοηθητικού γηπέδου ποδοσφαίρου,ταρτάν στο στάδιο.Στον αθλητισμό και στις υποδομές του θα δώσουμε ιδιαίτερη βαρύτητα γιατί το οφείλουμε στην νεολαία μας.Φυσικά θα λειτουργήσουν και οι αντίστοιχες επιτροπές του δήμου,που δεν έχουν λειτουργήσει ποτέ μέχρι σήμερα..
Κήποι μια ανάπλαση που πληρώθηκε και δεν έγινε,τα συμπεράσματα τα βγάζουν καθημερινά οι επισκέπτες.Στις προθέσεις μας είναι να ξεκαθαρίσει το ιδιοκτησιακό καθεστώς και να αξιοποιηθούν, ώστε να αποτελέσουν την αιχμή του δόρατος για την ανάπτυξη της πόλης.
Πάρκο κυκλοφοριακής Αγωγής:Προσπάθεια άμεσης λειτουργείας,και ένταξης του στις εκπαιδευτικές δραστηριότητες των σχολείων του Καλλικρατικού Δήμου.Το οφείλουμε στα θύματα της ασφάλτου που θρηνούμε.
ΔΕΠΟΑΝ.Ο Καλλικράτης αλλάζει το καθεστώς λειτουργίας των δημοτικών επιχειρήσεων.Το νέο πλαίσιο είναι πιο αυστηρό
4.Αποχή: Η αποχή κατά την αποψή μας είναι φυγομαχία.Ο πολίτης που απέχει,ενώ διαφωνεί με τους διοικούντες ουσιαστικά τους επιβραβεύει μη καταψηφιζοντάς τους.Εμείς καλούμε τους πολίτες να προσέλθουν στις κάλπες,να καταψηφίσουν αυτούς που θεωρούν υπεύθυνους για το τέλμα που βρίσκεται ο τόπος και να δώσουν την ευκαιρία σε νέες φωνές και νέες ιδέες να εκφραστούν. Το ψηφοδέλτιο της Παράταξής μας είναι ιδιαιτέρως ελκυστικό για να εκφράσει αυτές τις ανησυχίες, αλλά και μια νέα πρόταση διοίκησης του δήμου. Καλούμε τους συμπολίτες να το προσέξουν και να το επιλέξουν.
5.Σχετικα με την παραμονή των νέων στην Αλίαρτο .
Δυστυχώς η πόλη μας δεν είναι φιλική προς τους νέους. Πέρα από τα γενικότερα προβλήματα, της ανεργίας της υποαπασχόλησης κτλ, που είναι αποτέλεσμα και της γενικότερης κρίσης, υπάρχει η αδράνεια και αδιαφορία της δημοτικής αρχής για την νέα γενιά.
Πιστεύουμε ότι δεν πρέπει να υπάρχουν πολλοί δήμοι, με τόσα κτήρια ιδιόκτητα και να μην έχουν ένα πνευματικό κέντρο (το έχουμε ως άμεση προτεραιότητα),έναν χώρο πολλαπλών χρήσεων, δημοτική βιβλιοθήκη και πολιτιστικές δραστηριότητες-όχι απαραίτητα δαπανηρές.
Η νέα γενιά είναι το στοίχημα μας και θέλουμε να το κερδίσουμε.
Η Ανεξάρτητη Κίνηση Πολιτών φιλοδοξεί να αποτελέσει δύναμη προόδου και αφετηρία αλλαγής.Δεν υποσχόμαστε τίποτα περισσότερο απ’το ότι θα προσπαθήσουμε και θα αγωνιούμε για τον τόπο,όπως επίσης και ότι θα λέμε στους πολίτες την αλήθεια.Δεν θα προβούμε σε μεγαλόστομες ,μη υλοποιήσιμες υποσχέσεις και φυσικά δεν θα χαριστούμε στον αντίπαλο συνδυασμό να υποσχεθεί τα ίδια πράγματα.Το μόνο που περιμένουμε απ’αυτόν είναι να απολογηθεί που δεν τα υλοποίησε εδώ και οκτώ χρόνια.
Καλούμε τους πολίτες να στηρίξουν το ψηφοδέλτιό μας
ΒΗΜΑ ΑΛΙΑΡΤΟΥ 